در پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ هجری شمسی قیامی به پا شد که آن قیام، روشنگر انقلاب بود و رهبر انقلاب(رضوان الله علیه) آن قیام را به خوبی ترسیم کرد ـ آن کس که این قیام را به پا کرد، قیّم این قیام و مفسر این قیام است ـ
چهار رکن، ۱۵ خرداد را ترسیم کرد:
اول آنکه زمانش عاشورا بود که سخنرانی امام در عصر عاشورا زمینه این قیام را در دوازدهم محرم که پانزدهم خرداد بود فراهم کرد (این زمان)؛ زمین و مکان هم که مهد فقاهت بود یعنی مدرسه فیضیه (این دو رکن اساسی یعنی زمان و زمین و مکان عامل مهم پانزدهم خرداد شد)
رکن سوم نیزاین است که فرمود بنگرید که شهدای پانزدهم خرداد از چه گروه بودند؛ الآن که سالیان متمادی از آن میگذرد و شاید کسانی از نزدیک شاهد آن صحنه نبودند, لوح قبور شهدای پانزده خرداد را ببینید که آیا غیر مسلمان در این قیام حضور داشت یا همه مسلمان و ارادتمندان عترت طاهره بودند, هیچ غیر مسلمانی در این قیام سهمی نداشت؛
چهارم: وقتی از لوح قبورشان فهمیدید اینها شیفتگان عترت طاهره بودند, زندگی داخلی اینها را بررسی کنید که از قشر مُسرِف و مُترَف بودند یا از طبقه محروم و مستضعف. با بررسی این اضلاع چهارگانه روشن میشود که پانزده خرداد برای همیشه روز عزای عمومی است یعنی عاشورا جلوه کرد فیضیه ظهور کرد مسلمانها عمل کردند محرومین به پا خاستند؛ ما وامدار مکتب و مَدرَس و مسلمین و محرومانیم.
همانطوری که هدف والای این نهضت, قرآنی و بر اساس پیام عترت طاهرین(سلام الله علیهم) بود بسیاری از زمانهای برجسته این نهضت هم مقارن با مناسبتهای دینی مثل عاشورا یا ماه مبارک رمضان بود یا ۲۸ صفر و مانند آن.
این راهپیماییها زمانهای مناسبی بود که میتواند مصداق زمانی باشد که خدای سبحان به آن زمان و عصر سوگند یاد کرده است اینکه فرمود: ﴿وَ الْعَصْرِ﴾ عصر نبوّت است, عصر ولایت است, عصر خلافت است, عصر ظهور قرآن و عترت است, عصر ظهور دین است اینگونه از اعصار مورد سوگند خدای سبحان است. مهمترین نکته آن است که این نهضت برای احیای کلمه حق بود. وقتی امام راحل درروز عاشورا قیام کرد و آن سخنرانی رسمی امام راحل در مدرسه فیضیه در عصر عاشورا سامان پذیرفت رخداد خونبار و تاریخساز پانزده خرداد شکل گرفت که طلیعهای برای انقلاب اسلامی بود و همچنین در فرصتهای مناسب که مردم در تمام این صحنهها حضور پیدا میکردند و با ایثار و نثار, این نظام را پیشبینی وآبیاری کردند تا نظام سامان پذیرفت.