سرویس دریچه: حسن رحیمپور ازغدی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در سالروز درگذشت آیتالله طالقانی (۱۹ شهریور ۱۳۵۸) در مسجد این روحانی مبارز (مسجد هدایت) به ایراد سخنرانی درباره این شخصیت انقلابی پرداخت.
وی در ابتدا به سخنانی از حضرت امام (ره) درباره آیتالله طالقانی اشاره کرد و افزود: وقتی حضرت امام از ایشان به عنوان مالک اشتر زمان و ابوذر زمان یاد میکند، این تعابیر واقعبینانهترین و درستترین تعابیر درباره مرحوم طالقانی است.
این نظریهپرداز افزود: نام آقای طالقانی همیشه برای نسل ما حلقه وصل پیش و پس از انقلاب بودند و در سالهای انقلاب به بلوغ سنی و اجتماعی رسیدند. بیشک پس از امام(ره) اگر بخواهیم چند نام بر زبان بیاوریم که در ساختن سرنوشت فکری، سیاسی و ایمانی ما نقش داشتند، یکی از رئوس آقای طالقانی بود.
رحیمپور ازغدی با اشاره به دوران خفقان رضاشاهی که روحانیت به حاشیه رفته بود و مجالس عزای اهل بیت(ع) مخفیانه برگزار میشد، اظهار داشت: در بین رجال دینی و سیاسی تعداد اندکی بودند که مردانه ایستادند و در هر عرصهای که به اسلام، توحید و عدالت و حقوق مردم مربوط بود، حضور به هم رساندند که آقای طالقانی از جمله آنهاست و زندان رضاخان را نیز تحمل کرده بود. از شهریور 1320 تا انقلاب، ایشان از معدود افرادی بود که مایه امید و تکیهگاه جوانان و مسلمانان بود. شاید اگر ایشان نبود، خیلی از افراد ایمانشان را به اصل اسلام، قرآن یا روحانیت به کلی از دست میدادند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، با اشاره به دوران پهلوی اظهار داشت: شاید نخستین فرد مؤثر در عرصه عمومی سیاسی که قرآن را دوباره به صحنه برگرداند و جامعه سیاسی و تحصیلکرده آن دوران و مبارزین را به قرآن ارجاع داد، آیتالله طالقانی بود. البته مرحوم علامه طباطبایی در سطح دیگری این کار را کرد، اما به دلیل دقت، عمق و علمی بودن آن ـ و البته نداشتن ترجمه فارسی ـ محدود به خواص بود.
رحیمپور ازغدی، جاذبه حداکثری و دافعه حداقلی را از خصوصیات فعالیتهای آیتالله طالقانی برشمرد و ادامه داد: ایشان به دنبال تکفیر افراد، برجستهسازی نقاط منفی آنها و ... نبود، بلکه نقاط بسیار اندک را بهانه میکرد تا افراد را جذب یا حفظ کند. اما برخی از ما دنبال این هستیم که از فداکارترین افراد هم یک نکته منفی پیدا کنیم و به کلی او را طرد نماییم.
در ادامه بخش های این سخنرانی را ملاحظه خواهید کرد.