به گزارش حلقه وصل، علی اکبر یوسفی، در مورد اینکه به جای امین میرزازاده راهی مسابقات جهانی نروژ شد، اظهار داشت: یک ماه قبل از جهانی در تورنمنت صربستان شرکت کردم که آنجا اول شدم. در صربستان با تمام کشتی گیران جهانی کشتی گرفتم و قبل و بعد از آن هم من در اردو حضور داشتم و پابه پای میرزازاده تمرین کردیم. بعد مشکل کرونا برای میرزازاده پیش آمد و بنا تصمیم گرفت من را جای او بگذارد. من به مسابقات بزرگسالان جهان رفتم و میرزازاده جای من در امیدهای جهان شرکت کرد که خداراشکر هر دوی ما طلا گرفتیم.
وی که اولین مدال طلای جهانی تاریخ کشتی فرنگی ایران را در اسلو به خود اختصاص داد، در این باره تاکید کرد: من از بچگی به این مدال فکر می کردم، چون اولین مدال دار تاریخ کشتی فرنگی هم باشگاهی بود. زمانی که بشیر باباجان زاده برنز جهان را گرفت، همه ما در باشگاه سیدهاشم و سیدصابر میرزاده می خواستند راه بشیر باباجان زاده را بروند. این رویایی بود که همیشه در ذهنم داشتم و خداراشکر که توانستم به آن برسم.
یوسفی در مورد مبارزه فینالش با حریف روس، گفت: پیش از فینال این کشتی را با محمد بنا و رسول جزینی آنالیز کرده بودیم. کشتی اش را در المپیک دیده بودیم، قرار شد من در تایم اول به دنبال پوئن گرفتن نباشم. برنامه مان این بود که در تایم دوم امتیاز بگیرم که من همین برنامه را روی تشک اجرا کردم.
این کشتی گیر جوان آملی با اشاره به سختی هایی که برای رسیدن به طلای جهانی پشت سر گذاشته، خاطرنشان کرد: بعد از لیگ پارسال که اردوها شروع شد، ما دیگر در اردوی تیم ملی بودیم. شاید خیلی ها بگویند کشتی همه اش ۶ دقیقه است، آنها فقط این ۶ دقیقه را می بینند و سختی های قبلش را نمی بینند. ما بعد از لیگ، ۱۲-۱۳ روز در اردو بودیم و سه روز در خانه. ۱۱ ماه وضعیت ما به همین شکل بود. ورزش حرفه ای سختی های خاص خودش را دارد، من خدا را شکر می کنم که در اردوها به آمادگی خوبی رسیده و در جهانی نتیجه گرفتم.
یوسفی که از معدود کشتی گیرانی است که مورد استقبال خوب مسئولان شهرش قرار گرفته، در این باره عنوان کرد: من اولین نفری بودم که هم مسئولین و هم مردم برایم سنگ تمام گذاشتند. فرماندار، استاندار و شهردار همه آمدند. ستاد استقبال تشکیل داده بودند و کل شهر را بسته بودند که مراسم استقبال خوب باشد. استقبال بی نظیری از من شد، یک مسیر ۵ دقیقه ای با ماشین، سه ساعت طول کشید. مردم شهرم به من لطف زیادی داشتند و امیدوارم با مدال جهانی های بعدی و المپیک کارشان را جبران کنم.
وی در خصوص اینکه آیا بعد از قهرمانی جهان، به سالن تمرینش در بابل سر زده است؟، گفت: بله، جا دارد از مربیان عزیزم سید صابر و سیدهاشم میزراده که باشگاه را ۲۴ ساعته در اختیار من و باقی بچه ها گذاشتند، تشکر کنم. بعد از جهانی نروژ، تعداد بچه هایی که به این سالن می آیند دو برابر شده است. امیدوارم کشتی این مملکت روز به روز پیشرفت کند. باشگاهی که ما در آن تمرین می کنیم، تشک خیلی قدیمی داشت که تازه برایش تشک گرفته ایم اما هنوز باقی وسایلش مانده است. کسی به باشگاه ما سر نمی زند که این مشکل حل شود. ما با این شرایط تمرین کرده و به قهرمانی رسیده ایم. کسی دست ما را نمی گیرد، ان شاءالله با تلاش و کوشش، قهرمانی های بیشتری بیاوریم و خودمان به داد باشگاه ها برسیم.
یوسفی که در دور رفت برای تیم فولادین ذوب آمل کشتی گرفت، در مورد لیگ تاکید کرد: چون کشتی گیران مان در مسابقات امیدهای جهان شرکت کرده بودند، من در دور برگشت برای فولادین ذوب روی تشک رفتم و در مرحله پایانی هم کشتی خواهم گرفت. در سال های اخیر تیم متمول بازار بزرگ در لیگ بود و کشتی گیران خوب را می گرفت چون از نظر مالی قوی تر از بقیه بود و اختلاف زیادی با تیم های دیگر داشت اما امسال که بازار بزرگ نیامد کشی گیران شاخص در تیمها تقسیم شدند و حالا شرایط تیم ها مقابل هم ۶۰-۴۰ یا ۵۰-۵۰ است و لیگ قشنگ تر شده است.
این کشتی گیر سنگین وزن بابل با اشاره به اینکه در بچگی یکی دو بار کشتی لوچو گرفته، ادامه داد: پدرم، عموها و دایی هایم کشتی لوچو می گرفتند. آنها هیچ کدام نتوانستند ورزش قهرمانی را ادامه دهند و اکنون من پرچمدار خانواده مان در کشتی هستم. آنها همه در مورد کشتی هایم صحبت می کنند.
علی اکبر یوسفی که میهمان برنامه دایره طلایی بود، در خاتمه ضمن تشکر از دوستان، مربیانش، محمد بنا و رئیس فدراسیون کشتی گفت: مردم در سراسر کشور به ما لطف داشتند، کشتی در نروژ دل مردم را خیلی شاد کرد. ان شاءالله که کشتی بتواند همیشه مردم را با نتایج و موفقیت هایش شاد کند.
