به گزارش حلقه وصل، رهبران الهی و پیشوایان معصوم (علیهمالسلام) در برخورد با مخالفان خود نهایت رحمت، عطوفت و مهربانی را به کار میگرفتند تا در حد امکان هر کس را که استعداد هدایت دارد به خود جذب کنند و مبادا بر اثر برخورد تند و خشن پیشوایان، آتش عناد و لجاجت در وجودشان شعلهور شود، سرمایه هدایت آنها را سوزانده، در ضلالت و گمراهی غوطهورشان سازد یا بر گمراهی و شقاوت آنان بیافزاید.
رهبران الهی رحم و عطوفت و خیرخواهی را در برخورد با مخالفان به حدی رساندهاند که در پارهای موارد کسانی که از فلسفه و اسرار چنین اعمالی بیخبرند، میپندارند این اعمال منافات با عزت نفس و بزرگواری دارد. اما از این نکته غافلند که وقتی اینگونه کارها با عزت و سربلندی منافات دارد که به منظور کسب منافع بیارزش و زودگذر مادی و یا برای دفع خطرات این جهان انجام شود، نه هنگامی که برای نجات انسانها از بدبختی و هلاکت انجام گیرد؛ که در این صورت نه تنها منافاتی با فضایل اخلاقی و کمالات انسانی ندارد بلکه بیانگر اوج انسانیت است.
در همین راستا، مرکز تحقیقات امام علی(ع) پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سبک استدلالهای امام علی(ع) علیه مخالفان در نهجالبلاغه را مورد بررسی قرار میدهد.
این نشست علمی با حضور علی اکبر عباسی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان برگزار میشود.
زمان: دوشنبه 11 بهمن ماه از ساعت 10 الی 12
مکان: بزرگراه کردستان، خیابان 64 غربی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سالن اندیشه