گوش شنوايي نيست!

سرویس پرونده: خيلي‌ها مدعيِ « از تو به يک اشاره، از ما به سر دويدن» هستند! و «اي رهبر آزاده، آماده‌ايم، آماده» از دهان‌شان نمي‌افتد. از يک طرف شنيدن اين شعارها اميد را در د‌‌ل‌هاي دلبستگان به انقلاب اسلامي زنده مي‌کند و از طرف ديگر بر زمين ماندن مطالبات موکّد حضرت آقا، اميد را در دل‌ها مي‌ميراند. مشکل چيست؟ شعار که هست، پس عمل کجاست؟

شايد به جرات بتوان ادعا کرد که پربسامدترين مفهومي که رهبري در ساليان اخير بر آن تاکيد کرده‌‌اند مفهوم وحدت اسلامي است و شايد بتوان گفت که کمترين توجه هم به همين امر شده است! تاکيدها و تکرارهاي پياپي و چندباره آقا نشان از آن است که مايي که مدعيِ تبعيت از ايشان هستيم، گوش شنوايي براي شنيدن اين توصيه‌ها نداشتيم.

القصه، نمونه‌هايي از توصيه‌هايي که آقا در زمينه وحدت اسلامي به ما کرده‌اند را مي‌آوريم. هر کسي با عنوان حقيقي يا حقوقي از خودش بپرسد که چقدر در اين رابطه کار کرده است و فرداي قيامت در مقابل رسول خدا(ص) چه پاسخي خواهد داشت؟

مقابله با هر عامل ضدوحدت

مسلمان‌ها بايد با هر عامل مخالفِ وحدت و ضدّوحدت مقابله بکنند؛ اين يک تکليف بزرگ براي همه ما است. (۹۲/۱۰/۲۹ )

عدم دامــــــن زدن به کينه‌ورزي‌هــا

در جلســـــــــــــات نبايد کينه‌ورزى‌هاى مذهبى را زياد کرد؛ اين را چقدر بايد تکرار کرد؟ بارها تکرار کرده‌ايم؛ بعضى حاضر نيستند [گوش کنند]. (۹۳/۱/۳۱)

از بين بردن بدبيني‌ها

حضور نيروهاي تکفيري که امروز متأسفانه در برخي از نقاط منطقه فعالند، خطر بزرگشان اين نيست که بي‌گناهان را مي‌کشند، آن هم جنايت است، بزرگ است؛ اما خطر بزرگ اين است که دو گروه شيعه و سني را نسبت به هم بدبين مي‌کنند؛ اين خيلي خطر بزرگي است؛ جلوي اين بدبيني را بايد بگيريم. نه از آن طرف شيعيان خيال کنند که يک گروه آنچناني که با شيعه اين جور رفتار مي‌کند اين جبهه اهل تسنن است که با اينها مقابله مي‌کند، نه جبهه اهل سنت تحت تأثير حرف‌هاي آنها - آنچه آنها راجع به شيعه مي‌گويند و تهمت‌هايي که مي‌زنند و آتش‌افروزي‌هايي که مي‌کنند - قرار بگيرند. (۹۲/۱۲/۱۵)

تاکيد روي اشتراکات

روي مشترکات بايد تکيه کنند. تکليف عمده هم در اين مورد بر دوش نخبگان است؛ چه نخبگان سياسي، چه نخبگان علمي و چه نخبگان ديني. علماي دنياي اسلام مردم را از تشديد اختلافات فرقه‌اي و مذهبي برحذر بدارند. دانشمندان دانشگاهي، دانشجويان را توجيه کنند و به آنها تفهيم کنند که امروز مهم‌ترين مسئله در دنياي اسلام وحدت است. (۹۲/۱۰/۲۹ )

عدم اهانت به مقدسات يکديگر

هر گفته و عملي که موجب برافروختن آتش اختلاف ميان مسلمانان شود و نيز اهانت به مقدّسات هر يک از گروه‌هاي مسلمان يا تکفير يکي از مذاهب اسلامي، خدمت به اردوگاه کفر و شرک و خيانت به اسلام و حرام شرعي است. (۹۲/۷/۲۲)

