مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: منظور از عالم، عالم بالله و عالم دینی است. نه معمم؛ زیرا بین این دو نسبت عموم من وجه است. در هر امری از امور (دینی یا دنیایی) باید از خدا بخواهیم، که یا عالم باشیم یا متعلم و یا محتاط.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: متاسفانه ما قدردان علما نبودیم لذا آنها را این طور لا الی بدل از ما گرفتند. اگر ما از علما دور شویم، کار ما از علاج گذشته است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آیا ما که در اسلحهسازی و تجهیزات نظامی از کفار عقبیم، باید در دعا هم مؤخر باشیم؟! اما دعا باشد، نه لقلقه زبان و صورت دعا، و دعای تائب، یعنی این که دعا کردن بعد از عزم بر ترک گناهانی که میکردیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرماید: از حضرت امام رضا (علیه السلام) روایت شده است: گناه یأس از رحمت خدا، بیشتر از گناهی است که شخص مرتکب شده است.
ما اگر همان مرتبه آخر تقوا را رعایت کنیم و از حرام یقینی اجتناب کنیم، خیلی خوب است البته در مواردی که مصلحت باشد! و گرنه، بهار توبه شکن میرسد، چه چاره کنم؟ مگر آنها که کار حرام به جای میآورند، بیعقل هستند؟!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: ما از قرآن قدردانی نمیکنیم و مانند کسانی که آن را ندارند از محتوای آن بیخبریم. هم چنین اهل بیت و عترت (علیهم السلام) را که عدیل قرآن هستند، بلکه با قرآن یگانگی و اتحاد دارند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: خدا میداند هدایت نفوس چه قدر ارزش دارد. البته نباید از اول کار چنان بار تکلیف را سنگین کرد که طرف مقابل از مذهب بیزار گردد بلکه باید با رفق و مدارا رفتار نمود.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: قاعدتا حفظ قرآن خیلی آسان است و تکرار هم لازم ندارد؛ سهل الله حفظه لامته (صلی الله علیه و آله و سلم) خداوند، حفظ آن را بر امت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آسان نموده است.
آیت الله العظمی بهجت می فرمود: شخصی می گفت: در عرض دو یا سه ماه، دو ختم یا سه بار به صورت عادی قرآن را ختم نمودم و دیدم که حافظ کل قرآن هستم. حتی به قصد حفظ هم نخوانده بودم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: اگر چشم بصیرت داشتیم، سخن خدای متعال را که میفرماید: و لو ان قرءانا سیرت به الجبال او قطعت به الارض او کلم به الموتی را قدر میدانستیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: اگر به قرآن عمل می کردیم، دیگران را به اسلام و قرآن جذب می نمودیم، زیرا قرآن جامع کمالات همه ی انبیای اولوالعزم (علیهم السلام) است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: خدا می داند صد سال قبل چه رجال برجسته ای در حوزه های علمیه ی اصفهان، تبریز، و... بودند. از اطراف به آن جاها می آمدند و در درجات علمی و عملی کامل می شدند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: امام زمان(عج) ر مسجد سهله، جمکران، در خواب و بیداری در گوش افرادی از دوستانش بدون این که او را ببینند، فرموده است: فرج من نزدیک است، دعا کنید. یا به نقلی فرموده: فرجم نزدیک شده، دعا کنید بدا حاصل نشود.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: برخی علما کیفیت را در عبادات ملاحظه می کردند نه کمیت را. همین جریاناتی را که در آن قرار داریم و می بینیم، همان علما - که فقه و اصول اشتغال داشتند - از پیش می دیدند و خبر می دادند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: مشاهده می کنیم که در ممالک اسلامی، روحانیت را در دست گرفته اند و در جهت منافع خویش به کار می گیرند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: مرحوم میرزای قمی در موارد زیادی که بر خلاف مشهور نظر می دهد، می فرماید؛ اگر دلیل مساعد و یاور ما باشد، از تنهایی نمی هراسیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: وای بر کسی که حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بداند که او در تحصیل موافقت و رضای آن حضرت، و یا در مخالفت آن حضرت بی اعتنا و لاابالی است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرماید: بنابراین، در امور اجتماعی نباید به دیگران نگاه کنیم و از این و آن پیروی کنیم، زیرا افراد، معصوم نیستند، هر چند بزرگ و بزرگوار باشند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: درآمد و ثروت ملک و مملکت را که باید در مصالح مسلمانان صرف شود، شاهزاده ها در آمریکا و اروپا مصرف می کنند! حتی درباره ی بقیع هم گفته اند: موقوفه است و باید در مصالح اسلام به معبر و طریق عام تبدیل گردد.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: ما می دانیم که مقامات بسیاری از علما از همین تعلیم و تعلم و نوشتن ها و اشتغال به تحصیل در حوزه های علمیه به دروس معمول در حوزه ها و نیز عمل به مستحبات معمول به حاصل شده است.