ساعت کاری ایران، کمتر از افغانستان!

به گزارش حلقه وصل، یک اینفوگرافی درباره کشورهایی با بیشترین ساعات کاری در فضای مجازی منتشر شد که در آن ۱۶ کشورِ دارای بیشترین ساعات کاری نمایش داده شده است. در این میان نکته قابل توجه این اینفوگرافی حضور نام کشورمان در جایگاه چهارم کشورهای دارای بیشترین ساعات کاری بود. بالاتر از ایران کلمبیا، ترکیه و مکزیک قراردارند. جالب است که بدانید آلمان با ۲۶ ساعت کار در هفته کمترین ساعات کاری را دارد. حالا این سوال به وجود می‌آید که آیا ساعات کار زیاد، به بیشتر شدن بهره وری کمک می‌کند یانه؟

نگاهی به آمارها نشان می‌دهد این روند گاه حالت معکوس دارد و آنچه مهم است بهره وری بالا و ساعت کارمفید است، نه میزان ساعت حضور زیاد در محل کار. امروز سعی کرده‌ایم با مقایسه ساعات کاری در کشورهای مختلف با مقدار بهره‌وری آنها، در این باره صحبت کنیم.

تعریف میانگین ساعات کاری

میانگین ساعات کار طبق تعریف سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (OECD)، یعنی کل تعداد ساعات کاری یک فرد در طول یک سال، تقسیم بر میانگین تعداد افراد شاغل در آن سال. ساعت کاری واقعی، ساعات منظم شغل‌های تمام وقت و نیمه وقت، اضافه‌کاری همراه با دستمزد یا بدون دستمزد و شغل‌های دوم را در برمی‌گیرد و تعطیلات رسمی، مرخصی‌های استحقاقی سالانه، مرخصی استعلاجی و مرخصی زایمان، توقف مشاغل فصلی و تعطیلی‌های ناگهانی به دلیل شرایط آب‌وهوایی را لحاظ نمی‌کند.

کشورهایی با کمترین ساعات کاری

از میان ۳۷ کشور بررسی شده، آلمانی‌ها هم اکنون کمترین ساعات کاری را دارند. آخرین گزارش چشم‌انداز اشتغال سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده، حاکی از آن است که میانگین ساعات کاری در آلمان به‌صورت سالانه ۱۳۶۳ ساعت است (معادل ۲۶ ساعت در هفته) بریتانیایی‌ها به‌طور میانگین هزار و ۶۷۶ ساعت در سال کار می‌کنند که معادل ۳۲ ساعت در هفته است. همچنین شهروندان هلند، نروژ، دانمارک و فرانسه به سمت کاهش ساعات کاری می‌روند. کشور ما با قرار گرفتن در طیف کشورهایی با ساعات کاری بالای ۴۲ ساعت در هفته، یکی از رکورددارهای ساعات کاری زیاد در دنیاست. کشورهایی مانند سنگاپور، عربستان سعودی، ترکیه، بنگلادش و پاکستان از این منظر وضعیتی مشابه کشور ایران دارند، در مقابل این آمار، کشورهایی مانند استرالیا یا ایتالیا این میزان ساعت کاری را به زیر ۴۰ ساعت یا متوسط ۳۳ ساعت در هفته برای نیروهای کار رسانده‌اند. به عبارت دیگر، این کشورها تلاش کرده‌اند به‌جای ماندگار کردن کارمندان بر سر کارهای رسمی غیررسمی، بهره‌وری وظایف محول شده را افزایش دهند و از زمان کار بکاهند.

بهره‌وری کمتر از افغانستان!

آمار سالانه ساعات کار مفید ایران در مقایسه با کشورهای ترکیه، افغانستان و پاکستان خیلی جالب توجه است. ساعات کار مفید سالانه در ترکیه ۱۳۳۰ساعت، در پاکستان ۱۱۰۰ ساعت و در افغانستان ۹۵۰ ساعت برآورد شده است که در مقایسه با ایران (۸۰۰ ساعت) شرایط مناسب‌تری دارند. البته وضعیت ایران در مقایسه با کشورهای کویت و عربستان بهتر است. این کشورها به ترتیب با ۶۰۰ و ۷۲۰ ساعت کار مفید سالانه پس از ایران قرار گرفته‌اند. آمار ساعات کاری ایران مجموع ساعات کاری مفید دو بخش خصوصی و دولتی در ایران است. طبق یکی از گزارش‌ها متوسط ساعات کار روزانه مفید در بخش دولتی در خوش بینانه‌ترین حالت دو ساعت است! در عین حال مرکز آمار این عدد را هفت ساعت در هفته می‌داند، این آمار زمانی تکان دهنده‌تر می‌شود که بدانیم اقتصاد ایران به شدت دولتی است. با توجه به این آمار، می‌توانیم بخش مهمی از عقب‌ماندگی اقتصادی ایران را به ساعات غیرمفید کاری ارتباط دهیم، به این صورت که اگر نیروی کار به میزان کافی کار روزانه خود را به هر دلیلی انجام ندهد، نظام تولیدی کشور صدمه می‌بیند و بسیاری از بخش‌های دیگر را دچار مشکل می‌کند.

لزوم خصوصی سازی

نیروی کار یکی از مهم‌ترین عوامل تولید در چرخه تولید به حساب می‌آید و براساس تحقیقات انجام شده در کشورمان، مهم‌ترین عامل تولید نیروی انسانی است و میزان اتکای کارفرما به نیروی کار از سرمایه بیشتر است؛ بنابراین درک عمیق بهره‌وری نیروی انسانی و شناخت عوامل موثر بر آن از اهمیت فراوان برخوردار است. افزایش بهره‌وری نیروی انسانی باعث ایجاد ارزش افزوده، کاهش تورم و بهبود سطح زندگی کارگری و افزایش رفاه در جامعه می‌شود. وضعیت نابه سامان کاری در ادارات و نهادهای دولتی که در هر روز گاهی کمتر از یک ساعت کار مفید دارند به ما نشان می‌دهد که باید بنگاه‌های دولتی به بخش خصوصی واگذار شوند تا بتوان میزان بهره وری را افزایش داد.