ممنوعيت جدال و درشت‌گويي

تقويت روح اخوّت و همدلي، درس بزرگ حج است. در اينجا حتّي جدال و درشت‌گويي با ديگران ممنوع است. (۹۲/۷/۲۲)

ايجاد ارتباطات حسنه

هرکس چه در محيط سني و چه در محيط شيعه به همدلي و ارتباطات حسنه و دوستانه بين شيعه و سني کمک کند. (۷۹/۱/۶)

کنار گذاشتن اختلافات ديرين

شيعه و سني بايد اختلافات ديرين خود را در تعامل روزمره خودشان کنار بگذارند. جنگ و دعوا را کنار بگذارند و مشترکات خود را بچسبند. (۷۹/۱/۶)

نبايد بازيچه دشمن شد

من بار ديگر براي صدمين بار، هزارمين بار، از زبان ملت ايران خطاب به همه برادران مسلمان در اکناف عالم عرض مي‌کنم: اتحاد خودتان را حفظ کنيد، مبادا بازيچه دست دشمنان مشترکي بشويد که به عنوان قوميت عرب و عجم، به عنوان مذهب شيعه و سني، به عناوين گوناگون ديگر مي‌خواهند بين شما اختلاف بيندازند. (۸۷/۷/۱۰)

به نفوذي بودن متهمش کنيد!

خيلي مراقب باشيد که نفوذي‌هاي دشمن، پرچم‌هاي اختلاف را بلند نکنند. هر پرچم اختلافي که بلند شد، شما آن را متهم کنيد که نفوذي دشمن است، هرچند خودش نداند. (۶۸/۴/۱۳)

پرهيز از پرداختـن به موارد اختلاف‌آفرين

مسئولان فرهنگي، نويسندگان و علما بايد از طرح مسائل اختلاف‌آفرين و تفرقه‌افکن بپرهيزند. هم سني و هم شيعه، همه، بايد روي اين نقطه اتحاد تکيه کنند و توقع از علما و زبدگان و نخبگان سياسي است که خطورات زمان را بفهمند، اهميت اتحاد مسلمانان را بفهمند و توطئه دشمنان را براي شکستن اين اتحاد و همدلي بفهمند. (۸۷/۱/۲۷)

نگاه برادرانه نه دشمنانه

حجّاج در عرصه حج و در ميدان اين فريضه بزرگ اسلامى، به معناى واقعى کلمه برادرانه با هم رفتار کنند؛ به چشم برادر به يکديگر نگاه کنند، نه به چشم بيگانه، نه به چشم دشمن؛ به چشم کسانى به هم نگاه کنند که به سمت يک هدف در حال حرکتند؛ يک چيز را مي‌جويند؛ بر گرد يک محور حرکت مي‌کنند. (۹۲/۶/۲۰)

ناطق من الشيطان نباشيم!

امروز هر حنجره‌اى که به وحدت دنياى اسلام دعوت کند، حنجره الهى است، ناطق من‌اللّه است. هر حنجره‌اى و زبانى که ملت‌هاى مسلمان را، مذاهب اسلامى را، طوايف گوناگون اسلامى را به دشمنى با يکديگر تحريک کند و عصبيت‌ها را عليه يکديگر تحريک کند، ناطق من‌الشيطان است... کسانى که امروز دنياى اسلام را از اتحاد و يکپارچگى دور مي‌کنند - در حالى که احتياج به يکپارچگى، امروز بيشتر از هميشه است - اينها به نفع شياطين کار مي‌کنند، به نفع ابليس‌ها کار مي‌کنند. (۹۲/۳/۱۸)

محکوم کردن افراطي‌گري

اگر چنانچه {تندروي‌ها} به وسيله مسلمان‌ها به طور کامل محکوم نشوند و بزرگان علمى و بزرگان روشنفکرى و بزرگان سياسى وظيفه خودشان را در مقابل اينها انجام ندهند، اين فتنه‌ها به اينجاها منحصر نمي‌ماند؛ بلائى به جان جامعه اسلامى مى‌افتد و روزبه‌روز اين آتش توسعه پيدا مي‌کند. بايد جلوى اين فتنه‌ها را بگيرند؛ چه از طرق سياسى، چه از طرق فتواهاى دينى، چه از طرق مقاله‌هاى روشنگرِ نويسندگان و روشنفکران و نخبگان فکرى و سياسى در دنيا. (۹۲/۲/۱۶)

