درباره علی(ع)، حکمیت و "برجام"/ ناکارآمدان دولت باید بروند

سرویس سیاست حلقه وصل - «وبلاگ حلقه وصل» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی حلقه وصل همراه باشید.

***

صحبت‌های تلخ یک فرمانده پلیس درباره "سگ‌گردانی"

ایرنا گزارش داد: سردار رحیم جهانبخش، فرمانده نیروی انتظامی آذربایجان غربی اخیراً طی سخنانی در جمع خبرنگاران گفته است:

"‌اگر کسی در خودرو سگ‌گردانی کند جریمه می‌شود. اما در بحث پیاده‌روها اگر شاکی نداشته باشد؛ مشکل قانونی در برخورد داریم!"[1]

*این اعتراف تلخ در بحث مشکل قانونی پلیس برای مبارزه با سگ‌گردانی در حالی است که طی هفته‌های اخیر صحبت‌ها و تأکیدات فراوانی از برخی مقامات پلیس کشور در بحث لزوم مقابله با سگ‌گردانی به گوش رسیده است.

اکنون سوال اینجاست که اگر در این زمینه کمبود قانون وجود دارد پس ماجرای آن تأکید چیست؟! و یا اگر در پایتخت کشور قوانینی در اختیار پلیس قرار گرفته است؛ چرا این قوانین به نواحی ابلاغ نمی‌شود؟

مسئله حمله سگ‌های صاحبدار به مردم و کودکان در شهرها، بحث مشکلات بهداشتی سگ‌ها برای مردم و خدشه برای آبروی امنیتی و اسلامی نظام از جمله مشکلاتی است که به دلیل سگ‌گردانی عارض شده و بایستی هرچه سریعتر برای آن تدبیری اندیشید.

***

"ناکارآمدان دولت باید بروند"

آب پاکی مقام ارشد ریاست‌جمهوری روی دست مدیران ناکارآمد

حجت‌الاسلام احمد صالحی، رئیس مرکز ارتباطات مردمی ریاست‌جمهوری طی سخنانی در یک نشست خبری به مناسبت هفته دولت گفت: انتخاب مدیر لایق از خطوط قرمز دولت سیزدهم است. مهم‌تر از احترام به افراد، این است که به دولت، نظام و مردم احترام بگذاریم. احترامی که بتواند سرمایه اجتماعی و اعتماد مردمی را ایجاد کند.

به گزارش ایسنا، او تصریح کرده است: "بنابراین با کمال احترام مدیران ناکارآمدی که توان خدمت‌رسانی ندارند، باید جایگاه خود را برای کارآمدان ترک کنند."[2]

*این خط و نشان رسمی برای مدیران ناکارآمد و سیستم‌های فشل می‌تواند بسیار امیدبخش باشد. امیدی که البته باید دید در فرجام آن چه رخ خواهد داد و آیا دولت واقعا از مدیران ناکارآمد برائت خواهد جست یا خیر؟

دلسوزان نظام و انقلاب باید بدانند که عده‌ای در کمین نشسته‌اند تا به بهانه ناکارآمدی‌ها اصل نظام را نشانه بگیرند. این در حالی است که مشروعیت و اصل نظام ربطی به ایرادات دولت‌هایی که با رأی مردم روی کار آمده‌اند، ندارد و جامعه در صورت رویت ناکارآمدی باید در انتخابات‌های بعدی تغییر نظر بدهد نه اینکه به اصل نظام اعتراض کند.

محمدرضا عارف، از فعالان اصلاح‌طلب اخیراً در اشاره به ناکارآمدی‌ها از عبارت "ناکارآمدی‌های مشروعیت‌سوز" استفاده کرده است![3]

***

درباره علی(ع)، حکمیت و "برجام"

فیاض زاهد، از فعالان اصلاح‌طلب به تازگی طی یادداشتی پیرامون برجام که سایت اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرد؛ تقلا کرد تا این طرح روحانی و خواسته دولتی را به گردن رهبری نظام بیاندازد.

