به گزارش حلقه وصل، آیتالله سیداحمد علمالهدی، نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی و امام جمعه مشهدبه گزارش ایکنا از خراسان رضوی، آیتالله سیداحمد علمالهدی، نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی و امامجمعه مشهد، شامگاه ۳۱ فروردینماه در مراسم احیای شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در حرم مطهر رضوی، اظهار کرد: حضرت علی(ع) مظلومترین مظلومان جهان است، مظلومیتی که آن حضرت داشت، هیجان قلبی و باطنی ما را بهگونهای تحریک میکند تا با اشک چشم با نقش علی در خانه خدا استغفار کنیم و این خصوصیت برای ما شیعیان و سایر ملل که این شب قدر را گرامی میدارند، وجود دارد.
وی ادامه داد: درخصوص مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) سخن زیاد شنیده شده است، اما مظلومیت فقط در شهادت حضرت نیست، بلکه مظلومیت تمام مقاطع زندگی حضرت از اجتماعی تا سیاسی و ... را فرا گرفته است. مظلومیت علی(ع) از منطق حضرت زهرا(س) و خود حضرت علی(ع) قابل بیان است، تصویر مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) برای صدیقه اطهر به عنوان فرازی از بصیرتآفرینی و روشنسازی امت اسلام مطرح بود.
امامجمعه اضافه کرد: چه شد که حضرت علی(ع) بعد از پیامبر(ص) آنقدر مظلوم واقع شد؟ آیا نوع ظلمی که به حضرت شد، تنها غصب خلافت بود؟ مسلم است که این چنین نبود، بلکه عظمت حضرت در مبارزه با دشمنان اسلام باعث شده بود دشمنان چهرهای خشن از حضرت را به مردم جلوه دهند و این نقطه ضعفی برای حضرت شد.
نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی بیان کرد: سرکوب دشمنان که عظمت و ارزشی برای امیرالمؤمنین(ع) است، غلبه مسلمانان بر دشمنان و پیروزی اسلام به خاطر امیرالمؤمنین(ع) بود و این موضوع تبدیل به نقطه ضعف حضرت که علی(ع) خشن است، میشود و به مناسب حکومت نیست، بلکه حکومت به آدمی دل رحم احتیاج دارد.
وی تصریح کرد: این عملیات روانی که روی مردم شد، برای اینکه قدرت به دست بگیرند و بر سرنوشت امت مسلط شوند، این چهره عملیات روانی در همه زمانها در جامعه پیروان امیرالمؤمنین(ع) و جامعهای که خط پیروان علی(ع) هستند، وجود دارد و کار را به جایی رساندند که خود مولا(ع) مظلومیت خود را تبیین فرمودند.
امامجمعه مشهد با اشاره به متن خطبه شقشقیه گفت: حضرت در این خطبه وجه پذیرش حکومت توسط خویش را بیان میکند که حساسیت نسبت به بیتالمال در این سخنان مشهود است و بعد از آن حتی برخی از نزدیکان پیامبر(ص) نیز با حضرت وارد دشمنی شدند، تا ایشان را سرکوب کنند.
علمالهدی اظهار کرد: بعد از آن نیز با مالکاشتر که فدایی حضرت بود، وارد دشمنی شدند و هر آنکه از ناکثین، مارقین و قاسطین که حکومت امیرالمومنین(ع) به نفعشان نبود، به دشمنی با حضرت و یارانش برخاستند. اما خطر مارقین برای حکومت امیرالمؤمنین(ع) بیشتر از دو گروه دیگر بود.
وی ادامه داد: ناکثین افرادی بودند که وقتی دیدند حکومت عدل امیرالمؤمنین(ع) با منافع آنها در تضاد است، با آن حضرت جنگیدند. قاسطین هم افرادی بودند که از اول با آن حضرت دشمنی داشتند، اما مارقین افرادی بودند که ابتدا با امیرالمؤمنین(ع) بیعت کردند، اما پس از آن به مخالفت و دشمنی با آن حضرت برخاستند.
امامجمعه مشهد خاطرنشان کرد: آزارهای گروه مارقین به حدی رسید که وقتی در سحرگاه نوزدهم ماه رمضان شمشیر زهرآلود دشمن بر فرق مبارک امیرالمؤمنین(ع) وارد شد، آن حضرت ندای «فُزتَ وَ ربِ الکَعبَه» را سر دادند.
وی در پایان بیان کرد: شهادت امیرالمؤمنین(ع) در واقع رهایی آن حضرت از مصیبتهای بزرگی بود که بعد از رحلت رسول اکرم(ص) دامنگیر امت اسلام شده بود.