
به گزارش حلقه وصل، جلسه بررسی اندیشه و اشعار یوسفعلی میرشکاک با حضور جمعی از شاعران و اعضای کتابخانه های عمومی روز سه شنبه ۱۱ اردیبهشت در محل سالن جلسات کتابخانه امیرکبیر برگزار شد.
در این جلسه رضاکریمی از اساتید دانشگاه و معاون اداره کل کتابخانه های عمومی ضمن معرفی آثار و کتب شعری و منثور میرشکاک گفت: سخن گفتن از اندیشه فردی که در زندگی پرحاشیه و جنجال ظاهر شده است ساده نیست. او در ظاهر چرخش های عقیدتی زیادی داشته و گاه کلماتی عجیب بر زبان می آورد و مدام تغییر حالت می دهد. اما باید بدانیم میرشکاک یک تمرین مناسب است که توانایی عبور از ظاهر افراد برای درک اندیشه های آنها را کسب کنیم. از این جهت وی را می توان هولدرلین ایرانی نامید که اهل خلاف عادت بود ولی در اندیشه و شعرش حکمت و فلسفه وجود داشت.
میرشکاک جزو شاعران طراز اول نیست ولی اندیشمندانه در مورد ماهیت شعر نوشته است. کتاب نیست انگاری و شعر معاصر آخرین و یکی از مهم ترین کتابهای میرشکاک است که هم از ماهیت شعر به تفصیل صحبت می کند و هم عقاید آخرالزمانی اش را با توسل به قرآن بسط می دهد و هم شعر معاصر را تشریح و تبیین می کند.
وی همچنین ادامه داد: برخی شاعران انقلاب اسلامی معتقدند: سیری را که ما به عنوان شاعران انقلاب در آن قرار گرفتهایم به واسطه قلم و موضعگیریهای میرشکاک است که چراغ راهنمای بسیاری قرار گرفت.
آرش آذرپیک از شاعران و نویسندگان کرمانشاهی در ادامه جلسه گفت: میرشکاک کسی است که دیوان بیدل را در ایران با نام مستعار منتشر کرد. بیدل به وحدت وجود معتقد است و میرشکاک هم دلداده عرفان و عارفان است و در همین کتاب گزیده اشعار او نمونه هایی زیادی از این موضوع به چشم می خورد.
سعید امامی از پژوهشگران ادبیات و کتابدار کتابخانه اندیشه نیز در این جلسه به تحلیل کتاب «از زبان یک یاغی» پرداخت و گفت در این کتاب تنوع مضامین به وضوح به چشم می خورد و طرح جلد کتاب که یک طرح اکسپرسیونیستی است با این تنوع مضامین مناسبت دارد.
در ادامه این جلسه ضمن پخش دو مستند کوتاه از زندگی میرشکاک، در خصوص برخی موضوعات پربحث در خصوص اندیشه او بحث و گفت و گو صورت گرفت.
گفتنی است یوسفعلی میرشکاک شاعر، نویسنده، طنزپرداز و روزنامه نگاری است که در طول سی سال اخیر در زمینههای گوناگونی فعال بودهاست؛ از سرودن شعر و نگارش نقدهای ادبی تا نوشتههای طنز و مقالات سیاسی و مذهبی و عرفانی. از شاگردان سید احمد فردیدبوده و همکاری و همراهی او با سید مرتضی آوینی قابل توجه است. او از سال ۱۳۵۸ بهطور جدی شاعر شدهاست. کتابهای درسایه سیمرغ، فرامرزنامه، نیست انگاری و شعر معاصر از برخی کتاب شاخص او هستند