در روزگاری که گمان میشود، بشر بیش از گذشته، به دادههای بیشتری از دنیای واقعی دسترسی دارد، میبینیم که همچنان بایکوت و حتی قلب واقعیت در رسانههای معتبر جهان دیده میشود. نمونه مشهور چند سال اخیر، راهپیمایی عظیم اربعین حسینی است که در کمتر از 10 سال گذشته قوت بیشتری یافته و هرساله بر این اجتماع انسانی افزوده میشود، ولی اندک بروز رسانهای در کمپانیهای خبرپراکنی غرب دیده نمیشود. کافی است در دنیای مجازی، کلید واژههای عاشورا، محرم یا اربعین را با زبانهای دیگر جستوجو کنید.
سینمای سیاسی چنان معنای فراخ و گستردهای دارد که اساسا میشود پرسید «آنچه سیاسی نیست، چیست؟» مسائل اقتصادی، اجتماعی، اعتقادی و فرهنگی هرکدام به نحوی میتوانند یک پیوست سیاسی هم پیدا کنند و به این شکل هر فیلمی که ساخته شود، مواضع سیاسی مختلفی را در برابر خودش شکل میدهد و به نحوی با سیاست ارتباط دارد. اما مشخص است که بعضی از فیلمها سیاسیترند. فیلمهایی که راجعبه تاریخ معاصر ایران ساخته میشوند، عموما سیاسیتر هستند.
بسته خبری «از شایعه تا واقعیت» این هفته با شایعههایی همچون ممنوعیت کار یک خواننده و انتشار تصویر یک زن در ماجرای جنجالی فساد اخلاقی اعضای شورای شهر بابل منتشر شد.