تهران: سعیدی راد: با گسترده کردن فعالیت های عصرانه ادبی در استان ها شاهد کشف استعدادهای جدید خواهیم بود/ والایی: چرا بودجه‌های تخصیص‌ داده شده صرف عقبه فرهنگ نمی‌شوند؟

به گزارش حلقه وصل، یکصدمین عصرانه ادبی فارس دقایقی پیش با حضور سیدنظام‌الدین موسوی و جمعی از شاعران و نویسندگان در سالن اجتماعات این رسانه آغاز شد. 

عبدالرحیم سعیدی راد از شاعران کشورمان ضمن اشاره به اینکه خبرگزاری فارس یکی از خبرگزاری‌هایی است که به زعم من همیشه یک قدم از سایر رسانه ها جلوتر بوده، اظهار داشت: فارس همیشه در اخبار ادبی از سایر رسانه‌ها پیش بوده و گاهی بیش از یک قدم جلو بوده است.

وی افزود: امروز به خاطر یکصدمین عصرانه فارس اینجا جمع شدیم، اقدامی که سایر رسانه‌ها به آن نپرداختند، اما فارس این مهم را برعهده گرفته که جای تقدیر دارد، اما فکر می‌کنم بنده نیز به نوعی سهمی در این موضوع دارم. از جرقه اولی که زمانی که میهمان آقای قرائی در ورامین بودم، موجب شد مسیر آمدنش به تهران میسر شود، از همانجا جرقه‌ای زده شد برای چنین برنامه‌هایی که امیدوارم استمرار داشته باشد. 

این شاعر ضمن اعلام اینکه یکی از عصرانه‌ها باید به نام حسین قرائی رقم زده شود، گفت: همانگونه که ما در ورزش باشگاه صدتایی‌ها داریم، چه خوب می‌شود که باشگاه، انجمن و یا نام دیگری با همین اعضا تأسیس شود تا این عصرانه‌ها تداوم داشته باشد. 

وی گفت: پیشنهاد دیگرم این است این برنامه‌ها به استان‌ها کشیده شود و افراد در استان‌ها شناسایی شوند، حتی می‌شود یک ماه درمیان از آنها دعوت شود که به تهران بیایند و یا برایشان بزرگداشت گرفته شود، حتی بهتر آن است که خبرگزاری فارس در استان‌ها هرازگاهی بزرگداشتی برای نویسندگان برگزار کند و خروجی آن را روی خبرگزاری ببینیم. 

سعیدی راد، خبرگزاری فارس و بخش ادبیات آن را در تولید اخبار ادبی، پیشگام در میان سایر رسانه‌ها دانست و از این باب تقدیر کرد. 

علی‌اکبر والایی از داستان‌نویسان کشورمان نیز در این مراسم ضمن اشاره به این پرسش که باید بدانیم هدفی که برای این بزرگداشت‌ها تعیین شده چیست، گفت: برای آن است تا آنچه تاکنون پنهان بوده عیان شود و یا آنچه مورد توجه نبوده، مورد توجه قرار گیرد، ولی از همین جا و تریبون خبرگزاری فارس یک سؤال را از مسئولین بالای کشور اعلام می‌کنم و آن اینکه اگر توجه کنید رسالت بانک مرکزی چاپ اسکناس در کشور است، اما اگر این چاپ بدون رویه انجام شود، بدون اعتبار، بدون پشتوانه ارزی، دیر یا زود از درون دچار بحرانی داخلی خواهد شدو ساختارش به هم می‌ریزد. 

والایی گفت: خداوند به حرمت و ارزش قلم قسم یاد کرده، تولید موشک در کشور اگر هزینه زیادی دارد، چه پشتوانه‌ای برای آن تعریف می‌شود؟ آیا نباید قلم، حرمت و بهای آن نیز یا حتی برای صاحبان فرهنگ و قلم همانند موشک پشتوانه‌ای تعیین کرد؟ یا به نحوه دیگر، اگر پشتوانه این موشک‌ها این افراد نباشند، چه باید کرد؟ 

وی توضیح داد: اگر این اتفاق در حال وقوع است، هزینه‌فایده برای حمایت از اهالی قلم و تولید آثار چرا دیده نمی‌شود؟ چرا اهالی قلم احساس نمی‌کنند این هزینه‌ها را؟! یا این هزینه‌هایی که تحت عنوان بودجه تخصصی صرف می‌شود، چرا اهالی قلم از آن بی‌بهره‌اند؟ چرا آن را حس نمی‌کنند؟ من پاسخ این را به نحوهای مختلف داده‌ام. 

وی افزود: زمانی که دبیر جایزه قلم زرین بودم، صحبتی کردم که واکنش‌های بسیاری داشت، ما رژیم صهیونیستی را دشمن می‌دانیم، اما همان‌ها با اهالی قلم‌شان قراردادهایی را منعقد می‌کنند که برای نویسنده دلچسب است، به او توصیه می‌کنند یکی از شخصیت‌های رمانشان را فرد یهودی مثبت معرفی کنند و بر این اساس به نویسنده اهمیت می‌دهند. آنها موشک هم تولید می‌کنند، اما به این نتیجه رسیده‌اند که باید عقبه موشک حفظ شود، ولی ما در ایران مشاهده می‌کنیم که ناشر برای کسر 10 یا 12 درصد با نویسنده چانه می‌زند. 

وی در پایان گفت: چرا به این چراها پاسخی داده نمی‌شود؟ چرا بودجه‌های تخصیص‌ داده شده صرف عقبه فرهنگ نمی‌شوند؟ چرا به دست اهل قلم نمی‌رسد که ناچار نباشد در سن بالا به حرفه‌ای که اصلاً ارتباطی به او ندارد رجوع کند؟ اینها توان نویسنده را می‌میراند و او را عقب نگه می‌دارد. اگر این اتفاق امروز هم نیفتد خیلی دیر است، ولی امیدوارم به این سؤال و پرسش‌ها پاسخ داده شود.