
به گزارش حلقه وصل، این روزها هر ایرانی که بر صندلی سینما به نمایش فیلم «بهوقت شام» مینشیند، حس خوبی پیدا میکند. روال داستان فیلم و تکنیکهای سینمایی باعث گردیده تا یک اثر ماندگار در سینمای ایران به ثبت برسد. گلعلی بابایی، نویسنده و پژوهشگر دفاع مقدس نیز پس از تماشای «بهوقت شام» یادداشتی نوشت که بهشرح ذیل میباشد:
هوالمصور
خدا قوت دلاور!
سهشنبه هفته گذشته بود که در سالن کوچک ساختمان سازمان هنری رسانهای اوج فیلم باشکوه «بهوقت شام» آخرین شاهکار استاد ابراهیم حاتمیکیا را دیدم و لذت بردم.
فیلمی سراسر پرکشش، باورپذیر، جسورانه، افشاگرانه و در نهایت پاسخی محکم به مدعیان دروغین مبارزه با تروریسم که با حمایتهای همهجانبه خود از مشتی اراذل و اوباش، جان هزاران انسان بیگناه را در دنیا بهخطر انداختهاند.
فیلم با نماهای ریز و درشت از صحنههای تکاندهنده رفتارهای جنونآمیز عملههای جهل و نادانی، تماشاگر را چنان بهروی صندلی میخکوب میکند که گذشت زمان را احساس نمیکند.
در این آشفتهبازار سیاست بازیها، فیلم آقا ابراهیم ادای دین سینمای متعهد ایران به تلاشهای رزمندگان و شهیدان سرافراز مدافع حرم است که در راه دفاع از انسانیت، هزاران کیلومتر دور از خانه و کاشانه خود با کفتارهای تکفیریِ دستپرورده سرزمین آرزوهای غربزدگان این ملک میجنگند و مظلومانه بهشهادت میرسند.
پس از تماشای این فیلم پرهیجان و تأثیرگذار بر خود واجب دانستم تا سر تعظیم به ساحت کارگردان کاربلد سینمای ایران فرود آورده و به او بگویم: جناب آقای ابراهیم حاتمیکیا، کارگردان بهراستی هنرمند، اعطای کل سیمرغهای ارغوانی از سوی هیئت داوران جشنواره فاتحان فردوس، شهیدان مصطفی چمران، احمد متوسلیان، حسین همدانی، رضا فرزانه و دیگر شهیدان مدافع حرم به فیلم ارزشمند «بهوقت شام» مبارکتان باشد.
خسته نباشی دلاور!
یاعلی مدد
گلعلی بابای