اتفاقات عجیب برای لژیونر ایران در لهستان

به گزارش حلقه وصل، پوریا فیاضی که در سال ۲۰۱۹ یکی از ستون‌های تیم کولاکوویچ به شمار می‌رفت، روزهای پرماجرایی را در لهستان سپری کرده و مجبور به بازگشت شده است. این بازیکن دریافت کننده تیم ملی که بعد از چند سال دوری از تیم ملی از امسال با توجه به درخشش در ترکیب شهرداری ورامین بار دیگر در ترکیب اصلی جای گرفت و عملکرد خوبی هم داشت، از دلیل جدایی زودهنگام خود از تیم بدجین لهستان پرده برداشت.

از تاثیر المپیک روی زندگی‌مان با خبر هستیم

با روی کار آمدن داورزنی فدراسیون سر و سامان گرفته و اردوی تیم ملی هم زیر نظر آقای کولاکوویچ و همکارانش خیلی منظم برگزار می‌شود. هنوز هم مشخص نیست که کدام بازیکنان قرار است به چین بروند و لیست نهایی اعلام نشده است. همه بازیکنان انگیزه بالایی دارند چون همگی از اهمیت بالایی تورنمنت انتخابی المپیک و تاثیر صعود به المپیک روی زندگی ورزشی و شخصی خود با خبر هستند. تمام تلاش خود را می‌کنیم تا بهترین کیفیت خود را در چین نشان دهیم.

با یک اشتباه ۴ سال در حسرت المپیک می‌مانیم

والیبال آسیا دیگر مثل قبل نیست. خیلی از تیم‌ها پیشرفت کردند و بازیکنان آن‌ها در لیگ‌های خارجی به میدان می‌روند. رقابت در آسیا هم برای ما روز به روز سخت‌تر می‌شود و باید تمرکز زیادی روی این مسابقات بگذاریم تا غافلگیر نشویم. اینطور نیست که مثل چند سال قبل خودمان را قدرت بلامنازع بدانیم چون تیم‌هایی مثل استرالیا و ژاپن سرمایه گذاری قابل توجهی روی والیبال کردند. به هیچ عنوان بازی راحتی وجود ندارد و تنها یک اشتباه ممکن است ما را ۴ سال در حسرت المپیک بگذارد. پس نیاز به تمرکز بالایی داریم تا موفق شویم. مطمئن باشید هیچ کم کاری‌ای از سوی بازیکنان و کادرفنی اتفاق نمی‌افتد.

مدیرعامل باشگاه بدجین با من رو راست نبود

جریان رفتن و برگشتن من از لهستان خیلی طولانی است و نمی‌توانم به صورت خلاصه خیلی از مسائل را بیان کنم. این چند ماه تجربه من در لهستان هم اتفاقات خوب برایم داشت و هم بد. مدیرعامل باشگاه بدجین کمی با من رو راست نبود. از روز اولی که می خواستم به لهستان بروم، گفتم که با مبلغ قرارداد پایین پایین هم مشکلی ندارم، اما باید تعهداتشان به موقع انجام دهند. گویا مدیرعامل بدجین فکر دیگری در ذهنش داشت و اگر آن‌ها را به من می‌گفت قطعا از اول تصمیم دیگری می‌گرفتم.

دوست داشتم در لهستان بمانم، اما...

اختلاف من با این باشگاه روی بحث های مالی و قراردادی بود. به غیر از این نمی‌توانست چیز دیگری باشد چون من رفته رفته داشت شرایطم بهتر می‌شد و آمار و ارقام هم این را نشان می‌داد. من خیلی دوست داشتم در لهستان بمانم چون تجربه فوق‌العاده‌ای بود. حالا هم که برگشتم از مسئولان فدراسیون می‌خواهم فرصتی را فراهم کنند من و دیگر لژیونرهایی که در لیگ‌های سطح بالای دنیا بازی کردند، بتوانیم این تجربیات را انتقال دهیم و به پیشرفت لیگ ایران کمک کنیم. درست است که من با باشگاهم به مشکل خوردم، اما تجربیاتی کسب کردم که می توانم آن ها را در اختیار والیبال کشورم قرار دهم.

در ۲ ماه یک حساب بانکی برایم افتتاح نکردند

من ۲ ماه بود در لهستان بودم، اما هنوز نتوانسته بودند برای من حساب بانکی باز کنند. وقتی هم خودم به بانک مراجعه کردم، گفتند ۲ ماه طول می کشد که اطلاعاتت بیاید و کارها انجام شود. فکر کردم ماندنم با این شرایط ممکن است به خودم آسیب بزند. به هر حال هر کسی در زندگی خودش مشکلاتی دارد و باید رفع کند. تنها شغل ما هم والیبال است. من سعی می کنم حتما دوباره در یک لیگ معتبر بازی کنم.

 ۲، ۳ بار به آقای مدیرعامل هشدار داده بودم

قطعا این مشکلات از طرف باشگاه بدجین رخ داد. سیدمحمد موسوی هم امسال به لیگ لهستان رفت. اگر چه او زودتر از من به این کشور رفت، اما باشگاهش هم سر و سامان بهتری داشت. حتی در جریان رفتن من هم مدیرعامل باشگاه نتوانست کارش را درست انجام دهد چون من ۱۸ روز دیرتر و بدون تمرین به تیم بدجین پیوستم. به خاطر همین اتفاق کمی با آسیب دیدگی کارم را آغاز کردم. اتفاقاتی که در این مدت رخ داد، روتین نبود. مدیرعامل باشگاه اشتباه می‌کرد و من هم به او هشدار داده بودم. وقتی اشتباهات یک نفر زیاد می‌شود، دیگر نمی‌توان به راحتی از آن گذشت. من ۲، ۳ بار به او هشدار دادم، اما باز هم به تعهداتش عمل نکرد. آن‌ها مصاحبه‌هایشان را انجام دادند و من هم به موقعش خیلی مفصل‌تر در این باره صحبت می‌کنم.  

امیدوارم مشکلم با باشگاه لهستانی دوستانه حل شود

من دوست دارم خیلی دوستانه موضوع من با باشگاه بدجین لهستان حل شود، اما متاسفانه باز هم می گویم که مدیرعامل این باشگاه اصلا با من رو راست نبوده است. از حق نگذریم. باید بگویم که لهستانی ها مردمان بسیار مهمان نوازی بودند و بازیکنان تیم هم خیلی خوب با من رفتار کردند. تیم ما جو فوق العاده ای داشت. مشکل من فقط با شخص مدیرعامل بود که حتی با مدیربرنامه من هم کنار نیامد. ناچار بودم چنین تصمیمی بگیرم وگرنه هیچ بازیکنی اینقدر کم هوش نیست که در سال المپیک باشگاهش را عوض کند. من هم نمی‌خواستم این کار را کنم و مطمئن باشید به جایی رسید که دیگر نمی توانستم ادامه دهم.