به گزارش حلقه وصل، حبیب احمدزاده، نویسنده، در یادداشتی به یاد منوچهر سالیا، اسطوره فوتبال آبادان به نقشی که او برای زنده نگاه داشتن شهرش در کوران جنگ داشت، اشاره کرده و مینویسد:
امروز سیزدهمین سالگرد درگذشت سرمربی زمان جنگ تیم صنعت نفت آبادان، شادروان منوچهر سالیاست؛ کسی که رویاهای مردم یک شهر جنگزده و ویران را با تیمش در زمان جنگ تحمیلی از این شهر بدان شهر یدک میکشید و در هر شهر که بقچه فوتبالش را باز میکرد ناگهان رویاهای همه آن مردم جنگزده و از جنگ و نامردمیهایش تحقیر شده، باز بهخود آمده و دوباره با سودای وجود آبادانی آن شهر تخریب شدهشان در آن غریب استادیومها، با تمام وجود جیغ از نای جانشان دسته جمعی برمیخاست که دی دی دیدی صنعت و واویلا.
به وقتی که از تیم میزبان میبردند، آنگاه بود که بی هیچ تیر و تفنگی، میدانهای آن شهر پناه دادهشان در جنگ به تسخیر خوشحالی این جنگزدگان مهمان در میامد که در واقع این شعف و شادی ظاهری مرثیهای بود بر دلتنگی دوری از شهر ویرانشان آبادان.
همگی اگر دوستش میداریم و تنها بیادش فاتحه ای برای آمرزش خودمان بخوانیم که او آمرزیده است انشاالله.
و در آخر امیدوارم روزی تاریخ این مرز و بوم، بسان ملاصالح و دریاقلیها، بهسراغ رادمردی او و تاریخی از شادی و غرور که او برای مردم جنگزده شهرش ساخت برود. حتما و ناگزیر خواهد رفت. باید برود. باید.