به گزارش حلقه وصل، محسن كاظمی درباره دلیل حجم كم آثار مرتبط با انقلاب اسلامی در مقایسه با دفاع مقدس گفت: وقتی انقلاب پیروز شد ما دچار ناآرامیهایی شدیم كه انقلابیون، افراد تحصیلكرده، دانشمندان و صاحب قلمان ما هیچ كدام فرصت پردازش انقلاب اسلامی را در سالهای ابتدایی نداشتند.
نویسنده كتاب «سالهای بیقرار» افزود: در آن سالها كه به آن دوران تثبیت میگوییم كسی فرصت فكر كردن درباره وقایع منتهی به انقلاب را نداشت و این مسئله باعث شد نویسندگان و صاحب اثران ما از انقلاب فاصله بگیرند در حالی كه بلافاصله پس از جنگ افراد این فرصت را داشتند كه به مسائل دفاع مقدس بپردازند.
كاظمی ادامه داد: دوران هشت ساله دفاع مقدس باعث شد بسیاری از افرادی كه بالقوه میتوانستند خاطرات خود را بیان كنند، دچار فراموشی شدند و از آن حس و حال هم فاصله گرفتند و حس و حال دفاع مقدس جایگزین آن شد.
وی با اشاره به این مسئله كه علاوه بر حس و حال، نوع نگاه به انقلاب اسلامی نیز در ایجاد مشكل برای پژوهش تاریخی در این عرصه مؤثر بوده است، گفت: انقلاب متأثر از حركتها و جنبشهای متنوع بود كه در مرزهای ایدئولوژیك با یكدیگر اختلاف داشتند. چون انقلاب یك انقلاب ایدئولوژیك بود و كسانی كه در مسند قرار گرفتند صاحب یكی از این تفكرها بودند اجازه مطرح شدن سایر ایدئولوژیها را ندادند.
نویسنده كتاب «احمد احمد» نگاه انحصاری به پژوهشهای تاریخی را یكی از دلایل اصلی عدم ورود پژوهشگران تاریخ به این عرصه اشاره كرد و افزود: این عرصه مرزهای بسیار حساسی دارد و برای كسانی كه میخواهند در فضایی امن فعالیت كنند بسیار پرخطر است. اما نباید از این مسئله غافل شویم كه گروههای دیگر بیكار ننشستهاند. افرادی كه از ایران خارج شدهاند از این مجال استفاده كردهاند و باید بگویم ما در مورد برخی رویدادها از آنها عقب هستیم.
وی اظهار كرد: در تاریخ شفاهی ما با افرادی رو به رو هستیم كه صاحب فكر و سلیقه هستند و قطعا رویدادها را با دیدی خاص خودشان میبینند. برعكس وقایع تاریخی، در تاریخ شفاهی باید خاطرات فرد را تا زمانی كه داغ است از تنور برداریم. اگر در فضای نشر به تكثر معتقد باشیم و اجازه دهیم افراد با دیدگاههای مختلف روایت خود را از انقلاب اسلامی بیان كنند، همه این ها در كنار یكدیگر جمع میشود و میتواند پاسخ گوی تاریخ باشد.
كاظمی در پایان گفت: انتظار ما از تاریخ شفاهی باید با انتظارمان از تاریخ متفاوت باشد.