تهران: سبزواری اساساً یک شاعر سیاسی بود/ هرکس با ظلم بستیزد، جهان بینی‌اش شیعی است

به گزارش حلقه وصل، «حسین آهی» شاعر و پژوهشگر ادبی با اشاره به ویژگی‌های مرحوم حمید سبزواری گفت: استاد حمید سبزواری شخصیتی بود که 90 سال زیست و اما این زیست چگونه بود. یکی از شگفتی‌های استاد سبزواری که معمولاً جایی به آن نپرداخته است از منظر ژورنالیستی و روزنامه نگاری است.

وی افزود: استاد سبزواری از آنجا که مبارزه با ظلم، جنایت، ستم خمیره او بود؛ پیوسته و همواره در برابر ظلم و بی عدالتی سکوت نمی کرد. نه اینکه او نباید سکوت نمی کرد یعنی کسی که جهان بینی شیعی دارد نباید سکوت کند استاد سبزواری از جوانی و بعد از نوجوانی این چنین بود.

آهی در پاسخ به اینکه ایشان دوران نوجوانی خود را چگونه گذراندند، گفت: این بعُد از زندگی ایشان مغفول است برای آن است که تمام مجلات و روزنامه های دهه20،30 و به ویژه از 1327 خورشیدی به این سوی تا سال 29، 30، 31 و 32 به بعد از کودتای 28 مرداد را وقتی می بینیم آثار استاد سبزواری پیوسته به حمایت از مظلوم، کارگر و رنجبر است که تمام اسناد آن را دارم زیرا اسنادی نیست همه جا آن را داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: از قدیمی ترین اسناد این ادعا متن های اصلی روزنامه سیاسی فکاهی چلنگر است و مجلات دیگر. استاد سبزواری در سن 21 سالگی که آن زمان همه به کار خودشان مشغول بودند را با شعرهای کاملاً سیاسی می بینید که در بسیاری از جراید آن روزگاران پیوسته چاپ می شد که در مبارزه با بی عدالتی، جنایت، تعدی و استبدادزدگی بوده است.

این شاعر افزود: بنده بسیاری از این روزنامه ها و جراید را به یکی از فرهنگسراهای تهران تحویل دادم تا این جراید بیشتر حفظ شود. نه تنها مجله کم یاب چلنگر بلکه ماهنامه های ادبی آن روزگاران مثل ماهنامه موج، صائب که خلیل سامانی آن را به بازار راه می داد و مجلات گهن تر مثل گوهر نشان می دهد که استاد سبزواری در بسیاری از این ابعاد پیشتاز است که این یک بخش از زندگی ایشان است. بخش دیگری از زندگی ایشان مربوط به قدرت ادبی ایشان بود که بی تردید در قصیده و غزل به شیوه هنری تردید نباید کرد که ایشان از سرآمدان روزگار خود بوده است.

وی ادامه داد: آشنایی ما با استاد سبزواری از دهه 40 زمانی که انجمن مترجم نظام مدنی و انجمن صائب در خانه ها برگزار می شد اولین بار 17 سالم بود ایشان را در انجمن  ایران دیدم؛ استاد سبزواری یک قصیده خواندند که من شگفت زده شدم. پس از آن در یک انجمن خصوصی که آقای ریاضی یزدی و ایشان و چند نفر از شاعران آن روزگار حضور داشتند استاد را می دیدیم که شعر آرمانی می گفتند. من همیشه به جای شعر آئینی کلمه شعر آرمانی به کار می برم و پیشنهاد می کنم زیرا شعر آئینی هم لفضاً و هم معناً ترکیب نادرستی است. محافلی که در اطراف شعر آرمانی روشن بود؛ در این محافل توفیق زیارت استاد سبزواری بود.

آهی درباره علت ماندگاری اشعار استاد سبزواری گفت: مبارزه با استبداد درونی و بیرونی پیوسته در طول 70 سال عمر استاد سبزواری که در کار مبارزه بوده مشهود است. اساساً ایشان یک شاعر سیاسی بود؛ به گونه دیگری بگویم شیعی با این معنا که وقتی آب می نوشید بر امام حسین علیه السلام سلام می دهد پیداست نفس کشیدن این جور آدم ها سیاسی است. آب می نوشد بر حسین سلام می دهد و بر یزید لعنت می دهد. یزید یه نفر بود و رفت مقصود این است که این منش یعنی شیعی بودن.

وی در پایان تاکید کرد: اساساً هر کس این گونه جهان بینی دارد که با قدرت فاسد می ستیزد، شیعی است. در تاریخ شعر مقاومت کسانی را داریم که وقتی شرح حالشان را می خوانیم جهان بینی شیعی و گرایش شیعی دارند که سرمشق آن ها حضرت سیدالشهدا است. خیلی از شاعران و سخنوران این گونه هستند. ما از خردسالی با آب نوشیدن تکلیفمان روشن است، این نوع گرایش در واقع مبارزه با ستم و استبداد زدگی خمیرمایه ذهن و زبان شاعر می شود.