به گزارش حلقه وصل، حجتالاسلام والمسلمین داود مهدویزادگان عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی در یادداشتی نوشت: زلزله چند روز قبل کرمانشاه حادثه غمبار و جانکاهی است و همین جا به بازماندگان آن عرض تسلیت دارم و امیدوارم مصیبت دیدگان این واقعه تلخ بردبارانه با این مصیبت کنار بیآیند. خوشبختانه دولت و نهادهای حاکمیتی و مردمی خیلی سریع مخلصانه دست به کار شدند و نگذاشتند این واقعه تلخ به فاجعهای ملی تبدیل شود. انبوه کمک های مردمی همچون حوادث ناگوار گذشته به منطقه زلزله زده گسیل گشت.
در این میان، شبکه مجازی در فراخوان کمک های مردمی بی تاثیر نبوده است. لیکن باید دقت کرد که فضای مجازی محدود به کارکردهای مثبت نیست و نتایج منفی هم می تواند داشته باشد. دشمن ملت در فضای مجازی به سادگی حضور مییابد و افکار عمومی را به انحراف می کشاند و اسباب مسایلی در فضای عینی می شود. دیدیم که در همین چند روز گذشته چه حجم گستردهای علیه طرح مسکن مهر به راه انداختند تا جایی که به مساله اول تبدیل شد و زلزله جنبه فرعی پیدا کرد. بدتر از این، برخی مسئولان دولتی نیز با سخنان نسنجیده در پدید آمدن این مساله نقش آفرینی کردند. شاید این کار آنان طبیعی به نظر آید. به هر حال، طرح مسکن مهر برای دولتی که هیچ ایده ای برای رفع بحران مسکن و مشکل بی خانمانی اقشار محروم بویژه جوانان ندارد، بسیار تحقیر کننده است و لذا جایی باید با آن تسویه حساب کند ولی به نظرم انتخاب وقت زلزله برای این کار، بدترین انتخاب است.
از این مساله که بگذریم متوجه حرکت خودجوش برخی در فضای مجازی برای جمعآوری کمک های مردمی می شویم . نفس اینکار در پدید آمدن همدلی و وحدت ملی بسیار ستودنی است و خداوند به بانیان آن در دنیا و آخرت اجر دهد. لیکن پیرامون اینکار خیر شاهد دو مساله مهم هستیم.
مساله اول تفسیر چنین کاری است. دشمن ملت به شدت تلاش دارد میان حاکمیت و نهادهای مردمی و ملت بذر نفرت و جدایی بپاشد. او این فراخوان فضای مجازی را به بی اعتمادی مردم تفسیر می کند. در حالی که در هیچ کجای دنیا این اقدام مردمی به بی اعتمادی تفسیر نمی شود بلکه از آن با عنوان وفاق و همدلی دولت و ملت یاد می شود. تفسیر درست هم همین است. زیرا ملت می داند که دولت به تنهایی قادر به حل اینگونه بحران های طبیعی نیست. پس تفسیر بی اعتمادی به دلایل محکمی نیاز دارد که تاکنون ارایه نشده است. بله وجود کم کاری دولتمردان را نمی توان انکار کرد، مثل بی اطلاعی مردم از حضور وزیر مسکن و شهرسازی در منطقه زلزله زده، ولی کم کاری دلیلی برای بی اعتمادی نیست. بویژه که ملت شاهد فعالیت گسترده نیروهای مردمی ارتش و سپاه و انتظامی و بسیج در کنار کارگزاران دولتی هستند.
اما مساله دوم، ماهیت عینی دارد. تجربه تلاش عینی فراخوان کمک های مردمی از همان ابتدای انقلاب شکل گرفته است و موفق هم بوده است. در این بین مساجد و مراکز خیریه نقش اساسی ایفا کردند و با کمترین هزینه هدایای مردمی را به مقصد می رسانند. اما این کاری که در فضای مجازی به راه افتاده است، تجربه جدیدی است و سخت در بوته آزمایش قرار دارد. البته تا بدست آوردن اطلاعات عینی از این تجربه نمی توان به تحلیل علمی دقیقی رسید. ولی می توان به برخی گمانه های آسیب شناسانه اشاره کرد. متولیان این تجربه نباید گمان کنند که مبتکر چنین کاری هستند بلکه فعالان بی سر و صدای فضای خارجی بیش از حد تصور آنان در بسیج و جمع آوری کمک های مردمی موثرند. این تجربه اگر بخواهد به طور مستقل و طعنه آمیز عمل کند، خود بخود بحران زا خواهد بود و از همین حالا می توان نوعی هرج و مرج و نابرابری توزیع کمک های مردمی در منطقه را پیش بینی کرد. هر اقدامی که متولیان این تجربه مجازی انجام می دهند باید در جهت همدلی و وفاق ملی باشد و نه در جهت هدف شوم دشمن ملت. هرگز مردم ایران کمک های توام با منت و نفرت را پذیرا نیستند.
انتظار این است که متولیان تجربه مجازی با دقت و تدبیر معقول در باراوری مثبت این تجربه موفق عمل کنند.