ابراهیم حاتمیکیا بعد از دوران پرتلاطم فیلمسازیاش در دهه80، دهه 90 را با «چ» آغاز کرد. اولین تجربه همکاری او با سازمان اوج به «بادیگارد» بازمیگردد. بعد از آن نیز «به وقت شام» پروژه بعدی همکاری ابراهیم حاتمیکیا با این سازمان بود. «بادیگارد» به عنوان اثری انتقادی از شخصیتهای دهه چهارم انقلاب سخن میگفت و تناقضهایی که فیلمساز بین آرمان خود و وضعیت موجود احساس میکرد؛ تناقضی که پیش از این در «آژانس شیشهای» هم به چشم میآمد.
تصور اینجانب بر این است که اگر بعضی از انسانها در تاریخ و جغرافیایی خاص عزیز میشوند، از روی اتفاق نیست و اساسا از آنجا که این جهان براساس نظمی ازلی، ابدی و وجود مبدا و مقصدی شکل گرفته و در گردش کار روزگار نیز حساب و کتابی دیده میشود پس میتوان بدیهی فرض کرد که عزیز شدن انسانها هم نمیتواند بر اثر صدقه بهوقوع بپیوندد.
مجموعه تعبیر وارونه یک رویا که شب گذشته پخش آن از سیمای جمهوری اسلامی به اتمام رسید به دلیل نمایش ضعیف نیروهای اطلاعاتی کشور واکنشهای منفی در میان مردم و رسانه ها داشته است