فیلم اما از میانه به یک فیلم فمینیستی تبدیل می شود که شعار های فیلم از جایی به بعد این جهت و سمت و سو را به خود می گیرند. دغدغه بیماران مبتلا به ایدز، به دغدغه زنان مورد ظلم واقع شده تبدیل می شود و دیگر تنها همین مسأله را در فیلم شاهد هستیم که مدام تکرار هم می شود، آن هم تکراری ملال آور. پشت دیوار سکوت تا جایی که دغدغه خون های آلوده - که تا حدی با سکوت مواجه شده و اقدام مؤثری نسبت به آن رخ نداده - را مطرح می کند، فیلمی قابل قبول و جذاب برای مخاطب ایرانی است.
محمد حسین لطیفی کارگردانی است که فرم را می شناسد و همچنین فعالیت چندین ساله او در تلویزیون موجب شده تا کمتر به دام ابتذال و بی هنری سینمای ایران بیفتد و همه چیز را فدای گیشه نکند. اگر چه باید مراقب باشد تا گرفتار کلیشه ها و ضعف های سریال های تلویزیونی نیز نشود.
صحنه آغاز و پایان فیلم جشن دلتنگی با تصویر غرق شدن در دریا همراه است. فیلم، غرق شدن انسان امروز در تکنولوژی را یادآور می شود. مسأله ای که در جای جای فیلم سعی در بازگو کردن و نمایش جزئیات آن صورت می گیرد. اما فیلم با اینکه حرفهای زیادی برای گفتن دارد و قصه های موازی و روایت های اپیزودیک آن به خوبی هدایت می شوند، در انتقال مفاهیم خود خوب عمل نمی کند. فضای مجازی و شبکه های اجتماعی با محوریت اینستاگرام وجه اشتراک اپیزود های مختلف است. یکی از مشکلات فیلم این است که بازیگرها منفعل اند، شخصیت پردازی ها ضعیف اند و چیزی فراتر از تیپ نیستند.
مصطفی کیایی همواره دغدغه های اجتماعی را مطرح می کند و به دنبال انگیزه های نامناسبی که سال هاست در سینمای ما وجود دارد مثل تابو شکنی و ... نیست و از این نظر تلاش های او در عرصه سینما قابل تقدیر است. اما برای پرداخت داستان هایش عجله می کند و سطحی با موضوعات مهمی که انتخاب می کند مواجه می شود. اقیانوسی به عمق یک وجب بهترین تعبیر برای فیلم های کیایی است. مطرح کردن موضوعات متعدد اما بسیار سطحی.
انیمیشن فیلشاه توانسته در طراحی کاراکتر، شخصیت هایی خلق کند که در ذهن کودکان ماندگار شود. مانند: «شادفیل، فراموش، اسفلِ خرچنگ بر دست، ابرهه با کلاه خود خارپشتی». همچنین فیلشاه در خود مضامین آموزنده بسیاری برای کودکان دارد. از جمله: «مقاومت در سختی های زندگی، کنار هم بودن در سختی ها، مهر مادر و فرزند، مهر پدر و فرزند، طغیان و ایسنادگی در برابر ظلم، به خاطر جاه طلبی فریب تحسین های دروغین را نخوردن، رشد واقعی با تمرین و برطرف کردن نقاط ضعف حاصل می شود، خلق هر موجودی دارای حکمتی است، خداوند از خانه خودش محافظت می کند، تقریب ادیان، و ....».