بعد از اینکه انسانها موفق شدند و نمره قبولی گرفتند و در طاعات و عبادات به جایی رسیدند که هم به ایتام رسیدند و هم انفاق، صله ارحام و تلاوت قرآن و ادعیه کردند، پروردگار عالم مدال بندگی به آنها میدهد و آنها را در زمره بندگان خاص خویش قرار میدهد. بنابراین تعبیرمان از این روز به روز عید است.
هر عملی که به طور صحیح انجام شود که قبول نیست چرا که قبولی یک عمل به دست خداست و قبولی به منزله امضا است، امضایی که پذیرفته شده، هملی که رضایت و قبولی درگاه حق را داشته باشد.
توفیق اینگونه نیست که تصور کنیم یک فردی پول دارد و میتواند و فرد دیگری پول ندارد و نمیتواند، بسیاری از افراد پول دارند اما حتی توفیق کمک کردن به یک یتیم را هم ندارند ولی یک کسی هم به تعبیر عوام الناس، هشتش گرو نهش است اما از آن چیزی که دارد به دیگران در حد وسع خودش انفاق میکند.
اصرار و سماجت داشتن در کارهای نیک، خودش عاملی میشود برای اینکه خدای متعال عنایت کند و خواستهای انسان را برآورده کند.
فردی خدمت حضرت رسول(ص) آمد و عرضه داشت: یا رسولالله اوضاع مالی زندگیام خراب است، حضرت فرمود: صدقه بده آن فرد گفت: می میگویم وضعم خراب است و شما میگویید صدقه بده. حضرت فرمود: «الصدقة تجلب الرزق»؛ صدقه، جلب کننده رزق است.
«ستار العیوب» بودن خداوند چکونه است؟ اینکه انسانها دائماً گناه میکنند و خداوند آبروی آنها را حفظ میکند. همه ما انسانها ستار العیوب بودن خدا را بارها دیدهایم. این ستارالعیوب بودن خداوند تا جایی پیش میرود که میفرماید: اگر کسی خودش آبروی خودش را ببرد گناه است.
وقتی ما سنتی به این خوبی و با عظمت و پرمحتوا مانند قرآن و سنت رسولالله را داریم، چگونه میتوان به سنت غربیها عمل کرد، بگوییم یونسکو گفته سند 2030 را باید عمل کنید، کسی باید سنت دیگران را بپذیرد که تهی باشد و چیزی نداشته باشد!
علاوه بر اطاعت از خداوند، برای گناه نکردن هم باید توفیق خداوند باشد. گاهی اوقات نسبت به انجام برخی امور، مغرور میشویم و از این رو بیان میداریم که خدایا در این روز از تو توفیق میخواهم که به امر و فرمان تو باشم.
مقام اولیه امتحان این است که از گناه خروج پیدا کنم، مقامات اولیه صیام این است که من بتوانم روزه بگیرم و اعضا و جوارحم را کنترل کنم اما بالاترین امتحان در روزه، امتحان قلب است که باید بتواند پذیرش داشته و از عیوب و ذنوب پاک شده باشد.
در روایات بسیاری داریم که اگر کسی به خلق خدا خالصانه خدمت کند خدای متعال عنایت میکند و درهای بهشت را به روی فرد میگشاید. در روایت شریفی داریم که بیان میدارد: خدمت به خلق خدا راهی برای آسان وارد شدن انسان به بهشت باز میکند.
حضرت امیر(ع) میفرمایند: کسی که همنشین شود با اشرار و رفاقت کند با آنها، نسبت به خوبان عالم، سوء ظن و گمان بد پیدا میکند؛ خصوصیت اشرار این است که همواره نسبت به خدا، مؤمنان و خوبان عالم، بدبین هستند.
حضرت رسول(ص) میفرمایند: اگر کسی شرح صدر پیدا کند در حقیقت از گناه دور میشود، به عبادت عشق میورزد، قلبش منبع حکمت میشود، زبانش به خیر باز میشود، مردم را دعوت به خدا میکند نه دعوت به دنیا پرستی و در مقابل دشمن مقاوم است.
انسان تصور نکند که هر عملی انجام میدهد ولو عمل خوب بدون خطاست چه بسا در همان اعمال خوب هم خطا باشد، هزار نوع لغزش داریم.
انسان باید تلاش خودش را بکند ولی یاریکننده حقیقی خداست به این دلیل که اگر موفق شدیم بدانیم این موفقیت از آن خداست و ما دچار غرور نشویم، فریب شیطان را نخوریم.
قانع بودن این است که زیادهخواهی نکنید هر چه خداوند داد ولی شما تلاش بکنید اما قانع بودن به این نیست که بگذارید دیگران چپاول کنند و تو بگویی من هم قانعم، عیبی ندارد من صبر میکنم و هر چه شد، نه این صبر، صبر دروغین است.
امروز میبینیم در مغازههای کوچک هم نوشتهاند «این مکان به دوربین مداربسته مجهز است»، این خودش اهانت است به ما، ما خودمان در کنار هم زندگی میکنیم با هم هستیم اما به هم اعتماد نداریم، خدا کند انسان طوری شود که خودش بدش بیاید از فسق و فجور.
اگر بخواهیم مقرب خدا شویم باید لطف خدا شامل حال ما شود که خدا نیکوکار است و طبیعی است یک اشاره لطیفی هم به ما میکند که ما هم باید نیکوکار و محسن باشیم تا بتوانیم به احسان خدا نزدیک شویم.
راضی به رضای خدا بودن یعنی اینکه کارهایتان را انجام دهید و تا آخر هم جلو بروید منتها مابقی را به خدای متعال بسپارید که گاهی به ظاهر شکستهایی هم است که اگر شما با تدبیر و دقت خودتان جلو بروید آنها هم پیروزی است.
تصور نکنیم که اگر مثلاً برخورد کردیم با یک فرد خوب و شایسته، اتفاقی بوده نه لطف خدا شامل حالِ ما شده است که توفیق پیدا کردیم با خوبان عالم همصحبت بشویم ولو دقایقی همنشینی با اینها یکی از خصوصیاتش این است که انسان را نیک میکند.
چرا بعضیها هدایت نمیشوند و در گمراهی میمانند؟ چون به هدایت الهی تن نمیدهند باید تن داد به هدایت الهی، اگر اینگونه شد آن زمان بهترین مصلحت ها برای انسان رقم خواهد خورد.