به گزارش حلقه وصل، ماه مبارک رمضان به عنوان برترین فرصت برای عبادت خالصانه خداوند برای مسلمانان برای برداشت از بهترین نعمات الهی محسوب میشود. خداوند متعال نیز به دلیل اهمیت این ماه شریف عباداتی از جمله روزه را واجب فرمود تا مسلمانان بتوانند در پرتو تقید اجباری به احکام الهی و ریاضت اجباری در این ماه شریف، برداشت بیشتری از محصولات این ماه مبارک داشته باشند؛ از این جهت ضروری است از جزئیات احکام مربوط به روزهداری ماه مبارک رمضان آگاهی یابیم، تا توفیقات بیشتری نصیبمان شود.
از جمله سؤالات متداول این است که آیا هرنوع رطوبتی در مردان حکم منی و جنابت خواهد داشت و روزه را باطل میکند و فرد باید غسل کند و کفاره بدهد؟ در ادامه به برخی نکات و احکام مرتبط با این موضوع اشاره میشود.
ابتدا باید این را دانست که به طور کلی بر اساس نظر مراجع عظام تقلید ارتباط با جنس مخالف به قصد ازدواج خالی از اشکال است و اگر این ارتباط به مرحلهای برسد که ترس از فساد و گناه در آن وجود داشته باشد، جایز نیست. در این باره فرمودهاند: «صحبت کردن اگر به قصد ریبه نباشد و فساد نداشته باشد مانع ندارد، و محدود به حدّى نیست.» و یا فرمودهاند از تماسهای تلفنی که موجب تهییج و تحریک شهوت شود، باید اجتناب کرد. (استفتاءات (امام خمینى)؛ ج3، ص: 82 و صفحات بعدی).
اما با وجود رعایت تمام این موارد هنگام ارتباط کلامی مستقیم یا غیر مستقیم(تلفنی) ممکن است فرد دچار رطوبتی شود که فرد را سر در گم کند که آیا روزهاش باطل است یا خیر؟ آیا باید غسل جنابت کند یا خیر؟ در این باره نیاز است به اقسام مایعاتی که از فرد خارج میشود اشارهای شود:
گفتهاند مایعی که از انسان خارج میشود، میتواند در حالتهای زیر باشد:
«مَذی»: عبارت است از آبی که معمولاً هنگام بازى کردن با همسر و یا دیدن صحنههای تحریک کننده و یا تخیل صحنههای شهوت انگیز بدون جهش و بدون پرش بیرون می آید. مقدارش خیلی کمتر از منی است «مذی» پاک است و غسل ندارد و وضو را هم باطل نمیکند.
«وَذی» یعنی آبی که گاهی بعد از خارج شدن منی از انسان خارج میشود و وذی نیز اگر با منی یا ادرار آلوده نشده باشد پاک است.
اما «منی» عبارت از مایعی است که در هنگام تحریک شدید جنسی خارج میشود و نشانههایی دارد:
نشانههای خروج منی در مردانی که مریض نیستند، دو تا است:
1- باجستن و پرش خارج میشود.
2- همراه با لذت و شهوت (یعنى لذّت و خوش آمدن) خارج میشود.
معنای جستن آن است که منی از داخل مجری با پرش خارج میشود و به بیرون از مجری میپرد و خارج شدن منی از مجری همراه با پرش و همراه با احساس لذت جنسی است.
اگر رطوبتی از انسان خارج شود و شک کند که منی است یانه و هیچ یک از این دو نشانه یا بعضى از این دو نشانه را نداشته باشد، حکم منى را ندارد، غسل هم ندارد و لباس و بدن را هم نجس نمیکند و وضو را هم باطل نمیکند.
همچنین همه مراجع عظام (به جز تبریزی، بهجت و نوری) میفرمایند: خروج ترشحات زن، اگر همراه با شهوت (اوج لذت جنسی) باشد، حکم به جنابت آنان میشود و لازم نیست با جستن بیرون آید و بدن سست شود و اگر بدون شهوت باشد، حکم به منی نمیشود، مگر آن که از راه دیگری یقین کند منی است.
بنابراین اگر رطوبت حتی یکی از این نشانههایی را که گفته شد نداشته باشد، نجس و منی نیست و موجب غسل نمیشود. اگر کسی شک داشته باشد که رطوبت با لذت خارج شده است یا با شهوت و یا شکّ دارد که جنب شده است یانه یا اصلاً رطوبتی نباشد، بازهم تکلیفی ندارید و منی محسوب نمیشود و غسل ندارد و اگر منی محسوب نشود وضو و روزه را باطل نمیکند.
بنابراین گفته میشود اگر رطوبتی از انسان در ارتباط کلامی با نامحرمی - خواه این که قصد ازدواج در میان باشد یا نباشد- خارج شود، پاک است و مبطل روزه نیست مگر آنکه حکم «منی» را به خود گیرد.