
به گزارش حلقه وصل، سامان خلیلیان داور بخش میدانی بیستمین جشنواره ملی فتح خرمشهر و رییس هیأت مدیره انجمن نمایشگران خیابانی خانه تئاتر عنوان کرد: من از سالیان دور است که با این جشنواره آشنا هستم بنا به شرایط خاص کاری و درسی ، هشت سال در خوزستان زندگی کردم و به همین دلیل هم برخی هنوز مرا به خوزستانی میشناسند، درحالیکه اهل خوزستان نیستم هر چند با افتخار این را میپذیرم و هیچوقت آن را کتمان نکردم.
وی در ادامه یادآور شد: اما درباره تاریخچه این جشنواره باید بگویم که این جشنواره را از نزدیک لمس کردم و میدانم با چه مشقتهایی این جشنواره شکل گرفت و راه افتاد و خدا را شاکرم که بیستمین دوره آن را امسال شاهد بودیم.
خلیلیان با اشاره به اینکه من در این جشنواره هم صحنهای و هم خیابانی در حوزه جنگ شرکت کردم، گفت: آمیختگی پوست و جان با این جشنواره دارم.
وی درباره بخش خیابانی جشنواره گفت: اتفاقا بخش خیابانی این جشنواره ابتدا با قوت شکل گرفت، نگاه درباره آزادسازی خرمشهر و ترویج فرهنگ مقاومت و شهادت مهم است. البته امسال آنچه من متوجه شدم این است که جشنواره به تدریج به سمت موضوعی شدن رفته و قرار است بخش های دیگر هم در این جشنواره شرکت کنند.
خلیلیان با اشاره به سطحی بودن برخی گروهها در جشنواره گفت: من اگر قرار باشد برای کسی تئاتری خلق کنم موقعیت، لوکیشن و شرایط دیگر از بافت خرمشهر خواهد بود من شاید به شلمچه بروم و از محیط آنجا و یا فضای موزه آبادان و خرمشهر کار کنم یا نمایشم را برآن اساس بنویسم.
وی با تأکید بر اینکه دیالوگ گویی صرف ما را به تئاتر نخواهد رساند تئاتر مؤلفههای خاص خود را دارد و با یک گفتمان چند نفر فرق دارد، یادآور شد: قرار نیست چند نفر فقط گفتمان کرده ، دیالوگهایی را رد و بدل کنند و اسمش را تئاتر بگذارند، لذا نشانه شناسی مهم است، طراحی هم آگاهانه باید باشد نه صرف زیبایی بصری!
وی در ادامه گفت:بچهها هنوز هم درباره تجربیات جدید نسبت به گونههای جدید تئاتر گارد دارند و خودبسندگی را در حد و اندازهای که موضوع جدیدی مطرح کنند در همان اندازه نگه داشتند.
خلیلیان یادآور شد: امیدوارم در همین چند سال اخیر در حوزه تئاتر خیابانی پیشرفت کنیم من درحوزه تئاتر خیابانی در مرکز هنرهای نمایشی مسئولیت دارم با اجرای ورکشاپها و کلاس های آموزشی آشنایی باید اتفاق بیافتد و بچهها آگاه باشند که تئاتر خیابانی فقط این چیزی الان میبینیم نیست تا به زبانی در آثارشان برسند که زبان جهانی باشد.
وی با بیان اینکه یک اثر فقط در یک جغرافیا نباید معنی پیدا کند بلکه وضعیت عمومی باید داشته باشد که وقتی من زحمت میکشم و به یک ایده میرسم این قابلیت باشد تا در تمام دنیا منادی صلح و مخالف جنگ شود، توضیح داد: بحث مقاومت و جنگ فقط بحث ایران نیست ایران یکی از کشورهایی است که به غیر از دیگر کشورها درگیر این مخاطره بوده است.
*معضل جنگ جهانی است
خلیلیان اظهار داشت: پس کلیدواژه صلح در دنیا ساری و جهانی است معضل جنگ جهانی است و اگر ما می خواهیم آن را مذمت کنیم و بگوییم جنگ بد است بیاییم به زبانی مطرح کنیم که قابل عرضه باشد ما به نوعی صنعت گر هنری هستیم.
وی با اشاره به بچههایی که در این جشنواره شرکت کردند گفت: تلاش بر این است که با این دوستان معارفهای کنیم تا همه گونهها را کار کنند به لحاظ کیفی عموما بچه های ما در بداهه سازی و انتقال مفاهیم به تماشاگر توانمند هستند این توانمندی واقعا شاخص است و این را قویا میگویم.
*فقر شیوه مندی در تئاتر خیابانی
رییس هیأت مدیره انجمن نمایشگران خیابانی خانه تئاتر گفت:آثار نمایشی ما در حوزه تئاتر خیابانی و در کارگردانی فقر شیوه مندی دارد، تکنیک ها مشخص است اما از آن استفاده نمی شود امیدوارم در آینده با تلاش های ما و بچهها این مشکلات رفع شود و ما در سالیان آتی نه تنها در این جشنواره بلکه در تمام کارهای خیابانی مان تبلور عینیت گونههای نمایشی را ببینیم.
خلیلیان با بیان اینکه خیلی اتفاق خاصی بین این جشنواره و جشنوارههای دیگر نیافته و این مسیر شروع شده و چون کسی حرفی نزده همین راه را همه ادامه دادهاند،گفت: نقطه قوت و ضعف را میتوان مطرح کرد اما به لحاظ تکنیک و شیوههای مختلف اجرایی خیلی کارها متنوع نشدهاند.
وی همچنین یادآور شد: البته در این بیست سال مسلما تجربیات شخصی در آثار دیده شده بعضا یک سری خرق عادت کردند و آگاهانه یا نادانسته کار متفاوت هم اجرا کردند اما چون عمومیت ندارد و تعمیم به کل نمیتوان داد روی حرف خودم هستم که مشکلات زیاد است
خلیلیان یادآور شد: امیدوارم انرژی بچههای تئاتر خیابانی هدفمند و شیوه مندتر شود چرا که با این انرژی اگر درکنار هم ترکیب شویم آثار متنوع تر و درخشانی که قابلیت عرضه و صدور به نقاط دیگر دنیا دارد، صورت میگیرد، حتی با موضوع صلح و جنگ و دفاع مقدس ایران میتوانیم ردپای خود را در جشنواره های معتبر دنیا بگذاریم..
وی درباره روند اجرایی جشنواره گفت:ما واقف به محدودیتها هستیم اما نمایش محیطی و خیابانی محصور به یک یا چند نقطه نیست اگر شرایط و امکانات مهیا باشد باید بتواند خود را انتشار دهد مثلا علاوه بر خرمشهر و آبادان، در جای جای استان برای مردم اجرا داشته باشیم.