به گزارش حلقه وصل، حسین دهقان، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ در واکنش به پرسشی درباره مخالفت امام خمینی با حضور نظامیان در انتخابات، اظهار کرد: اولا حضرت امام بحث مداخله نظامیان به معنای سازمانی یا اجازه ورود جریان سیاسی به درون سازمان های نیروهای مسلح را منع کردند به این معنا که نیروهای مسلح اساسا مدافع امنیت ملی هستند و همواره باید کلان امنیت را در نظر بگیرند.
بخش هایی از گفتگوی حسین دهقان با اکوایران را بخوانید.
* امروز بیش از ۸۰ درصد اقتصاد ملی در اختیار دولت است، چطور می توانیم بگوییم که دولت کاره ای نیست؟ وقتی که دولت می تواند راجع به نرخ بهره قانون گذاری کند، نقدینگی کشور را کنترل کند، ارز را قیمت گذاری کند، صادرات و واردات را کنترل کند، تعرفه وضع کند و...، همه اینها یعنی فضای اقتصادی کشور پس چطور می گوییم که دولت در اقتصاد کاره ای نیست؟ اینطور نیست. ما زمانی مشکل پیدا می کنیم که دولت بخواهد بخشی از جامعه را نمایندگی کند در حالی که رئیس جمهور، رئیس جمهور همه مردم است یعنی رئیس جمهورِ آن کس که رأی داده، آن کسی که به رقیب رای داده و حتی آن کسی که رأی نداده و انتخابات را تحریم کرده است.
بودجه ارزی را از بودجه ریالی جدا میکنیم* ما حتما و اکیدا بودجه ارزی کشور را از بودجه ریالی جدا خواهیم کرد به این معنا که جایی که قرار است ارز برای توسعه و سرمایه گذاری تامین کنیم را تخصیص ارزی می دهیم.
*ما هیچگاه به سمت تولید نرفتیم، ما اجازه دادیم که سرمایه ها و دارایی ها و حتی وام دولت به سمت سفته بازی و سوداگری برود. من یک بررسی می کردم از زمان قاجار تا الان بدون استثنا تراز تجاری ما منفی است یعنی واردات ما بر صادرات ما غلبه دارد و جالب است خیلی وقت ها این کالا لوکس است و ما تن می دهیم به اینکه کالای لوکس بیاید.
رانت و حامیپروری ذات کار سیاسی شده است* گروه های ذی نفع همه جای دنیا وجود دارند، از هر جایی که مبارزه سیاسی برای کسب قدرت است یک طرف آن باید بگوییم که برای جلب منفعت هم است یعنی فرض کنید شما قدرت را می گیرید، به طور طبیعی همه افرادی که موافق شما بودند را سر کار می آورید و به طور طبیعی هر کسی که حامی شما بوده را حمایت می کنید پس بحث رانت و هواخواهی و حامی پروری که وجود دارد ذات کار سیاسی شده است.
*یکی از حرف هایی که من زدم که گفتم من نمی خواهم وام دار هیچ جریان سیاسی باشم. این حرف برای این است که نمی خواهم خودم را بدهکار به یک جریان کنم. می گوییم ملت از همه ما طلبکار است و ما همه به ملت بدهکار هستیم، ما همه در خدمت به مردم هستیم، پس همه منابعی که در اختیار دولت است متعلق به مردم است، متعلق به این دولت نیست که خاصه خرجی کند این خاصه خرج کردن پدر کشور را درآورده است. می گوییم که گروه های ذی نفع وجود دارند، ذی نفعان کجا می نشینند؟ من می گویم که اگر در این کشور همه ذی نفعان تولید کننده ها باشند، هرچی بخواهند به آنها می دهم.