
به گزارش حلقه وصل، یک سوال همیشه در شبهای دعا و نیایش و بخصوص در شبهای قدر ذهن ما را درگیر میکند؛ چه چیزی باید از خدا بخواهیم؟ شب بیست و سوم ماه رمضان که احتمال شب قدر زیاد است، چه چیزهایی از خدا طلب کنیم. استاد علی صفائی حائری به این سوال، پاسخ ویژهای داده است.
دعاها بايد مطابق نيازها باشد، نه اينكه ببينيم چه كسى چه دعايى كرده و چه كسى در كجا چه جمله اى گفته، من هم همان را بگويم.
آنها كه در دعايشان نمك غذا را مى خواسته اند، ممكن است همه چيز را گرفته بودند؛ اما ما كه خودمان را از دست داده ايم، چطور مى توانيم به نان و ... قانع شويم؟ و تنها به نانى و درمانى از او اكتفا كنيم و تنها خانه و زندگى از او بخواهيم ...؟
خلاصه در اين ماه، همراه صيامى كه داريم، بايد تفكرى و محاسبهاى هم داشته باشيم تا ايمان ما قوى شود و قلب ما از عشق او سرشار و در اين محاسبه هاست كه بايد ببينيم چه كسانى در دل ما آمده اند، چه كينه ها و دشمنى هايى در دل ماست، چه محبتهايى در دل ماست و چرا هست؟
چه ترس هايى؟ ترس از بى پولى، ترس از فقر؟ ترس از اينكه نكند فلانى از من جدا بشود؟ اينها بايد محاسبه شوند.
اين مراحل كه تمام شد و انسان به عمل رسيد و در عمل هم كمبودى نداشت، در آن موقع قرب حق است كه انسان را ارضا مىكند.
در اينجاست كه به نماز مى ايستد و ذكر حق است كه ارضايش مى كند. اين است كه با او خلوتى دارد و وقتى هم كه مى خواهد دعايى را در اين ماه كه فصل دعا ست شروع كند، بايد سنجيده و با توجه باشد. بايد ببيند كه كيست و چرا دعا مى كند؟ چون دعا، خواستن است. براى خواستن، انسان ابتدا بايد فكر كند و بعد كه نيازش مشخص شد آن را بطلبد، نه اينكه از همان ابتدا كه كتاب دعا را باز كرد، بخواند و رد بشود.
*بخشی از کتاب بهار رویش