نسبت روز مقاومت اسلامی با فعالان فرهنگی

در این یادداشت از زاویه دیگری، درباره این پدیده تامل داشته باشم؛ ما و فعالان فرهنگی شهرمان چه نسبتی با این روز برقرار می‌کنیم؟ این روز در مقایسه با برخی مناسبت‌های دیگر چه تفاوتی برای ما دارد؟ چگونه خودمان را برای این روز مهیا می‌کنیم؟

23 مرداد ماه روز مقاومت اسلامی حزب الله لبنان در مقابل ارتش اسرائیل است اما اینکه این مناسبت‌ها چقدر موجب بیداری و حرکت فعالان فرهنگی ما می شود دغدغه کلانی است.

در تقویم ما به خاطر پیروزی قدرتمندانه حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه سال 2006 با اسرائیل، روز 23 مرداد ماه روز مقاومت اسلامی نامگذاری شده است؛ روزی که هر ساله توسط حزب الله لبنان و با سخنرانی رهبر ایشان، سید حسن نصرالله گرامی داشته می شود.

می‌توان از اهمیت نظامی و سیاسی این جنگ سخن ها گفت، جنگی که کاملا نابرابر بود چرا که یکی از پنج قدرت نظامی جهان با حمایت آمریکا در برابر یکی از گروه های نظامی و یک کشور کوچک وارد جنگ شد.

نابرابری‌های نظامی از حیث تعداد نیروها و تجهیزات بسیار چشمگیر بود و در نهایت ارتش اسرائیل شکست را پذیرفت.

می‌خواهم در این یادداشت از زاویه دیگری، درباره این پدیده تامل داشته باشم؛ ما و فعالان فرهنگی شهرمان چه نسبتی با این روز برقرار می کنیم؟ این روز درمقایسه با برخی مناسبت‌های دیگر چه تفاوتی برای ما دارد؟ چگونه خودمان را برای این روز مهیا می کنیم؟

آیا میزان اهمیتی که به گرامیداشت این روز یا روزهای مشابه آن می دهیم بستگی به دایره ای که خودمان را در آن تعریف کرده ایم ندارد؟ آیا ما خودمان را عضو یک امت واحده می دانیم که اتفاقات تلخ و شیرین هر نقطه ای از امت، برای همه اعضای آن اهمیت دارد؟ مناسبت هایی که ما خودمان را به آن متعلق می‌دانیم چقدر امتی و چقدر جهانی است؟

مگر هویت، دایره تعلق‌ها نیست؟ هویت ما چقدر امتی است؟ اگر ما که فعالان فرهنگی هستیم هنوز خودمان را در یک جبهه حتی با حزب الله لبنان حس نکنیم آیا نباید در مبانی مان تجدید نظر کنیم؟ آیا می‌توان بدون احساس تعلق های جهانی، تاثیرات جهانی داشت؟

اگر دایره ایفای نقش خودمان را عرصه بزرگ و وسیع امت اسلامی بدانیم، شهدای امت اسلامی شهدای ما خواهند بود، نشانه های آنها نشانه های ما خواهد بود، رهبران و چهره های آنها برای ما نیز اهمیت خواهند داشت و در نهایت شکست های آنها برای ما تلخ و پیروزی های آنها برای ما شیرین خواهد بود؛ بماند که مرحله بعدی، سهم داشتن در سرنوشت همه اجزای امت اسلامی است که جای پای مشهد در این سرنوشت بسیار ناچیز یا شاید در حد صفر باشد. نقطه شروع تحول از نگرش های خودمان است.

به میزانی که از مرور این موارد در خودمان و فعالیت هایمان خلأ می بینیم یعنی در هویت امتی ما، نقص و خلأ وجود دارد؛ امید که این مناسبت ها موجب بیداری و حرکت ما بشود.

برچسب ها: حلقه وصل جبهه فرهنگی انقلاب حزب الله لبنان جنگ 33 روزه حسین کمیلی جبهه فرهنگی انقلاب فعالان فرهنگی امت اسلامی تبلیغ جوان روحانیون دانشجویان برگزیده ها خبرهای فوری عادی انقلاب اسلامی جهان اسلام