از قرآن آگاهی نداریم و زبان گلایه‌ و شکایتمان دراز است

به گزارش حلقه وصل، حجت‌الاسلام و المسلمین حسین انصاریان در ادامه سلسله جلسات سخنرانی خود در دهه صادقیه(ع) در حسینیه همدانی‌های مشهد مقدس گفت: امام رضا(ع) بیانی تمام مردم دنیا را از زمان آدم تا قیامت به دو دسته تقسیم کرده‌اند: دسته سعید و دسته شقی. سعید؛ یعنی انسانی که در دنیا در حد گنجایش خود و نه بیش از طاقتش ادب ایمانی، ادب عملی و ادب اخلاصی و خُلقی دارد؛ شقی هم کسی است که از این سه ادب محروم است. قرآن مجید در سورهٔ ابراهیم می‌فرماید: این محرومیت از جانب خدا نیست و خودش، خودش را محروم کرده اس،  چراکه  خدا آدمیان را آزاد آفریده و در انتخاب هم آزادند. کاری که خدا برای بندگانش در این دو رشتهٔ سعادت و شقاوت کرده، این بوده است: «قد تبین الرشد من الغی»، به‌ وسیلهٔ همهٔ کتب آسمانی که 114 کتاب است و ظاهراً 113 تا از آنها ناپدید است: پروردگار عالم به فرمودهٔ  ابی‌عبدالله ‌الحسین(ع)، همهٔ حقایق آن 113 کتاب قبلی را که از بین رفته، در قرآن تجلی داده است. خواندن قرآن، یعنی خواندن 114 کتاب الهی و اعتقاد به قرآن، یعنی اعتقاد به 114 کتاب خدا و عمل به قرآن، یعنی عمل به کل کتاب‌های نازل‌ شده.

وی افزود: روایتی از امام حسین(ع) نقل شده است که اهل ‌سنّت هم نقل کرده‌اند و فقط ما نقل نکرده‌ایم. روایت ابی‌عبدالله راجع ‌به 114 را  کتاب فخر رازی، بزرگ‌ترین مفسر اهل‌سنّت در جلد اول تفسیر خود نقل کرده است. قرآن می‌‌فرماید: داغ و مُهر شقاوت را خودِ مردم با آزادیِ خودشان به پیشانیِ خود زده‌اند و خدا احدی را به شقاوت نکشانده است؛ جالب است که افعال عربی مربوط به شقاوت در قرآن، فعل معلوم است: «فاما الذین شَقوا» مجهول نیست؛ اگر مجهول بود: «فاما الذین شُقوا»، معنی‌ آن این بود که یکی اینها را از پشت سر به شقاوت هُل داده است، اما شر از خدا صادر نمی‌شود و محال است. شر از کسی صادر می‌شود که خلأ دارد، ولی خدا صمد است و خلأ ندارد.

از قرآن آگاهی نداریم و زبان گلایه‌ و شکایتمان دراز است

حجت‌الاسلام و المسلمین انصاریان با بیان اینکه مگر می‌شود خدایی که 114 مرتبه «بسم الله» را در قرآن تکرار و حدود 276 مرتبه رحمتش را مطرح کرده، شرّ داشته باشد؟ اظهار کرد: کریم، رحیم، ودود، عزیز، رحمان، رحیم، اینها شرّ ندارد، خیر دارد؛ لذا در قرآن می‌گوید: «بیده الخیر»، آنچه که در دست قدرت اوست، خیر مطلق است. بیشتر مردم هم، حتی خود ما - یعنی خیلی از ما آخوندها - هم خیلی از قرآن آگاهی نداریم و خیلی نمی‌توانیم آیات قرآن را فهم کنیم. این است که زبان گلایه‌ و شکایتمان دراز است، اما آن که قرآن را می‌فهمد، در تقسیم‌بندی امور خیلی آدم باانصافی است و می‌گوید: همهٔ خوبی‌ها از خداست و همهٔ بدی‌ها و مشکلات هم برای خودم است.

این محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی با بیان اینکه عدم آگاهی از قرآن برای ما، جامعه و دولت و کشور بسیار دردسر شده، گفت: من برای هر کسی که بخواهد با استدلال ثابت می‌کنم که کل مشکلات، رنج‌ها و مصائب ما برای عدم فهم قرآن است، باید قرآن را بفهمیم که به دستورات آن عمل کنیم. بر همهٔ پیش‌نمازهای ایران، واجب است که شبی دو تا سه آیه را برای مردم توضیح دهند و به مردم بفهمانند؛ بر تمام منبری‌ها واجب است که منبر را به چهارچوب قرآن و روایات اهل‌بیت(ع) برگردانند، اما متأسفانه منبر را از این چهارچوب بیرون کردند.  

وی خاطرنشان کرد: قرآن مسألهٔ سعادتمندان را کلی مطرح می‌کند: «اما الذین سعدوا ففی الجنه»، اهل سعادت در بهشت هستند و «اما الذین شقوا ففی النار»، اهل شقاوت در دوزخ هستند؛ اما نمی‌گوید سعید کیست؟ شقی کیست؟ حضرت رضا(ع) توضیح می‌دهند که یک نیمه خط است و یک دنیا معنا. معجزهٔ امام همین است؛ 10 هزار کتاب را در یک نصف خط می‌ریزد. «جف القلم بحقیقة الکتاب بالسعادة من الله لمن آمن و التقی»، حرف آخر خدا این است: «جف القلم»، یعنی بعدش دیگر حرفی ندارد و این آخرین حرف خداست که مُهر سعادت به پیشانی کسی می‌خورد که اهل باور نسبت به خدا، قیامت، انبیا، قرآن و ملائک باشد، اما کار تمام نیست. یک بخشش باور است.

سعادت برای اهل ایمانی است که دارای تقوا باشند

حجت‌الاسلام و المسلمین انصاریان در تبیین معنای تقوا گفت: پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: تقوا دو بخش است: اطاعت کامل در همهٔ امور زندگی از پروردگار و اجتناب از همهٔ محرّماتی که شیطان‌ها به انسان القا می‌کنند. امام رضا(ع) می‌فرمایند: حرف آخر خدا این است که سعادت برای اهل ایمانی است که دارای تقوا باشند، «و الشقاوت من الله تبارک و تعالی لمن کذب و عصی»، تیره‌بختی برای انسانی است که منکر خدا، قرآن، انبیا و اهل گناه باشد و گناه بسیار برایش راحت و آسان باشد.