
به گزارش حلقه وصل، روز 22 اسفند در تقویم جمهوری اسلامی روز بزرگداشت شهدا نامگذاری شده و دکتر حسن حبیبی به همین مناسبت یادداشتی به رشته تحریر درآورد.
الف) شوق به لقا الله
شهیدان مایه حیات خود را در طبق اخلاص میگذارد و تقدیم معبود میکنند تا در برابر آن جوار حقتعالی را خریداری کنند.
ب) زندگی راستین
شهادت مرگ اختیاری است. وقتی انسان ستم و خواری را در حال چیرگی مییابد به شهادت که عزت و سرافرازی واقعی است را برمیگزیند.
ج) بزرگی روح و بدی زمانه
دشواریها و تلخیهای روزگار انسانهای معمولی را در بند محاسبات رایج مادی گرفتار میسازد در این موقعیت ارواح بزرگ تسلیم نمیشوند و با گزینش شهادت زمینه دگرگونیهای عمیق را فراهم میآورد.
آری انسانی که روحش بزرگ است در هنگامه دشواریها و بنبستهای مادی و فساد جامعه ، شهادت و مرگ سرخ را بهترین درمان میداند.
د) بریدن از دنیای فانی و دل بستن به حقیقت باقی
بندگان مخلص خدا ارزشهای ناچیز و ناپایدار دنیا را به ارزشهای فراوان و فناناپذیر آخرت عوض نمیکنند و بیتردید دل بستن به دنیا مانع شهادتطلبی است آنچه روحیه شهادتطلبی گسترش و ارتقا میبخشد دل بریدن از دنیا است.
و) اجرای حق و احیای اسلام
انسانهای مؤمن احیای اسلام و اجرای حق و عدالت را ارزش میپندارند که جان باختن در راه آن نیز شایسته است.
آری هر که هوای دیدار یار در سر دارد، باید ترک خوشی کند برای خشنودی محبوب،سختیها را بر خود هموار سازد تا خدایش ندای "سلامعلیکم بما صبرتم" سر دهد و او را بهسوی خود فراخواند. آنچه گفته شد، عوامل و انگیزههای شهادتطلبی است، اما میتوان نتایج شهادتطلبی در درون یک نفر نیز به شمار آید.
کسی که عاشق شهادت باشد، خود را همواره مجاهد فی سبیل الله میبیند، وظیفه خود را انجام میدهد و در پی احقاق حق و باطل است. آنکه شوق مرگ سرخ دارد، از دنیا دل بریده، فریفته زیور و زینتها و پست و مقام نمیشود، کسی که دل بریده به آن سرا دلبسته است،به زندگی زبونانه تن نمیدهد، هیچگونه مصلحتاندیشی را تاب نمیآورد شبی شجاعانه در برابر ستم و دورویی میایستد و از هیچچیز نمیهراسد. این انسان ارجمند است که یادش در خاطر حجت خداوند نقش میبندد.