سال 72 قانون تنظيم خانواده و جمعيت به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيد. اين قانون با هدف کاهش رشد جمعيت و مقابله با خانواده هاي پرجمعيت، از يک طرف، تنبيهاتي سخت گيرانه را براي خانواده هاي داراي چهار فرزند و بيشتر در نظر گرفت و از طرف ديگر براي تغيير نگرش ها و باورها در جامعه نسبت به فرزندآوري و ترويج رفاه حاصل از تعداد کم فرزندان براي خانواده ها الزاماتي را براي دستگاه هاي فرهنگ ساز در نظر گرفت.