بند عجیبی که مانع انتقال یک استقلالی به فنرباغچه شد

به گزارش حلقه وصل، علیرضا نیکبخت واحدی یکی از ستارگان دهه هشتاد فوتبال ایران بود که بنا به دلایلی انتقالش به فنرباغچه صورت نگرفت و به‌نوعی می‌توان گفت او هرگز در رده باشگاهی به آنچه استحقاقش را داشت نرسید.

نیکبخت در ابتدا با اشاره به شرایط فعلی روزهای قرنطینه گفت: «درواقع این روزها حال و روز خوشی ندارم چراکه می‌دانم هم‌وطنانم هم مثل من روزهای خوبی را سپری نمی‌کنند.»

چرا انتقالت به فنرباغچه هیچ‌وقت صورت نپذیرفت؟

 درباره انتقالم به فنرباغچه ترکیه باید بگویم که به دلیل رابطه صمیمانه رولند کخ سرمربی آن زمان استقلال با کریستف دام سرمربی وقت فنرباغچه قرار شد من به این باشگاه معتبر ترکیه‌ای منتقل شوم. به همین دلیل با مدیر برنامه‌هایم ابراهیم طالبی به ترکیه رفتیم و درحالی‌که همه‌چیز رو به اتمام بود و تنها یک امضاء مانده بود برای عقد قرارداد بندی از طرف باشگاه استقلال در قرارداد آورده شد که تمام ماجرا پیوستن من به این باشگاه فنر زیر سؤال برد.

می‌توانی بگویی چه بندی در قراردادت گنجانده‌شده بود؟

واقعاً بند عجیبی بود که تابه‌حال در هیچ قراردادی چنین درخواستی از باشگاه مبدأ سابقه نداشت. باشگاه استقلال از این باشگاه ترکیه‌ای خواست که در زمان حضورم در تمرینات و اردو این تیم من را بیمه کنند تا در صورت مصدومیتم هزینه آن را خودشان متقبل شوند. درواقع چنین چیزی نه در حال حاضر و نه در هیچ زمان دیگری عرف نبود و همین بند باعث شد تا مسئولان باشگاه فنرباغچه تا حدی نسبت به جذب من دچار تردید شوند و در ادامه با پافشاری‌های باشگاه استقلال برای گنجاندن این بند فنرباغچه را در کل منصرف کرد و به‌این‌علت من نتوانستم به این تیم بروم. اصلاً هیچ جای دنیا چنین چیزی امکان ندارد که بازیکن برای تمرین آمده است و باشگاه مقصد بخواهد او را بیمه کند.

در زمان کدام مدیرعامل این انتقال در شرف انجام بود؟

نمی‌توانم نامشان را بگویم و ترجیح می‌دهم به دلایلی از آوردن نام ایشان خودداری کنم.

آیا تصور می‌کنی باشگاه در آن زمان قصد سنگ‌اندازی داشت؟

نه به‌هیچ‌وجه این‌طور فکر نمی‌کنم. من تنها معتقدم که مدیرعامل وقت باشگاه تحت تأثیر مشاورانی قرار داشت که به او اطلاعات غلطی می‌دادند و درنهایت منجر به اخذ تصمیمات اشتباهی می‌شد.

آیا به‌غیراز این، پیشنهاد دیگری از اروپا داشتی؟

بله من قبل از فنرباغچه از طرف اتلتیکو مادرید هم پیشنهاد داشتم ولی باشگاه حاضر نبود به تعهداتش نسبت به من عمل کند. در آن زمان هم باشگاه قراردادی را برای من تنظیم کرد که در آن استقلال می‌خواست تا ۸۰ درصد از مبلغ قرارداد را خودش بگیرد و تنها ۲۰ درصد را به من بدهد که انصافاً در حقم اجحاف می‌شد، اما بااین‌حال اگر به عقب برگردیم شاید این شرط را برای رسیدن به اتلتیکو مادرید می‌پذیرفتم اما همان‌طور که گفتم تجربه امروز را نداشتم و ترجیح دادم در استقلال بمانم. یک‌بار هم‌صحبت‌هایی برای پیوستنم به باشگاه گلکسی امریکا شده بود که از سوی من زیاد جدی گرفته نشد.

این انتقالات انجام نپذیرفت و تو درنهایت به الوصل رفتی. درجایی گفته بودی که در الوصل تا هر وقت دلتان می‌خواست می‌خوابیدید و بعدا تمرین می‌کردید. تا چه حد این گفته‌ها حقیقت دارد؟

نه به این شکل هم نبود. چون در آن زمان دوتیم وجود داشت و اکثر بازیکنان با تیم پلیس تمرین می‌کردند و تمرینات ما تنها با تعداد نفرات کمی تشکیل می‌شد و از همین رو تمرین شکل واقعی خودش را نداشت.

آیا قبول دارید اگر فضای امروز در دوران شما حاکم بود شما لااقل می‌توانستید در بلژیک بازی کنید؟

من به‌هیچ‌وجه دنبال بازی کردن در بلژیک نبودم و اعتقاد داشتیم پتانسیلم فراتر از حضور در باشگاه‌های بلژیکی بود