تهران: بالاترین مقام در بندگی مقام «رضا» است

به گزارش حلقه وصل، همزمان با فرارسیدن ماه مبارک رمضان ماه میهمانی خداوند، برای آشنایی با مضامین دعاهای روزانه هر روز از این ماه مبارک، آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر مدرسه علمیه امام مهدی(عج) و از اساتید اخلاق، به شرح دعای روز دوم پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم:

خدایا نزدیک کن من را در این روز به خشنودی و رضایت خودت؛ «اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ»، یکی از چیزهایی که بسیار بسیار مهم است قرب الهی است ما نماز می‌خوانیم و تمام اعمال دیگرمان را بیان می‌کنیم قربتا الی‌الله، اما بهترین قربتا الی‌الله این است که خدای متعال از انسان راضی باشد همانگونه که بندگان صالح خدا آنها که به حقیقت عبد می‌شوند.

پروردگار عالم در قرآن کریم و مجید الهی اینگونه خطاب می‌فرماید: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی وَ ادْخُلی‏ جَنَّتی»؛ به کسانی که دارای نفس مطمئنه هستید، رجوع کنید به پروردگاری که هم او از شما راضی است و هم شما از او راضی هستید، بعد داخل دربندگان می‌شوید و داخل در جنت من.

«جنتی» در قرآن یک بار بیشتر نیامده است، جنات و رضوان تکرار شده است اما «جنتی» یک بار بیشتر در قرآن کریم نیامده است، لذا تبیین به این می‌فرمایند که آن کسی که راضیهٌ مرضیه است او به جنتی نزدیک می‌‌‌شود اینجا هم از خدا متعال همین را می‌خواهیم خدایا آن قربی که حاصل آن قرب رضایت تو و خشنودی تو باشد و ما راضی باشیم به رضای حضرت حق.

در روایات شریفه آمده است که: بالاترین مقام در بندگی مقام «رضا» است یعنی انسان وقتی به مقام رضا رسید یعنی در حقیقت بالاترین مقام است که علمای اخلاق، علمای عرفان روی آن تاکید دارند؛ «و قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ».

در مقابل خشنودی خدا طبعاً خشم و انتقام‌ها است، در دعای دومین روز از ماه مبارک رمضان می‌خوانیم: خدایا مرا دور ساز در این روز از خشم و انتقام‌هایت؛ «وَجَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِمَاتِکَ» خدا به کسی خشمی نمی‌کند، خدا از کسی انتقام نمی‌گیرد منتها این اعمال انسانهاست که متأسفانه باعث می‌شود خدا به انسان بگوید این اعمال تو باعث شده است که تو به گناه بیفتی و خشم و عقوبت من دامن‌گیر تو شود.

پروردگار عالم بیان می‌کند من ماهی را قرار دادم که کل این ماه هر لحظه آن ماه رحمت است، ماه برکت است، ماه مغفرت است و کسی که غافل باشد طبیعی است که او دیگر انسانی پلید است و موجب می‌شود خدا به او خشم کند مانند کسی است که شما در مقابل او بهترین‌ نعمت‌ها و بهترین غذاها و بهترین جواهرات را قرار داده‌اید و بعد او آنها را در آتش بیندازد و آنها را بسوزاند و از آنها استفاده نکند.

بنابراین به جای اینکه این فرد،‌ شکر نعمت کند، کفران نعمت می‌کند لذا این نقماتی که بیان می‌شود به خاطر همین است که انسانی از این ماه مبارک رمضان‌ که لحظه به لحظه آن لحظه آمرزش است و عنوان رحمت و برکت الهی است، آنقدر برکت دارد که پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند اگر کسی یک آیه شریفه در این ماه بخواند، یک ختم قرآن کرده است، خیلی عجیب است، یک آیه یک ختم قرآن برای او محسوب می‌شود طبیعی است کسی که اهل فهم است بیشتر این عمل را انجام می‌‌دهد و جلوتر می‌رود به خاطر همین است که آن کسی که حواسش نیست، غفلت دارد خودش را دچار «سخط» کرده است. «وَجَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِمَاتِکَ».

از این رو حضرت رسول(ص) در ادامه دعای روز دوم ماه مبارک رمضان می‌فرماید: «وَوَفِّقْنِی فِیِه لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ»؛ خدایا مرا موفق کن در این روز برای خواندن آیه‌های خودت نه اینکه چون خواندن یک آیه از قرآن،‌ برابر با یک ختم قرآن است پس من هم فقط یک آیه بخوانم و به قرائت یک آیه اکتفا کنم، بلکه انس با قرآن کریم مدنظر است.

یکی از شفاعت‌کنندگان در روز قیامت «قرآن» است همانگونه که حتی یکی از شاکیان می‌تواند باشد در فردای قیامت، حَسب روایات شریفه، ما می‌گوییم که خداوندا مرا موفق بدار به اینکه توفیق قرائت آیات تو را داشته باشم به رحمت خودت ای کسی که رحمانیتت در همه مطالب بیشتر از همه است و تو ارحم‌الراحمین هستی.