سرویس حاشیه نگاری:چهارمین روز از سی و ششمین جشنواره فیلم فجر برای اهالی رسانه با نمایش فیلم امیر شروع شد. یک فیلم اولی نه چندان جذاب که ریتم کندش برای بعضی منتقدان و خبرنگاران قابل تحمل نبود و سالن را ترک کردند. نیما اقلیما در فیلم اولش به سختی قصه میگوید و بیشتر تمرکزش را در پیدا کردن قابهای عریض از شهر تهران صرف کرده است. قابهایی که شاید تنها نکته قابل توجه فیلم بود و حتی تحسین برخی منتقدین فرمالیست را برای او در پی داشت.
دومین فیلم روز چهارم اما بر خلاف فیلم قبلی یک اثر با ریتم تند، پر دیالوگ و البته شوخ و شنگ بود که خنده را بر لب اهالی رسانه نشاند.
شباهت فیلم به زاپاس هم از نکات قابل توجه این اثر بود. رضا مقصودی که پیش از این به عنوان فیلمنامه نویس شناخته شده است در اولین فیلمش موضوع مهم جمعیت را دستمایه روایت داستانی شیرین در دل یک خانواده شمالی قرار داده است.
اما مهترین فیلم روز چهارم جشنواره "به وقت شام" ابراهیم حاتمی کیا بود که در سانس آخر برای اهالی رسانه نمایش داده شد. یک درام جنگی نفس گیر. سوژه ای جذاب در بستر روایی حوادث اخیر منطقه و پدیده داعش که مخاطب را به راحتی از همان دقایق اولیه با خود همراه میکند.
تیتراژ فیلم که خانه طراحان انقلاب اسلامی ساخته است نکات جالبی دارد. در کنار تصاویر استفاده شده از خود فیلم برخی عکسها و فیلمهای واقعی نیز در تیتراژ آمده است مثلا تصاویری از اقامه نماز حاج قاسم سلیمانی در جبهه مقاومت که نقش بستنش بر پرده سینمای جشنواره فیم فجر لذتبخش است.
نشست خبری فیلم با سوتی وحشتناک محمود گبرلو مجری نشست شروع میشود که نام فیلم را به اشتباه "بفرمایید شام" اعلام کرد.
حاتمی کیا البته نشست خبری را با ذکر خاطره ای از اولین فیلمش و اینکه بلافاصله بعد از اتمام فیلم به جبهه رفته است آغاز میکند و صراحتا اعلام میکند که این فیلم را یک سرباز ساخته است چون خودم را سرباز نظام میدانم.
محمد خزاعی تهیه کننده اثر هم از طرف تمام عوامل به وقت شام فیلم را به خانواده شهدای مدافع حرم تقدیم میکند.
حاتمی کیا حرف شنیدنی بسیار دارد و در پاسخ به هر سوالی گوشه ای از ان را بازگو میکند. از سختی و پیچیدگی ساخت فیلم درباره سوریه و مدافعان حرم تا علاقه اش به حضور در کنار رزمندگان مقاومت.