صاحبان دیروز انقلاب، «فراموش‌شده‌ها»ی امروز

سرویس حاشیه نگاری_ مهدی چراغ‌زاده: تنور عمار در چهارمین روز از برگزاری با اکران فیلم‌های متنوع و نشست‌های تخصصی با سخنرانی فؤاد ایزدی و کارگاه نقد و بررسی مستند محسن اسلام زاده گرم بود. چند فیلم متنوع با موضوعات مختلف که موضوع اقتصاد مقاومتی و نقد درون‌گفتمانی در میان آنها جذابیت بیشتری داشت.

موضوع سخنرانی فؤاد ایزدی سوژه‌های جامعه آمریکا برای فیلم‌سازی بود و استقبال چشمگیر از این نشست و حضور جمعیت نشان از علاقه جوانان به این موضوع داشت. نشست بعدی کارگاه نقد و بررسی مستند اهل سنت ایران با عنوان یک روز یک تجربه بود که سخنان جذاب محسن اسلام‌زاده نیز مخاطبین زیادی را به سالن شماره ۳ سینما فلسطین کشانده بود.

اما شاید داغ‌ترین و جنجالی‌ترین اتفاق چند شب گذشته جشنواره، اکران مستند «فراموش‌شده‌ها» بود. مستندی به کارگردانی میکائیل دیانی و تهیه‌کنندگی محمدرضا کردلو که اتفاقاً اولین تجربه فیلم‌سازی‌شان همین مستند «فراموش‌شده‌ها» بود.

سابقه ارتباط و آشنایی من با دیانی و کردلو بر می‌گردد به هفت هشت سال پیش و بحبوحه فتنه ۸۸، جوانان پرشوری که در سرشان هزار سودا بود برای دفاع از انقلاب اسلامی، برای پیشبرد اهداف انقلاب و روشنگری درباره پشت پرده برخی اتفاقات کشور.

حالا هم با همان شور و شوق قبلی دست به کار شده و مستندی ساخته بودند برای نشان‌دادن فاصله طبقاتی جامعه و خوی اشرافی‌گری حاکم بر جمعی از مسئولین و فقر بخش قابل‌توجهی از مردم مستضعف کشور، مردمی که گاهی نان خالی هم برای خوردن نداشتند و مسئولینی که بعد از رسوایی فیش‌های نجومی و چند ده میلیونی‌شان از دولتی‌ها نشان ذخیره نظام دریافت کردند.

اما »فراموش‌شده‌ها» با نگاهی موشکافانه و با ارائه اسناد دقیق روشن می‌کند که ریشه این فسادها از دورانی است که شاید بسیاری از جوانان انقلابی امروز یا در گهواره بوده‌اند یا هنوز پا در در عرصه گیتی ننهاده بودند، دوره‌ای بعد از جنگ که نام سازندگی را برایش انتخاب کرده‌اند ولی در واقع ساخته‌شدن خوی اشرافی‌گری و فاصله‌گرفتن از مردمی بود که به قول بنیان‌گذار کبیر جمهوری اسلامی ایران این مسئولین را بر سرکار آورده‌اند. دوره‌ای که به‌ صراحت و از تریبون‌های رسمی اعلام شد بخشی از جامعه باید زیر چرخ اقتصاد از بین بروند و قربانی بشوند تا بقیه بتوانند در رفاه زندگی کنند. بنای کجی که در دوره سازندگی گذاشته شد هنوزهم همان‌طور کج به‌سوی ثریا می‌رود و اگر فسادهای مالی و اقتصادی ۲۰ سال اخیر و شاید هم پیش‌تر از آن را بررسی کنیم حتماً ردی از آن دوران در آن وجود دارد و پای افرادی وابسته به آن دولت درمیان است.

اما دقایقی قبل از اکران این مستند در سالن شماره 2 سینما فلسطین جای سوزن انداختن نبود، و این سالن پر نشان از جوانانی می‌داد که تشنه‌ی شنیدن حقایق و پشت پرده‌های معضلات و حوادث امروز هستند و با استقبال بی‌نظیر خود از «فراموش‌شده‌ها» نشان دادند که از فیلم‌های دغدغه‌مند که چند سالی است عمار تنها محل اکران آنهاست حمایت می‌کنند.

مستند »فراموش‌شده‌ها» با پرداخت دقیق و منحصربه‌فرد خود موضوع دیگری را هم نشان داد و آنهم اینکه هنوز جوانانی هستند که می‌توانند کارهای بزرگ انجام دهند و اگر در دیگر عرصه‌ها هم مانند عمار به جوانان میدان داده شود آنها هستند که می‌توانند بسیاری از مشکلات جامعه را حل کنند.

این تفکرات با دیدن «فراموش‌شده‌ها» در ذهنم می‌گذشت و وقتی بعد از فیلم با دیگر بینندگان درباره این مستند صحبت کردم و نظرات آنها را جویا شدم آنها هم از دیدن این فیلم ابراز خرسندی می‌کردند و «فراموش‌شده‌ها» را سند منگوله‌دار فیش‌های نجومی و فساد در مدیریت دولتی کشور  می‌نامیدند.