راز اعزام گسترده هندوها به کشمیر

به گزارش حلقه وصل، از روز دوشنبه هفته گذشته که هند به طور ناگهانی خودمختاری ایالت جامو و کشمیر را لغو کرد، با محاصره این ایالت و سرازیر کردن نیروهای نظامی هندو به این منطقه و قطع اینترنت ایالت، ارتباط آن را با خارج قطع کرده است. حالا برخی خبرها حاکی است که هند نیروهای نظامی «هندو» را با خانواده‌هایشان وارد این ایالت کرده و در آن اسکان داده است. برخی گزارش‌ها تعداد این نظامیان را تا ۱۰۰ هزار نفر هم اعلام کرده‌اند که با احتساب اعضای خانواده شان، به چند صد هزار نفر می‌رسند! به نظر می‌رسد نخست وزیر هند با این کار، ضمن تأثیر در بافت جمعیتی و مذهبی کشمیر، به دنبال راضی کردن هندوهای طرفدار خود برای انتخابات پیش رو نیز هست. برخی پیش‌بینی می‌کنند، تصمیم «مودی» برای لغو خودمختاری این ایالت ممکن است در چند ایالت دیگر تکرار شود!

 پیرمحمد ملازهی، از جمله کارشناسانی است که معتقد است، مودی چنین اهدافی را دنبال می‌کند. وی در گفت وگو با سایت «شورای راهبردی روابط خارجی» می‌گوید: «نخست‌وزیر مودی و حزب بی.جی.پی در زمان مبارزات انتخاباتی وعده دادند اگر به قدرت برسند قانون خودمختاری کشمیر را لغو خواهند کرد. بنابراین از نظر آنها اکنون زمان عملیاتی کردن آن وعده است. به هرحال هند در منطقه کشمیر برنامه بلندمدتی دارد که ترکیب جمعیت بین مسلمانان و هندوها را به هم بزند و زمینه را برای مهاجرت از سایر مناطق هند به کشمیر فراهم کند. چون طبق ماده ۵۳ قانون اساسی که با خودمختاری ارتباط دارد، حق سکونت غیرکشمیری‌ها در منطقه کشمیر برای بلندمدت امکان پذیر نیست و در اختیار دولت محلی و پارلمان محلی است...

افرادی که از خارج از کشمیر به آنجا بیایند حق خرید زمین و ملک ندارند و اکنون که این قانون لغو شده فضا برای اینکه افرادی از جاهای دیگر هند به آنجا بیایند بازمی شود. هند بیش از ۱۰۰ هزار نیرو را همراه خانواده شان به آن منطقه اعزام کرده که اگر هر خانواده را ۳ یا ۴ نفری در نظر بگیریم، در واقع ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار هندی را در آن منطقه ساکن کرده تا برایشان این امکان به وجود بیاید که زمین و ملک بخرند و در آن منطقه ماندگار شوند. بنابراین آنچه هدف نهایی دولت مرکزی هند است، در بلند مدت به هم زدن ترکیب جمعیت و تبدیل مسلمانان به اقلیتی است که نتوانند در تحولات آن منطقه تاثیرگذار شوند. »

روزنامه ایندیپندنت انگلیس نیز در گزارشی از «احتمال تکرار سناریوی کشمیر در دیگر نقاط هند» نوشته است. نویسنده این مقاله اشاره کرده که «بی.جی.پی، حزب نخست وزیر هند، مدت‌هاست که علیه خودمختاری این ایالت تبلیغ می‌کند و آن را مایه سرخوردگی مردم می‌داند. این در حالی است که قانون هند به خاطر فدرالی بودن ساختار سیاسی هند، به دیگر ایالت‌ها نیز خودمختاری داده است و احتمال می‌رود مودی، نخست‌وزیر هند، در دیگر ایالت‌ها هم همین سیاست لغو خودمختاری را دنبال کند.»

خبرهایی که از کشمیر هند می‌رسند حاکی است، ناآرامی‌ها همچنان ادامه دارد و مسلمانان پاکستانی نیز در شهر لاهور و در حمایت از کشمیری‌ها به خیابان‌ها آمده بودند.

شبکه تلویزیونی الجزیره نیز از تظاهرات مردمی روز جمعه در «سرینگر» مرکز ایالت کشمیر خبرداده و افزوده؛ این اعتراضات مردمی با شلیک هوایی و گاز اشک‌آور توسط نیروهای نظامی روبرو شده است. این شبکه با انتشار مصاحبه یکی از اهالی سرینگر، حاضر در این اعتراضات، نوشته: «این معترض که از کارمندان دانشگاه است گفته ما اعتقادی به دولت هند نداریم. ما باید اجازه اعتراض داشته باشیم، و الا تنها گزینه باقی مانده گزینه نظامی است.» جالب توجه است که پیرمحمد ملازهی، در همان مصاحبه که پیش‌تر نقل شد، گفته: «این تصمیم می‌تواند ضربه سنگینی به همزیستی مسالمت آمیز بین مسلمانان و هندوها در هند وارد کند، بستر رشد تروریسم از سوی عوامل داعش والقاعده را در منطقه کشمیر فراهم آورد و روابط بین هند و پاکستان را متشنج و تخریب نماید».

چین نیز با ورود به مسئله از طرح پاکستان حمایت کرده است. به گزارش خبرگزاری تسنیم «وانگ ایی» وزیر خارجه چین در دیدار با «شاه محمود قریشی» همتای پاکستانی خود اعلام کرده: «ما از ارجاع پرونده کشمیر به شورای امنیت سازمان ملل حمایت خواهیم کرد».

«مورگان اورتگاس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نیز این طور موضع گرفته: «موضع ما در قبال کشمیر با تصمیم یک کشور تغییر نمی‌کند... از نظر ما کشمیر یک منطقه تعیین تکلیف نشده بین هند و پاکستان است که طبق رأی سازمان ملل باید در خصوص آن تصمیم‌گیری شود.» اورتگاس این را هم گفته که « کشمیر یک منطقه استراتژیک و مهم است که تصمیم‌گیری در مورد آن باید با همراهی طرفین دعوا انجام شود... لغو خودمختاری کشمیر از سوی هند باعث برهم خوردن امنیت و ثبات در منطقه می‌شود و نسبت به این موضوع نگرانی بسیاری داریم.»

گفتنی است موضع‌گیری سازمان ملل نیز تا کنون دعوت طرفین به خویشتنداری بوده است.