تهران: ندای «هَل مِن ناصرٍ یَنصُرنی» ابا عبدالله الحسین(ع) برای نجات بشر است

به گزارش حلقه وصل، آیین رونمایی از قطعات عاشورایی «مأوا» و تجدید خاطره با پیرغلامان آستان سیدالشهدا (ع) در سازمان اوج برگزار شد.

در این مراسم حجت‌الاسلام سید حسین مومنی، یونس حبیبی ذاکر اهل بیت (ع) و جانباز شیمیایی هشت سال دفاع مقدس، حسین هوشیار مداح اهل بیت (ع)، حسام الدین سراج خواننده و آهنگساز موسیقی سنتی، یادگاران رحیم منزوی شاعر آذری زبان اهل بیت (ع) و.... حضور داشتند.

حجت‌الاسلام مومنی در ابتدای این مراسم، ضمن قرائت ابیاتی در خصوص سالار شهیدان (ع) گفت: امام حسین (ع) محدود به نسل و عصری خاص نیست. انسان باید به جایی برسد که بزرگی و جایگاه امام حسین (ع) را درک کند.

وی ادامه داد: تنها چیزی که می‌تواند انسان را نجات دهد، راه سید الشهدا (ع) است. اهل بیت از ما نوکری نمی‌خواهند، بلکه ما التماس می‌کنیم تا ما را به غلامی خود بپذیرند.

حجت‌ الاسلام مومنی افزود: اگر کسی به زیارت کربلا مشرف شود، ملائک بر او نماز می‌خوانند. ملائکی که افتخار غلامی امام حسین (ع) را می‌کنند و ما نیز نیازمند ایشان هستیم.

وی با بیان اینکه اولین خادم اهل بیت (ع) و سید الشهدا (ع) جبرئیل است، اظهار کرد: امام حسین (ع) نیازی به گریه ما ندارد، بلکه ما نیازمند او هستیم. ندای «هَل مِن ناصرٍ یَنصُرنی» ابا عبدالله الحسین (ع)، برای نجات بشر است و اگر طفل خود را بر دست می‌گیرد، برای ایراد سخن با عاطفه تاریخ است.

حجت‌الاسلام مومنی با اشاره به اینکه برای نجات عقل از آسیب‌های دنیوی باید به امام حسین (ع) متوسل شویم، گفت: پیوست و اتصال به سید الشهدا (ع) عامل رشد است. رهبری می‌گوید کربلا از سه عنصر عقلانیت، حماسه و عزت و عاطفه و عشق تشکیل شده است که با شنیدن قصه آن مرثیه و روضه در انسان جاری می شود.

این سخنران و کارشناس امور دینی گفت: برای نجات عقل فقط باید از راه زیارت امام حسین (ع)، گریه بر مصائب عاشورا، حضور در محافل اهل بیت (ع) و ذکر و ذاکری اهل بیت به سید الشهدا (ع) رجوع کرد.

وی افزود: گریه نشانه معرفت و نشانه قبولی اعمال است. گریه بر امام حسین (ع) گناه کبیره را پاک می کند.

حجت‌الاسلام مومنی در پایان یادآور شد: اصرار من این است که به بحث روضه بیشتر پرداخته شود، چراکه روضه زنگار را از جامعه می‌زداید.

در ادامه‌ این مراسم پسران اکبر ناظم، رحیم منزوی از ذاکران و شاعران اهل بیت (ع) با بیان خاطراتی از پدران خود، یاد آنها را زنده کردند و با حضور حاج یونس حبیبی، از این ذاکر نام آشنای اهل بیت (ع) و جانباز شیمیایی هشت سال دفاع مقدس تجلیل شد.

حبیبی جانباز شیمیایی هشت سال دفاع مقدس گفت: خیلی از رفقای ما در بیمارستان ها هستند که آروزی حضور در این جلسات را دارند. یکی از این دوستان و جانبازان عباس محسنی است که جانباز قطع نخاع است و بعد از سال‌ها چند ترکش در ریه ایشان پیدا شده است. او جراحی شد و از بعد از جراحی آرام بر مصائب اهل بیت (ع) و شهادت حضرت زهرا (س) گریه می کند.

وی افزود: خیلی از این جانبازان با روضه‌های اهل بیت (ع) مأنوس هستند و با مجالس روضه نفس می‌کشند. ما آرزو داریم تا مانند اربابمان از دنیا برویم.

در ادامه، مهدی امین فروغی پژوهشگر و نویسنده اشعار آیینی گفت: جای تکریم و شکرگزاری است که در محفل عاشورایی گرد هم آمدیم. شمایل کلی مرثیه خوانی را به پنج دوره تاریخی می‌توان تقسیم کرد و برکسی پوشیده نیست که مرثیه خوان اول تاریخ حضرت زینب (س) در جوار پیکر بی جان برادر بزرگوارشان هستند. اینگونه بود که نوحه سرایی از عصر عاشورا آغاز شد و همه ائمه معصوم پیوسته بر مصائب کربلا نوحه سرایی می‌کردند.

این پژوهشگر عاشورایی با بیان روایتی از مجالس اهل بیت (ع) افزود: اولین دوره های عزاداری امام حسین (ع) در سخت‌ترین شرایط برگزار می شد و بارها حکومت جور زمانه حرم سید الشهدا (ع) را زیر و رو کردند و به آب بستند. آنها قصد کشتن نوحه خوان های ابا عبدالله الحسین (ع) را داشتند.

وی ادامه داد: در عصر صفویه، شکل‌های مختلف عزاداری رواج پیدا کرد و در دوره بعد شاهد به وجود آمدن شبیه خوان ها بودیم.

امین فروغی با اشاره به مورثی بودن صنوف و مشاغل در دوره قاجار، خاطرنشان کرد: مرثیه خوانی ها هم در این دوره‌ مورثی بود و نوحه خوان ها از عزت والایی برخوردار بودند، ولیکن با رسیدن به دوره مشروطه، موج تجدد خواهی مجالس اهل بیت (ع) کمرنگ شد.