ولنتاین رسید و سنگ قبر میلیاردی شد

کادوهای روز عشق دیگر تنها به خرس و شکلات محدود نمی‌شود، امسال بازار ولنتاین با فروش سنگ قبرهای ویژه ولنتاین به اوج خود رسیده است.

به گزارش حلقه وصل: «یه سنگ قبر برای پارتنرم می‌خوام. چند وقت پیش فوت کرده و چهلمش میفته توی ولنتاین. یه کار عاشقانه و قشنگ می‌خوام…» این بخشی از محتوای ویدئویی است که در روزهای گذشته در فضای مجازی دست به دست می‌شود.

در تبلیغ این سنگ قبر به افرادی که شریک زندگی خود را از دست داده‌اند، پیشنهاد شده است تا به مناسبت روز ولنتاین سنگ قبر بخرند! آنطور که در این ویدئو آمده است؛ قیمت سنگ قبر ولنتاین با نصب رایگان، «فقط ۸۷۰ میلیون تومان» است.

هر سال از اوایل بهمن‌ماه شاهد قرمز شدن مغازه‌های سطح شهر با انواع و اقسام خرس و شکلات‌های مخصوص روز ولنتاین (۱۴ فوریه مصادف با ۲۵ بهمن) هستیم.

عروسک‌هایی که متناسب با سایز آن قیمتش هم بالا و پایین می‌شود؛ از ۲ میلیون تومان گرفته تا ۱۰۰ میلیون تومان.

ایرانی‌ها به جز ولنتاین مناسبت‌های غربی دیگری مانند سال نو میلادی، کریسمس و... را نیز با راه اندازی درخت کریسمس و بابانوئل جشن می‌گیرند.

شهلا کاظمی‌پور، جامعه‌شناس، می‌گوید که ولنتاین روز عشق و عشاق و روز محبت است، عشق مادر به فرزند، عشق به دوست صمیمی یا معشوق. درست است که ما ایرانی هستیم، اما در عین حال انسان هستیم و همه انسان‌ها نیازهایی دارند که ربطی به «غرب و شرق جغرافیایی» ندارد. نیاز به عشق و محبت یکی از این نیازهاست. مگر عرضه عشق به خانواده و همسر و شاگرد و دیگران خطاست؟

اما سیدمهدی سیدصادقی، کارشناس و پژوهشگر فرهنگی، می‌گوید که «خیر، عشق و ابراز آن نه تنها بد نیست، بلکه نیاز هر خانواده و جامعه‌ای است» خانواده‌ای که افراد آن به یکدیگر عشق نورزند به چه کار آیند؟ اما مگر ما در فرهنگ خودمان روز یا آئین و روش عشق ورزیدن نداریم که به فرهنگ بیگانه چنگ می‌زنیم؟ نکته دوم اینکه «چنین روزی در فرهنگ غرب روز عشق ورزیدن به جنس مخالف است و نه عشق ورزیدن به پدر یا مادر یا افرادی از این قبیل.»

کارشناس مذهبی یاسر خلیلی می‌گوید باید بین آیین‌های سنتی و امروزی تفکیک قائل شد. یعنی سنت‌های زیبا و خوب را گلچین و حفظ کرد؛ همان طور که شهید مرتضی آوینی گفتند «سینما آورده غرب است که در بهترین حالت باید از این آورده غربی نتیجه مطلوب خود را بدست آوریم»، چراکه نمی‌توانیم مانع جوان از شناخت جشن‌های غربی شویم پس به جای آن باید تلاش کنیم که به تبیین جشن و آیین‌های داخلی بپردازیم و «برای جوانان الگوسازی فرهنگی و رفتاری کنیم».