ترسيم نقشه دشمن براي مردم و توجيه آنان

اگر دشمنان بتوانند آتش اختلافات فرقه‌اى را در يک جائى برافروزند، فرونشاندن آن جزو دشوارترين کارهاست. بايد جلوى اين کار را گرفت؛ اين هم نمي‌شود، جز با ابتکار عمل و مجاهدت و اخلاص نخبگان در هر کشورى؛ علما، دانشگاهيان، سياستمداران، کسانى که داراى نفوذ و تأثيرند؛ براى مردم تشريح کنند نقشه دشمن را و نگاه اميدوارانه دشمن را به ايجاد اختلاف بين مردم، بين کشورهاى اسلامى، بين جناح‌هاى اسلامى، بين سنى و شيعه، بين گرايش‌هاى مختلف در مذاهب مختلف اسلامى؛ مردم را آگاه کنند. (۹۱/۱۱/۱۰)

دنبال شيعه کردن سايرين نباشيم

ايران به دنبال ايرانى کردن اعراب يا شيعى کردن ساير مسلمين نيست؛ ايران به دنبال دفاع از قرآن و سنت پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) و احياء امت اسلامى است.  براى انقلاب اسلامى، کمک به مجاهدان اهل سنت سازمان‌هاى حماس و جهاد و مجاهدان شيعى حزب‌اللّه و امل، به يک اندازه واجب شرعى است و احساس تکليف مي‌کند. (۹۰/۱۱/۱۴)

دشمن را نااميد کنيد

من اصرار دارم که در سراسر کشور، چه آن مناطقى که سنى و شيعه در کنار هم زندگى مي‌کنند، چه آن مناطقى که فقط شيعه‌اند، يا آن مناطقى که فقط سنى هستند، همه جورى رفتار کنند که دشمن بفهمد در اين کشور نمي‌تواند به بهانه اختلاف مذهب، ميان مذاهب اسلامى اختلاف ايجاد کند؛ والّا اگر دشمن موفق شد، بدانيد به اين اکتفا نمي‌کند؛ اگر خداى نکرده توانست بين شيعه و سنى جدائى بيندازد، بعد مي‌رود سراغ سنى؛ اگر آنها هم يکپارچه باشند، بين آنها هم اختلاف بيندازد. (۹۰/۷/۲۵)

همديگر را آزرده نکنيد

مبلّغان شيعه و سنى هم همديگر را آزرده نکنند. با هم همراهى کنيد، همدلى کنيد. در موارد اختصاصىِ خودشان، سنى کار خودش را بکند، شيعه کار خودش را بکند. يک موارد مشترکى هم وجود دارد، که با همديگر کار کنند. اين اگر شد، ان‌شاءاللَّه آن وقت روحانيت پيش خواهد رفت. (۹۰/۷/۲۰)

پرهيز از بگومگوهاي بي‌مورد

ما ملت‌هاى مسلمان بايد هشيار باشيم. نخبگان کشورهاى اسلامى بايد بيدار باشند؛ خودشان را سرگرم بگومگوهاى بى‌مورد و کم‌اهميت نکنند؛ اختلافات مذهبى، اختلافات قومى، اختلافات سليقه‌اى و بحث‌هاى حاشيه‌اى را وارد نکنند. آنچه که در اين منطقه دارد اتفاق مى‌افتد، عظمتش بيش از اين حرف‌هاست. (۹۰/۴/۹)

دفاع از يکپارچگي مانند ناموس!

اين انسجام و يکپارچگى که انقلاب به ما داد، بايد مثل يک ناموس مقدسى حفظ شود، از آن پاسدارى شود. يکى از مهمترين کارهائى که در جنگ نرمِ دشمن وجود دارد - هميشه وجود داشته، امروز هم وجود دارد - اين است که در اين اتحاد يک تزلزلى ايجاد کنند، شکاف ايجاد کنند. (۸۹/۱۱/۱۹)

اين وحدت آسان به دست نيامده!

