
سرویس حاشیه نگاری: مستند «آوانتاژ» محمد کارت آغازگر روز چهارم جشنواره فیلم فجر برای اهالی رسانه بود. مستندی که با حضور بهبودیافتگان مواد مخدر اکران شد تا کاخ جشنواره بالاخره در سانس اول هم پرمخاطب باشد.
فیلم سینمایی «کوپال» که در سانس دوم کاخ جشنواره به روی پرده رفت، داستان زندگی یک شکارچی بود که در یک زندان خودساخته گیر افتاده است. یک فیلم تجربی که تحملش خیلی سخت است و مصداق بارز این مثل معروف است که: بهرام که گور میگرفتی همه عمر! دیدی که چگونه گور بهرام گرفت!
فیلم بعدی بخش مسابقه که در روز چهارم به نمایش درآمد «آباجان» هاتف علیمردانی بود. «آباجان» که فضایی نزدیک به ابد و یک روز و دعواهای داخل حیاطش داشت یک روایت دهه شصتی بود از فیلم موفق کوچه بینام! شباهت ماجرای عشقی و انتخاب همان بازیگر برای نقش پسر عاشق و ... همه نشانههایی از این شباهت است. معتمدآریا هم ترکیبی بود از مادرانگی گیلانه و چشمانتظاری شیار 143.
نقد آقازادگی هم در جشنواره امسال نقطه مشترک بسیاری از فیلمها شده است. «فراری» داوودنژاد هم به همین مساله پرداخته است. این فیلم نسخه سینمایی داستان تصادفی بود که فروردین ماه سال گذشته سر و صدایی به راه انداخته بود و گفته میشد ماشین پسر امیر قلعهنویی بوده است.
آخرین فیلم به نمایش درآمده در روز چهارم هم سوفی و دیوانه مهدی کرمپور بود. فیلمی متفاوت که هنوز به نیمه نرسیده با اعتراض جمعی اهالی رسانه روبرو شد و بسیاری سالن را ترک کردند. کرمپور در نشست خبری اما همه این انتقادات را طبیعی دانست! و معتقد بود فیلمش بعدا فهمیده خواهد شد.