چند نکته در مورد حجاب‌های من در آوردی سطح شهر

چهار: برخی افراد توجه ندارند که مقصود از پوشش سر، چیزی روی سر گذاشتن نیست. اینگونه نیست که تکه پارچه ای یا کلاهی به سر باشد و بعد بگوییم که این یعنی حجاب. تولید مدل و جلب توجه در ملأعام به وسیله یه نوع خاص از پوشش سر، با فلسفه حجاب، سنخیت ندارد.
 
پنج: برخی افراد هم هستند که هر چند در ظاهر، حد شرعی را مراعات می کنند؛ یعنی به جز گردی صورت و مچ دست به پایین، سایر اعضای بدنشان پوشیده است، اما نوع پوشش آنها از منظر شرعی اشکال دارد. مثلاً از لباس های خاص که جلب توجه می کند و مفسده دارد، استفاده می کنند.
 
شش: آرایش کردن و استفاده زن از زینت، نه تنها فی حد نفسه اشکالی ندارد، بلکه در برخی موارد – مخصوصاً برای همسر - اتفاقاً از نظر اسلام، پسندیده است و اگر برای رضای خدا باشد، ثواب هم دارد! اما این زینت و آرایش، مخصوص محیط خانه است و نباید در محیط عمومی در معرض دید سایر مردان قرار گیرد. اگر هم قرار است زن با این آرایش در محیط جامعه بیاید، حتماً باید آن را از دید نامحرم بپوشاند.
 
در هر صورت، حجاب و پوشش، ضامن حضور امن زن در محیط جامعه است و جلوی استفاده ابزاری و ندیدن حقیقت وجودی او را می گیرد و از سوی دیگر، جلوی فساد اخلاقی و ناامنی روانی جامعه را می گیرد. در مقوله پوشش، باید در کنار همه مولفه ها، به این چند مولفه مهم توجه کرد.