به گزارش حلقه وصل، روز جهانی تلویزیون است. عرصه‌ای برای نمایش تصاویر، فرم‌ها و سبک‌هایی که انسان را احاطه کرده است. تلویزیون، مردمی‌ترین و پرمخاطب‌ترین مدیوم برای ارتباطات و اطلاع‌رسانی است. چرا که به راحتی مطالب را به مخاطبان از هر گروه سنی و قشری که باشند، ارائه می‌دهد.
تا قبل از سال ۱۳۳۷ هنوز چیزی به نام تلویزیون به خانه مردم ایران راه پیدا نکرده بود. تا آن زمان این رادیو بود که بدون حضور رقیبی جدّی برای خودش یکّهتازی می‌کرد، اما از سال ۱۳۳۷ داستان متفاوت شد. از آن سال بود که دیگر سر و کله دستگاه شگفت‌انگیزی که بعدها به آن لقب جعبه جادو دادند، پیدا شد.
بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند امروزه تلویزیون عضوی از خانواده است. روابط اعضای خانواده تحت تأثیر آن دگرگون و کارکردهای خانواده دچار تغییر و تحول جدّی شده است. این رسانه در مواردی رقیب والدین و در مواردی یاریگر و همراه آنان است. گاه کارکردهای نهادهای رسمی را به چالش می‌کشد و گاه در نقش نهادی میانجی و واسط، به هم‌افزایی کارکردها کمک شایانی می‌کند.
تماشای تلویزیون و دریافت اطلاعات از طریق این رسانه به سواد نیاز ندارد و بههمین دلیل، این رسانه در کشورهای عقب‌مانده و در حال توسعه بیشتر کاربرد دارد. تلویزیون، نقش مهمی در انتشار اطلاعات و دانستنی‌ها ایفا می‌کند و وسیله‌ای قدرتمند برای شکل‌دهی به شرایط و خواسته‌های بشری محسوب می‌شود.
روابط عمومی سیما به همین مناسبت یادداشتی نوشته که در آن تلویزیون را جعبه جادویی می‌داند که کماکان فراگیرترین و اثرگذارترین رسانه محسوب می‌شود.
آن‌قدر شگفت‌انگیز بود که جعبه جادو لقب گرفت. با آن ظاهر چاق و رنگ سیاه و سفیدش چشم‌های مشتاق زیادی را به خود خیره کرد، رنگی هم شد(محدود به دو سه رنگ) البته قاب بیرونی‌اش! خلاصه می‌شد در یک و نیم شبکه. نیمش برای آن نصف روز برنامه‌هایی بود که راهی آنتن می‌کرد.
شب‌ها کرکره برنامه‌ها پایین می‌آمد و همه‌چیز تعطیل می‌شد، می‌رفت تا فردا و روزی تازه... این جام جهان‌نما در طول این سال‌ها چه خاطره‌ها که برایمان نساخت، عضوی از خانواده‌مان شد، در کنار هم خندیدیم و گریستیم...
حتی به کمک ترافیک هم آمده بود و با برخی تولیداتش خیابان‌ها را خلوت می‌کرد. با رشد فناوری پوست انداخت. شبکه پشت شبکه اضافه کرد و قد کشید.
البته در مسیر توسعه کمیّ و کیفی یکه‌تاز نبود، رقبای جدید هم از راه رسیدند، در دسترس‌تر و انعطاف‌پذیرتر؛ اما این پایان تلویزیون نبود و نیست، همانطور که ظهور تلویزیون پایان رادیو نبود!
زمانه تغییر کرده؛ مخاطب امروز مخاطب اسیر و گرفتارِ دیروز نیست؛ انتخابگر است.
عصر، عصر رسانه‌های همگراست. همین فضای مجازی می‌تواند در خدمت محتوای دیدنی رقیب سنتی‌اش قرار بگیرد و پیام آن را امتداد بدهد تا برسد به دست تک‌تک مخاطبان.
تلویزیون همچنان به عنوان فراگیرترین و اثرگذارترین رسانه در خدمت مخاطبان به عنوان اصلی‌ترین سرمایه‌اش است، با افتخار. (آن که نقشی دیگرش جایی مصور می‌شود/ نقش او در چشم ما هر روز خوشتر می‌شود)
به همین مناسبت، امیدواریم این قابِ جادویی، همچون دهه‌های گذشته که نوستالژی‌هایش هنوز هم جادو می‌کنند، بتواند با برنامه‌سازی درست و سریال‌سازی اصولی همچنان در میانِ رسانه‌های دیگر جریان‌سازی و تأثیرگذاری‌اش را داشته باشد.
