چرا میخواهند عنوان «شهید» را از یادها ببرند؟

حلقه وصل: ماه گذشته بود که خبر حذف نام شهدا از برخی کوچه‌های منطقه یک تهران با حساسیت و واکنش مردم در فضای مجازی همراه شد و برخی این اقدام را عمدی و با نیت حذف نام شهدا از معابر و خیابان‌ها عنوان کردند. .

در اقدام جدید شهرداری تهران در برخی از محلات از جمله منطقه 16 شهید از جمله شهید اسلامی، شهید تقوی، شهید صفیاری، شهید اکبری، شهید غیوری و شهید شعبانیان از معابر حذف شده است.

اما آنچه در این بین ضروری است مسئولان نظام اسلامی به آن توجه داشته باشند، ترویج فرهنگ ایثار و شهادت است؛ فرهنگی که از همان ابتدای صدر اسلام در قاموس مفاهیم اسلامی جا گرفت و باعث تداوم مکتب اسلام و تشیع شد. درج نام شهید در تابلوهای معابر شهری، حداقل‌ اقدام جهت پاسداشت و تکریم مفهوم شهید و شهادت است که متأسفانه این مسئله با توجیهات بی‌مورد مسئولان، با چالش‌هایی مواجه شد؛ ضمن آنکه قبلاً چالشِ حذف نام شهید از کتب درسی نیز حاشیه‌ساز شده بود.

رهبر انقلاب در یکی از سخنرانی های خود نیز به این مسئله اشاره کرده اند که در ادامه خواهید دید.

حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان نیز در مطلبی به اشاره به این موضوع نوشته است: در فاصله کوتاهی بعد از رحلت رسول خدا(ص)، منافقانی که در انتظار آن روز گوش خوابانده بودند، فرصت را مناسب یافتند و حرکت خزنده‌ای را برای محو آثار و نشانه‌هایی که لازمه تداوم اسلام ناب محمدی(ص) -ولایت- بود آغاز کردند. در اولین گام نقل و نوشتن احادیث و روایات را ممنوع اعلام کردند. بهانه این بود که می‌خواهند از آمیختگی احادیث با قرآن جلوگیری کنند و مسلمانان به منبعی غیر از قرآن مشغول نشوند! این ترفند در حالی بود که دستور مراجعه به احادیث در جای جای کلام خدا آمده بود که به آسانی قابل مراجعه است. ممنوعیت نقل احادیث بیش از صد سال و تا دوران عمر‌بن عبد‌العزیز ادامه یافت. در این فاصله زمانی طولانی اگرچه برخی از دلدادگان وفادار به اسلام ناب محمدی(ص) به جمع‌آوری و کتابت پنهان احادیث مشغول بودند ولی ممنوع بودن نقل و نوشتن آن، به مردم اجازه نمی‌داد تا از واقعیات با خبر شوند و به تدریج سنت پیامبر اکرم(ص) در میان طیف گسترده‌ای از مردم آن روزگار به فراموشی سپرده شد تا آنجا که خلافت به سلطنت تبدیل شد! همزمان با ممنوعیت نقل و نوشتن احادیث پیامبر خدا(ص) که راهنما و راهگشای دوران پس از رحلت آن حضرت بود، خطیبان و سخنرانان را ملزم کرده بودند تا بر منبر‌ها حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را سب کرده و دشنام بدهند و... چنین بود که وقتی ابا‌عبدالله الحسین‌(ع) پرچم قیام علیه حاکمیت فاسد و ستمگر یزید را برافراشت، بسیاری از مردم آن روزگار حضرتش را نمی‌شناختند و ایشان و یارانش را خارجی (خارج شده از دین اسلام و آئین جد بزرگوارش!) تلقی می‌کردند و... این قصه سر دراز دارد.

حذف نام شهدا از کوچه‌ها و خیابان‌ها و برخی از معابر که اخیرا شاهد آن بوده‌ایم را نمی‌توان و نباید سرسری گرفت و از کنار آن با بی‌خیالی عبور کرد. مخصوصاً آنکه این حرکت خزنده در حالی صورت می‌پذیرد که برخی از خیابان‌ها را به نام تعدادی از افراد بد‌سابقه و بعضاً دشمنان اسلام و انقلاب و مردم نامگذاری کرده‌اند! از این روی به سختی می‌توان این حرکت مرموز را با بهانه‌هایی که به آن متمسک می‌شوند قابل توجیه دانست.

به قول رهبر معظم انقلاب «انگیزه‌هایی وجود دارد برای اینکه یاد شهدا به فراموشی سپرده شود. انگیزه‌های بسیار شدیدی وجود دارد که آنها را به فراموشی بسپارند... جلوه‌های کاذب را مطرح می‌کنند، عظمت‌های دروغین را مطرح می‌کنند تا عظمت‌های واقعی از بین برود... نگذارید غبار فراموشی که عمداً می‌خواهند بر روی این خاطره‌های گرامی بپاشند، پاشیده شود...».

در خبرها آمده است شهردار محترم تهران به همه شهرداران مناطق دستور داده است تا هرچه سریعتر اشکالات مربوط به تابلوی شهدا را رفع کرده و پیمانکاران متخلف عزل شوند. عزل پیمانکاران متخلف اگرچه اقدام درخور تقدیری است ولی چاره کار نیست. حذف نام شهدا را نمی‌توان و نباید اقدامی ناشی از یک خطای معمولی و یا یک اشتباه عادی و تصادفی تلقی کرد. این اقدام به احتمال بسیار زیاد و نزدیک به یقین، از سوی یک جریان خزنده و با برنامه‌ریزی قبلی صورت گرفته است که باید تحت پیگرد‌های امنیتی و قضایی قرار بگیرند. عزل آنها، فقط انتقال این ویروس‌های عفونت‌زا، از نقطه‌ای به نقطه دیگر است.

این نکته نیز گفتنی است که براساس قوانین موجود و روال شناخته شده‌، پیمانکاران بدون اجازه کارفرما مجاز به تغییر برنامه ابلاغ شده نیستند مخصوصاً در موارد مهم و تعیین‌کننده‌ای نظیر آنچه در این وجیزه آمده است.