حلقه وصل: محمد حسن جعفرزاده در یادداشتی نوشت: چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر با همه فراز و نشیب هایش به ایستگاه پایانی رسید. به اذعان بسیاری از کارشناسان، سطح کیفی فیلمهای این دوره پایینتر از جشنوارههای قبل بود. از نظر مضمون نیز بسیاری از داستانها از ضعف در ایده، تکراری بودن و دوری از مسایل جاری مردم رنج میبردند، برخی نیز پرداخت درستی از ایده اولیه نداشتند. از جمله این ضعفها میتوان به بی توجهی نسبت به جایگاه، نقش و مسایل اصلی زنان ایرانی اشاره کرد؛ زنانی که در خانه نقش خطیر مادری و همسری را ایفا میکنند و در اجتماع، با حفظ حیا و متانت، بازیگری فعال و تاثیرگذار در صحنههای مختلف به شمار میروند.
امروزه بانوی مسلمان ایرانی با تکیه بر هویت مستقل خود، از الگوهای غربی و شرقی زن عبور کرده و الگوی جدیدی در مبنا، گفتمان و سبک زندگی به جهانیان معرفی کرده است.
بانوان موفق ایرانی ثابت کردند زن در عین حال که میتواند وظایف و مسولیتهای درون خانواده را به درستی انجام دهد، این قدرت را هم دارد که با حفظ حریم و رعایت فاصله میان زن و مرد، پا به پای مردان و در مواردی پیشروتر از آنها به کنشگری فعال اجتماعی بپردازد.
سینمای شریف ایران اسلامی باید این حرف نوی بانوان ایرانی را سردست بگیرد و الگوی نوین زنان این سرزمین را در مقابل گفتمان زن غربی و شرقی به همگان معرفی کند.
آقایان سینماگر! بانوی تلاشگر و پرامید ایرانی را ببینید. خانمهای فیلم ساز، شما به عنوان یک بانوی هنرمند و موفق، زنان تاثیرگذار ایرانی را در صحنههای مختلف داخلی و خارجی رصد کنید و قصههای جذاب زندگی آنها و داستان موفقیتها و شکست هایشان را روایت کنید.
متاسفانه آنچه در جشنواره فیلم فجر امسال نمود داشت کم توجهی به موضوعات و مسائل اصلی زنان و بعضا غلبه نگاه مردانه و حتی رویکردهای مردسالار در فیلمها بود. از طرفی هم، تعدادی از فیلمها در داستان اصلی یا فرعی خود به موضوعاتی، چون میتو، تعرض، خیانت و سو استفاده از زنان پرداختند؛ موضوعاتی که در سپهر زندگی و دغدغههای زنان ایرانی، جزو موارد حداقلی به شمار میرود.
اگر سینمای غرب به این موضوعات زیاد توجه دارد، به این خاطر است که فرهنگ بیمار اروپایی_آمریکایی زن غربی را به سرحد انحطاط کشانده و بازیچهای در دست مردان هوسران قرار داده است. زن غربی به اذعان رسانههای جهانی، امنیت، آرامش و سلامت خود را از دست داده است؛ لذا طبیعی است که سینماگران غربی این حقیقت عیان و پرتکرار را ببینند و منعکس کنند؛ اما سوال اینجاست: این مساله چند درصد مسائل زنان ایرانی را شامل میشود که اینچنین پرتعداد در فضای سینمای ایران دیده میشود.
امسال شاید تنها دوربینی که از دریچه سینما به زن موفق ایرانی نظر انداخت، دوربین تازه کار لیلی عاج بود؛ او با تیزبینی تمام، قصه بانوی قهرمانی را روایت کرد که به سان شیرزنان تاریخ ایران توانست در مقابل دشمن تا دندان مسلح قدعلم کند و با رهبری زنانه خود و مدیریت جامعه کوچک خانوادههای چشم به راه، عرصه را بر اشرف نشینان تنگ کرده و تا جایی این مقاومت مادرانه را ادامه دهد که منافقین فرار را بر قرار ترجیح دهند.
هوشمندی وزیر ارشاد در اهدای جایزه هنری گوهرشاد به خانم عاج، حرکتی مبارک در هویت بخشی به بانوی موفق ایرانی در سپهر سینمای کشور محسوب میشود. این جایزه برای خلق شخصیت ثریا به عنوان مادری پیشرو، مبارز و خستگی ناپذیر در حفظ کیان خانواده، به ایشان تعلق گرفت؛ ضمن اینکه خانم عاج به عنوان یک کارگردان سینما و تئاتر، خود مصداق بانوی موفق ایرانی محسوب میشود و اهدای جایزه گوهرشاد به ایشان، نشان از تصمیم وزیر و طراحان این جایزه هنری در حمایت از زنان هنرمند ایرانی دارد.
محمد حسن جعفرزاده، دبیر جشنواره پوشش اصیل ایرانی اسلامی گوهرشاد