سرویس حاشیه نگاری: محمدرضا شجریان، خواننده موسیقی سنتی کشورمان است که در 6 سال گذشته نشان داده که بیشتر از آنکه شیفته خواندن باشد، دوست دارد تا با درست کردن حواشی، خود را مطرح کند.
شجریان که در جریان فتنه 88 با گرفتن ژست «مردمدوستی» خود را مدافع حقوق مردم معرفی میکرد و در رثای مظلومیت مردم [شما بخوانید فتنهگران] در جریان فتنه 88 شعر «تفنگت را زمین بگذار» از فریدون مشیری را خواند؛ مدعی بود که مسئولین نظام از «آیین انسانی» چیزی نمیدانند!
ولی حالا خبر رسیده که همین فرد مدعی آشنابودن با «آیین انسانی»، بعد از آنکه مردم کشورش به واسطه وقوع فاجعهای انسانی در سرزمین وحی، عزادار و مصیبتزده هستند؛ با خیال راحت در قونیه ترکیه برای طرفداران خارجیش نالهی مرغِ سحر را سرداده است!
آقای شجریان! در حالی به سراغ اجرای چنین کنسرتی رفته است که تمام ایران یک پارچه عزادار خون به ناحق ریخته شده حاجیان خود هستند ولی ایشان که ادعای دفاع از حقوق مردم و توجه به خواستههای آنها را دارند، در کمال تعجب در میانه این مصیبت به سراغ ساز و آوازش رفته است.
اگر احترام به مردم واجب است، پس چرا فقط در زمان فتنه 88 و آن هم برای گروهی فتنهگر باید به این موضوع توجه کرد؟! 155 خانواده ایرانی که در داغ از دست دادن حاجیان خود مصیبتزده هستند؛ جز این مردم محسوب نمیشوند؟!
گویا آقای شجریان احترام گذاشتن به مردم را فقط در مصاحبه کردن با بیبیسی فارسی و توهین کردن به اسلام و باورهای آن میداند و شریک شدن در غم مردم را جدا از احترام گذاشتن به آنها تصور میکند.