خيليها مدعيِ « از تو به يک اشاره، از ما به سر دويدن» هستند! و «اي رهبر آزاده، آمادهايم، آماده» از دهانشان نميافتد. از يک طرف شنيدن اين شعارها اميد را در دلهاي دلبستگان به انقلاب اسلامي زنده ميکند و از طرف ديگر بر زمين ماندن مطالبات موکّد حضرت آقا، اميد را در دلها ميميراند. مشکل چيست؟ شعار که هست، پس عمل کجاست؟