به گزارش حلقه وصل، صفحه اینستاگرام فرنگ نوشت متنی و ویدئویی با عنوان "رقص با تابوت" را منتشر کرد.
دیدگاه غنایی‌ها نسبت به مرگ کمی متفاوته. اعتقاد دارن وقتی کسی فوت میکنه باید زندگیش رو جشن گرفت نه اینکه برای از دست دادنش گریه کرد چون باور دارن اون شخص داره ما رو میبینه.
میگن زندگی چیز با ارزشیه و حالا که اون شخص رفته باید برای روزهایی که حق زندگی کردن رو داشته شادی کرد و رقصید.
البته مثل تمام رسوم قشنگ که در طول زمان و بخاطر چشم و هم چشمی تغییر پیدا کردن، مراسم ختم غنایی هم تبدیل به چیزی گرون‌تر از مراسم عروسی شده. تا حدی که یه وقتهایی متوفی باید یک سال تو سردخونه نگهداری بشه تا خانواده بتونن برای مراسم ختم پول کافی جمع آوری کنن. (البته مسلمون‌های غنا این رسم رو ندارن)
در نهایت مراسمی که گرفته میشه نشون‌دهنده سطح خانوادگی متوفی هست. یعنی این مراسم یه جورایی تمام وجهه خانواده رو میتونه بالا یا پایین ببره.
هزینه‌ها البته، یکی دو تا نیست. هزینه تابوت که خودش جنس و مدل های متفاوتی داره هست، هزینه لباس و جواهراتی که تن متوفی میکنن، هزینه غذا (که مثل عروسی به صورت سلف‌سرویس سرو میشه) مشروب، دی‌جی، عکاس و فیلمبردار، رقاص، اجاره میز و صندلی هم هست که بین همه اعضای فامیل تقسیم میشه.
دو سال پیش مادربزرگ دوستم فوت کرد و من از نزدیک دیدم مراسم ختم چقدر دردسر داره. برای چند هفته صبح و شب با تمام دختردایی‌ها و پسرخاله‌ها و نوه و نتیجه حرف میزد تا ببینه مسئولیت هر کسی چیه و در واقع فهمیدم چیزی به نام صاحب عزا وجود نداره و هر کسی که جزو اون خانواده است باید در خرج و مخارج مراسم سهیم بشه.
حالا اگه مرده خوش شانس باشه اعضای فامیل در عرض چند روز با هم به نتیجه میرسن وگرنه اگر به کشمکش برسه میتونه باعث بشه تا دو سه سال توی سردخونه باقی بمونه تا مشکلات خانوادگی حل بشن.
همونقدر که همه اینها برای من عجیب هستن، من هم وقتی برای دوستم از مراسم ختم بابام میگم و یا از اون خانمی که توی مراسم مادر دوستم موهاشو میکند و از شدت ناراحتی خودشو پرت کرد توی قبر برای اون باورنکردنیه!
یه بار ازش پرسیدم: مگه میشه آدم گریه نکنه! عزیزت رفته! گفت: ما هم ناراحت میشیم، ما هم گریه میکنیم ولی مراسم ختم آخرین مهمونیه که میتونیم با جسم اون آدمی که فوت کرده شریک بشیم
دانلود