آنچه در ادامه می‌خوانید، فرازهایی از یادداشت زاهد است:

_ شواهد حاکی از آن است که در پس لفاظی‌های بین المللی، آفتاب توافق در حال طلوع است. کاری که به امر رهبری نظام پیش از روی کار آمدن دولت روحانی آغاز و در سال ۲۰۱۵ به نتیجه رسید و برجام به یک سند جامع که برطرف کننده تهدیدهای حقوقی، بین المللی و نظامی علیه کشور تبدیل شد. امروز نیز همان اراده عالیرتبه، علیرغم نجواهای شوم و بیگانه‌پرست و عناصر مشکوکی که به کار بردن لفظ نفوذی برای آنها چندان بی‌راه نیست، زمینه یک توافق مطلوب را تدارک می‌کند.

_ بگذارید این دستاورد را به نام خود مصادره کنند. اما مگر این سخن مقامات عالیرتبه نیست که آنها تنها مجری منویات بالادستی هستند؟

_ باید خوشحال بود که خرد پنهان نهادهای حاکمیت، نه فریب بازی روسیه را خوردند و نه از سر لجاجت به برجام پشت کردند. اطلاعات من می گوید که مقامات عالیرتبه نظام افسار تندروی برخی کاسب و تعدادی نامربوط را کنترل کردند تا نشان دهند هر جا پای استواری ایران و ثبات امنیتی در میان است نمی‌توان با فیگور سوپر انقلابی، عمل ضدانقلابی انجام داد.[4]

*این ادعای زاهد که تقلا می‌کند برجام را همچون "حکمیت" به گردن رهبری نظام بیاندازد در حالی است که اولا برجام در زمان روحانی و با اصرار روحانی آغاز شد. ثانیا رهبر معظم انقلاب از روز اول صراحتا عنوان کردند که نسبت به برجام خوشبین نیستند. ثالثا هرچقدر که در دولت اصرارهایی درباره برجام وجود داشت و دارد از جانب رهبری بر ظرفیت داخلی تأکید شد و رابعا رهبر انقلاب در مقاطع مختلف اثبات کرده‌اند که حامی رأی مردم هستند و در مقابل طرح‌های کلان دولت‌های برآمده از رأی مردم نیز در ابتدای مسیر نفیا و اثبات موضعی ندارند و صرفا به حمایت از دولت‌ها می‌پردازند. بماند که معظم‌له در بحث بی‌فرجام برجام از ابتدا ابراز بدبینی کرده‌اند.

در بحث کارگزار بودن وزارت خارجه در سیاست خارجی هم باید دانست البته این کارگزاری منافاتی با پیگیری اصرارهای یک دولت ندارد!

چه اینکه اگر دولتی نتواند اصرارهای خود مثلا حتی در سیاست خارجی را پیگیری کند که دیگر چه حاجت به انتخابات؟ پس باید دانست که دولت‌ها می‌توانند اصرارهای دیپلماتیک خود را نیز مادام که در تنافر جدی با سیاست‌های عالی نظام اسلامی نباشد پی بگیرند. و این با کارگزار بودن آنها متناقض نیست.

مسئله از جایی شروع می‌شود که مثلا فردی مثل ظریف؛ این وظیفه کارگزاری را فراموش می‌کند و به ابراز سلیقه در مسئله‌ای امنیتی می‌پردازد که باید در آن کارگزار باشد نه نظریه‌پرداز (ماجرای دیپلماسی و میدان)

فلذاست که به نظر می‌رسد در حالت خوشبینانه اگر آقای زاهد دچار عدم اشراف به این علوم و آگاهی‌های سیاسی هستند؛ بایستی سطح مطالعه و تفکر خود را بالاتر ببرند.

اظهارات نظر خالی از واقعیت و متنافر با واقعیت می‌تواند خلقی را به انحراف بکشاند و البته منصه‌های تلخ تاریخ همچون ماجرای صفین و متهم شدن علی(ع) در ماجرای حکمیت را تکرار کند!

مسئله برجام نیز خوش‌فرجام باشد یا بدفرجام اما در هر دولت این پروژه یک پروژه دولتی است نه یک اصل مورد تأکید نظام و رهبری و همه باید این را بدانند که نظام اسلامی پیشرفت خود منبعث از درونزایی می‌داند نه از برونزایی.

***

1_ https://irna.ir/xjKnQc

2_ isna.ir/xdMj5c

3_ mshrgh.ir/1412074

4_ https://www.etemadonline.com/fa/tiny/news-570828