به گزارش حلقه وصل، یکی از وظایف مهم زمامداران و کارگزاران یک حکومت اسلامی، توجه به اقشار ضعیف جامعه و دوری از تبرّج و اشرافیت است؛ زیرا اولین آسیبی که به فراخور توجه به اشرافیت حاصل میشود، روی آوردن به مادیات و مادیگرایی و دوری از ارزشهای انسانی و نادیده گرفتن حقوق مستضعفین و در نهایت چپاول بیتالمال است. از دیگر سو مسأله دوری مسئولان و متولیان جامعه از فسادگری به قدری اهمیت دارد که امیر مؤمنان(ع) ضمن سخنانی فرمودند: «فَلیسَت تصْلح الرّعیة الا بِصَلاح الولاة وَ لا تَصْلح الولاة الا بِاستقامة الرَّعیة؛ پس مردم صالح نمیشوند مگر به اصلاح زمامداران و زمامداران صالح نمیشوند مگر با استقامت مردم» (خطبه 216)
متأسفانه برخی از مدیران اجرایی و کارگزاران نظام رویکرد اشرافیگری و تجملگرایی را از خود نشان داده و میدهند.طی روزهای گذشته طرحی با عنوان «اعاده اموال نامشروع» با امضای 180 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی دنبال میشود که بر اساس آن اموالی از مسئولان که از طریق رانت یا امتیاز ویژه و یا بهواسطه پست و مقام آنها به دست آمده از آنها بازپس گرفته شود؛ این مصوبه در راستای اصل 49 قانون اساسی قرار دارد؛ در این اصل آمده است: «دولت موظف است ثروتهای ناشی از ربا، غصب، رشوه، اختلاس، سرقت، قمار، سوءاستفاده از موقوفات، سوءاستفاده از مقاطعهکاریها و معاملات دولتی، فروش زمینهای موات و مباحات اصلی، دائر کردن اماکن فساد و سایر موارد غیر مشروع را گرفته و به صاحب حق رد کند و در صورت معلوم نبودن او به بیت المال بدهد. این حکم باید با رسیدگی و تحقیق و ثبوت شرعی به وسیله دولت اجرا شود.»
متأسفانه این قانون که بر گرفته از آموزههای شرعی دین مبین اسلام است، تاکنون به صورت شایسته و بایسته مورد توجه قرار نگرفته بود؛ با اندکی مطالعه در روش حکومتداری امیر مؤمنان(ع) درخواهیم یافت، حضرت با اختلاسگران و خائنان به بیتالمال رفتار شدید اعمال میکردند؛ با بررسی برخورد امام علی(ع) با کارگزاران خائن میتوان به الگوهای رفتاری مناسبی در این زمینه دست یافت.
به عنوان نمونه حضرت در نامهای خطاب به یکی از کارگزاران خود به نام عبدالله ابن عباس (گفته میشود ابن عباس است) نوشتند:
«پس از حمد و سپاس خداوند؛ خبر کاری از تو به من رسیده که اگر انجام داده باشی، خدا را به خشم آوردهای و امانتت را خراب کردهای و نافرمانی امامت را کردهای و به مسلمانان، خیانت کردهای. خبر رسیده که زمینها را پاکسازی کردهای و آنچه را در اختیارت بود، به مصرف رساندهای. حسابهایت را برایم بفرست و بدان که حسابرسیِ خداوند، شدیدتر از حسابرسی مردم است؛ والسلام» ( أنساب الأشراف ج2ص397)