سرویس تجربیات: محسن اردستانی رستمی مستندساز جوان، پرکار و البته نترس کشورمان است که تجربههای زیادی را در مستندسازی از جبهه مقاومت کسب کرده است. «ناصران عموراء»، «تک تیراندازان حضرت زینب(س)»، «درحصار» و اثر مشترک «عکسی برای ماندن» از جمله آثار اخیر این مستندساز است که همگی درباره مدافعان حرم و مقابله با تروریستهای تکفیری و داعش هستند.
اردستانی گفت: پیش از نخستین سفرم به سوریه، چندین بار موقعیتی فراهم شد تا در خارج از ایران در مورد مدافعان حرم مستندی تهیه کنم، اما در نهایت شرایط مهیا نمی شد، تا اینکه، یک روز ناصر نادری(مستندساز) با من تماس گرفت و گفت که حاضری برای تولید مستندی درباره تیپ فاطمیون(س) به سوریه برویم؟ من هم قبول کردم و این شد آغاز حضور ما در سوریه.
وی ادامه داد: در جریان سفرهایمان به خارج از ایران به دفعات پیش میآمد که علیرغم برنامه ریزیهایی که کرده بودیم، زمانی که وارد گود میشدیم، تمام این برنامههای ما جابه جا می شد که البته این مسئله در مستندسازی بحران امری طبیعی است.
این مستندساز جوان افزود: به طور مثال، در سفر دوممان به سوریه حدود یک هفته در خانه ای گیر افتادیم و به دلیل شرایط بحرانی، امکان هماهنگی با بیرون را نداشتیم و تمام کار هایمان متوقف شده بود تا این که بحمدالله مشکلات حل شد، این مسئله نمونهای از مواردی بود که اصلا پیش بینی نمیکردیم.
دوربین مستندساز انقلابی به سوی مظلومیت
اردستانی گفت: هر جا مظلومیت بیشتر باشد، دوربین مستندساز انقلابی به همان سمت میچرخد، مظلومیت همواره برای من محور بوده است، مستند «در حصار» را که ساختم از لحاظ فرمی ضعیفتر از کارهای قبلی من بود و بازی عقل و دل من آغاز شد که عقل میگوید فرم کارت ضعیف شده و ممکن است انتقادات بسیاری را به اثر وارد کنند و دل میگوید این ها مظلومند و باید کاری برایشان انجام داد.
وی تصریح کرد: عقیده من این است که فرم و محتوا در کار داستانی باید همتراز باشند و در مستند، من محتوا را مقدم بر فرم میدانم، باید سعی کنیم جایی برویم که دوربین تا به حال کمتر رفته است، دلیل پرداخت به شیعیان «فوعه و کفریا» در مستند «در حصار» همین نکته بود، مسئله مهم برای من، رساندن پیام این مظلومیت بود.
اردستانی درباره مشکلات مستندسازی بحران بیان کرد: جدا از بحث خطرات مستندسازی در جنگ، هیچ گروه مستندسازی همانند ما در ساخت آثارش اذیت نشده است. به یاد دارم که دوربین ما را در سوریه گرفتند و یکبار هم دستگیر شدم و همه اینها را به جان خریدم تا رشادتهای مدافعان حرم را به تصویر بکشم.
وی در همین زمینه خاطرنشان کرد: در مسیر ساخت مستند «فوعه و کفریا» به دلیل عدم دسترسی به داخل شهر و محاصره آن از سوی تروریستهای تکفیری، ما رابطه هایی برقرار کردیم تا افرادی از داخل فوعه و کفریا برایمان فیلم بگیرند.
در جست و جوی ناصران عموراء
اردستانی با اشاره به مستند دیگرش «ناصران عموراء» عنوان کرد: ما در عراق، با چند نفر از مردم این کشور صحبت کردیم و گفتیم میخواهیم در جبهههای عراق دنبال سوژه بگردیم تا در نهایت درکربلا ، بچه های تیپ علی اکبر(ع) را پیدا کردیم، کسانی که خادم حرم امام حسین (ع) هستند و در هنگام حمله داعش، به مقابله با این نیروی های تکفیری پرداختند، البته این افراد در در دوران صدام و ورود آمریکاییها به عراق نیز از حرم مطهر امام حسین(ع) دفاع میکردند.
این مستندساز افزود: متأسفانه رسانههای کشور آن گونه که باید به شهدای مدافع حرم و جبهه مقاومت نمیپردازند. اگر این پرداخت رسانهای درست صورت میگرفت، زمانی که خبر آزادسازی شهرهای «نبل و الزهرا» سوریه اعلام شد، باید ما در خیابانها، شیرینی پخش میکردیم، چون به اهمیت این منطقه واقف میبودیم؛ ولی وقتی این اتفاق افتاد، همه اول میپرسیدند «نبل و الزهرا» کجا بود اصلا؟
وی تصریح کرد: در زمان شهید آوینی با آن محدودیت تجهیزات و امکانات هر هفته برنامه روایت فتح پخش می شد، حال با وضعیت امروز و پیشرفت امکانات مقایسه کنید که ما در فضای رسانهای کشور چقدر به صورت جدی و استراتژیک به مقوله مدافعان حرم می پردازیم.
عدم انسجام میان مستندسازان جبهه انقلاب
اردستانی در ادامه سخنانش اظهار داشت: متأسفانه در میان مستندسازان جبهه مقاومت هم افزایی وجود ندارد و کمبود یک فرد محوری برای انسجام نیروهای انقلابی به شدت احساس می شود، کسی که خود دغدغه مند این عرصه باشد و به بچه ها ضریب دهد.
این مستندساز جوان در همین باره با اشاره به جشنواره عمار توضیح داد: این جشنواره میتواند در حوزههای گوناگون سوژهیابی کند و آن را در اختیار فیلمسازان مختلف قرار دهد و به نظرم ایرادی ندارد که جشنوارهای به فیلمساز پیشنهاد سوژه دهد.
محسن اردستانی رستمی به دلیل فعالیتهای رسانهای گسترده خود، جایزه ویژه «دستکش ننه عصمت» هفتمین جشنواره مردمی فیلم عمار را دریافت کرده است.