
به گزارش سرویس استان های حلقه وصل، صد و چهل و سومین جلسه منبع شناسی و مرجع شناسی کتب عاشورایی به همت مؤسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا با موضوع بررسی کتاب «الفصول المهمه فی معرفه الائمه» توسط دکتر محمدرضا سنگری در سالن همایش کتابخانه علامه مخبر برگزار شد.
سنگری در این نشست، اظهار کرد: در ماه شوال به سر می بریم و بسیاری از مسائل اباعبدالله الحسین(ع)در همین ماه اتفاق می افتد. پنجم شوال ورود مسلم بن عقیل به کوفه است و فرستادن سفرای اباعبدالله(ع) مثل سلیمان بن رزین، قیس ابن مسهر صیداوی و عبدالله ابن یقطر در ماه شوال اتفاق می افتد و به نوعی ماه شوال را مقدمه و زمینه ساز و تمهید برای طرح مباحث محرم مطرح کردند.
این محقق عاشورایی با اشاره به موضوع این نشست گفت: در خیلی از جاها کتاب «الفصول المهمه فی معرفه الائمه» را نتوانستند پیدا کنند و برای مطالعه این کتاب به آستان قدس رضوی سفر کردند در صورتی که این کتاب در کتابخانه موسسه عاشورای دزفول موجود است.
وی ادامه داد: نویسنده این کتاب ابن صباغ مالکی در اول ذی الحجه ۷۸۴ در مکه متولد شد و به ابن صباغ مشهور بود. مدت عمر او را حدود ۷۱ سال نوشته اند. وی اهل تسنن و مذهب مالکی است و در این کتاب به قضایای زندگی اهل بیت(ع) پرداخته است. این کتاب در ۳۱۴ صفحه و دارای ۱۲ فصل است و از زندگی مبارک امیرالمومنین علی(ع) در فصل اول شروع می شود و با زندگی وجود مبارک حضرت موعود پایان می یابد. در این جلسه به مبحث مورد نظر یعنی فصلی که درباره اباعبدالله(ع) می پردازیم که از صفحه ۱۷۰ تا ۲۰۰ کتاب را دربر می گیرد.
نویسنده کتاب آیینه داران آفتاب اظهار کرد: ابن صباغ، ولادت امام حسین(ع) را مثل قول بعضی از علمای دیگر پنجم شعبان میداند.
در ادامه دکتر سنگری به بررسی موضوعات ولادت امام حسین(ع) و القاب ایشان و نکات دیگری که درباره کودکی امام حسین(ع) در این کتاب آمده پرداخت.
این محقق عاشورایی ادامه داد: با مطالعه این کتاب چند مسئله روشن می شود: در تدوین کتاب از مذاهب مختلف و آثار آن ها استفاده کرده است، مطالب کتاب مختصر بیان شده و این اختصار مخل نیست. تکرار در کتاب دیده نمی شود و این یکی از ارزش های کتاب است.
وی گفت: کتاب مورد اعتماد فریقین است. منابع اصیل و بزرگ زیادی برای نوشتن آن دیده شده از جمله بعضی از کتاب های شیعه، مثل ارشاد شیخ مفید، اعلام الوری طبرسی و … .نویسنده آنقدر در این کتاب به شیعه پرداخته که بعضی او را شیعه دانسته اند و دلیل آن را جمله ای می دانند که در اول کتاب آورده است: «خدا را سپاس که از این امت امام عادل را برگزید» و نسبت عدالت را به میرالمومنین علی(ع) می دهد.