کتاب روایت غیرسیاسی انتخابات ۹۶ چاپ شد

کتاب «یک روایت غیرسیاسی از یک اتفاق سیاسی: انتخابات ۹۶» نوشته معین فرخی توسط نشر چشمه منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش حلقه وصل، کتاب «یک روایت غیرسیاسی از یک اتفاق سیاسی: انتخابات ۹۶» نوشته معین فرخی به تازگی توسط نشر چشمه منتشر و راهی بازار نشر شده است. این کتاب، هفتمین عنوان مجموعه «ناداستان» است که این ناشر چاپ می‌کند. کتابِ پیش‌رو همچنین نهمین کتابِ ادبیات غیرداستانی است که چشمه منتشر می‌کند.

نوشتن این کتاب کوتاه از فروردین تا شهریور ۹۶ طول کشیده و در قالب ۱۰ فصل یا مطلب انجام شده است. این کتاب، شامل پرسه‌زنی‌های معین فرخی در روزهای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۶ است.

فرخی سابقه داستان‌نویسی و ترجمه ادبیات غیرداستانی دارد و در روزهای انتخابات، به عنوان ناظر عادی وارد ستادهای انتخاباتی و گردهمایی‌های مختلف نامزدها شد. او با مشاهدات خود، گزارشی از چیدمان نیروها و طرفداری‌های طرفداران نامزدهای انتخابات نوشته است.

در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم: حالا همزمان با کم‌اثر شدنِ واسطه و صدای شخصی و کاهش زمان «تولید» متن (یعنی ته‌نشین نشدنِ تجربه و میل به رسیدن به سرعت اتفاقات) مدام متن‌های خبری و تحلیلیِ تازه تولید می‌شود. این در غیابِ روزنامه‌نگاری کلاسیک و سر فرصت، که حاملان اخبارش آدم‌هایی‌اند که درسِ این رشته را خوانده‌اند و تجربه‌اش را دارند،‌ منجر به پدیده‌ای می‌شود احتمالا خطرناک‌تر از هر اتفاق دیگری در این عصر: این‌که حقیقت دیگر چیزی نیست که حقیقت داشته باشد، واقعیت چیزی نیست که به وقوع می‌پیوندد، این‌ها چیزهایی‌اند که زیاد تکرار می‌شوند. وقتی «هر شهروند، یک خبرنگار» می‌شود، برآیندِ نظرات شخصی است که حقیقت را می‌سازد. در غیاب مراجع خبری تاثیرگذار، «باور عموم» تبدیل به مرجع خبری می‌شود و _ بیایید روراست باشیم _ باور عموم حتی اگر بتواند درباره مسائلِ غیرقطعی مثل شایستگی یک کاندیدا برای ریاست‌جمهوری به جمع‌بندی برسد، درباره مسائل قطعی‌ای مثل این‌که فلان حرف زده‌شده یا نه، اهمیت چندانی ندارد، چون حس‌های انسانی خطا دارند و خطاهای‌شان می‌تواند منجر به اشتباه‌های فاحشی شود.

بین سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۶ اتفاقات دیگری هم افتاد: من دیگر نوجوانِ شانزده‌ساله‌ای نبودم که پشتِ اینترنت قژقژی دایل‌آپ یا در کافی‌نت، دور از چشمِ پدر و مادرم، خود را به عشقی ناکام و وبلاگ‌های شخصی می‌سپردم، دانشجویی بودم همیشه متصل به اینترنت و در معرضِ فضاهایی پر از آدم حقیقی که زندگی عاطفی‌اش هم تغییر کرده بود. فیلتر اینترنت آن‌قدر موضوعیتش را از دست داد که دیگر مسئولان کشور هم برای رساندن صدای‌شان مجبور شدند از همان شبکه‌های اجتماعی استفاده کنند که زمانی دولت فیلترشان کرده بود چون به هر حال کنترلی رویش نبود و معلوم نبود آدم‌ها در آن به‌هم چه می‌گویند. بعد از ظهور موبایل‌های هوشمند، اینترنت‌های «دیتا» روی سیم‌کارت‌های موبایل آمدند و به این ترتیب، حدود بیست و هفت هزار روستای کشور به اینترنت مجهز شدند.