اين وحدت در ايران، گران به دست آمده است. اين نداي وحدت در دنيا، گران جا افتاده است. اين را آسان نشکنيد! هرکه بشکند خيانت کرده است، هرکه مي‌خواهد باشد. فرقي نمي‌کند سني باشد يا شيعه باشد. (۷۲/۶/۱۴)

خدمت به آمريکا نبايد کرد

اين جور نباشد که کسي از يک گوشه‌اي خيال کند دارد از شيعه دفاع مي‌کند و تصور کند دفاع از شيعه به اين است که بتواند آتش دشمني ضدشيعه و غيرشيعه را برانگيزد. اين دفاع از شيعه نيست، اين دفاع از ولايت نيست. اگر باطنش را بخواهيد، دفاع از آمريکاست، دفاع از صهيونيست‌هاست. (۸۷/۹/۲۷)

وحدـت تاکتيکــــــي و مصلحتـــي نيســـــت!

من از قديم اين اعتقاد و تفکر [وحدت اسلامي] را داشتم و آن را يک مسئله استراتژيک مي‌دانم. يک مسئله تاکتيکي و مصلحتي هم نيست که حالا بگوييم مصلحت ما ايجاب مي‌کند که با مسلمين غيرشيعه ارتباطات داشته باشيم... ما با اين انگيزه صحيح مساله وحدت مسلمين را در جمهوري اسلامي يک مساله اساسي قرارداده‌ايم. (۶۹/۱/۲۶)

از دست دشمن غفلت نکنيم

پول نفت فلان کشوري که به نوکري آمريکا و غرب، در ميان ملت‌هاي مسلمان شناخته شده و روسياه است و به استکبار وابستگي دارد، اگر صرف انتشار کتابي در رد تشيع شد، محض رضاي خدا و علاقه به تسنن نيست و غرض خبيثي را دنبال مي‌کند. عکس قضيه هم صادق است. اگر ديديم عواملي در جامعه شيعي، مشغول تحريک و برانگيختن حساسيت نسبت به برادران اهل سنت يا مقدسات آنها هستند، اگر حمل بر کجي سليقه و بدفهمي نکنيم، بايد بدانيم که قطعا دست دشمن است. (۶۸/۷/۵)

تحريک عواطف مذهبي اهل سنت گناه است

بدانيد تحريک عواطف مذهبي برادران اهل سنت کاري بسيار خطا و گناه است. اين را به عنوان يک اصل بپذيريد. يک نقطه اختلافي وجود دارد. تکيه بر روي اين نقاط، شعله‌ور کردن آتش تعصبات در اين نقاط اختلاف، اين درست همان چيزي است که امروز سازمان‌هاي جاسوسي آمريکا و اسرائيل دنبالش هستند. (۸۶/۸/۲۳)

بايد محبت به وجود آورد

ما به همه مي‌گوييم که احترام يکديگر را حفظ کنند و به عقايد و مقدسات هم اهانت نکنند... محبت طرفيني است. بايستي همه با هم کمک کنند تا محبت بوجود بيايد و دشمن نتواند سوءاستفاده کند. (۶۸/۷/۱۹)

خود را از گذشته قيچي کنيم

سال‌ها پيش از انقلاب که با بعضي از برادران اهل سنت صحبت مي‌کردم، به آنها مي‌گفتم که اگر ما بخواهيم وحدت اسلامي تحقق پيدا کند، بايد خودمان را از گذشته جدا و قيچي کنيم... اگر به گذشته برگرديم، دعواست. اين قدر بحث و تکذيب و تغليط و درگيري و خونريزي و اين طور چيزها اتفاق افتاده که اگر نگاهي به گذشته بکنيم، باز دعوا خواهد شد. (۶۸/۱۰/۵)

پشت سر اهل سنت نماز بخوانيم

اين قدر ما روايت در ثواب شرکت در نماز جماعت اهل سنت در زمان ائمه«ع» داريم که روايت دارد که در مسجدالحرام پشت سر اينها نماز بخوانيد، مثل اينکه پشت سر پيغمبر نماز خوانده‌ايد... اين نمايش وحدت است. عملا وحدت را نشان دهيد. (۸۸/۸/۴)