نویسنده کتاب «ایستگاه خیابان روزولت» میگوید: متأسفانه در جامعه ما تاریخ شفاهی و خاطرهگویی حاکم است. انگشت اتهام به سمت مراکز سندپژوهی، تاریخنگاری و فرهنگی کشور است که باید مستندنگاری را انجام دهند.
حافظه تاریخی: نمودار یا تجلی گذشته مشترکی است که گروه یا جماعتی را به گونه ای به یکدیگر پیوند می دهد.حافظه تاریخی پهنه گسترده ای را در بر می گیرد که می تواند شامل رویدادهای تاریخی دیرپا یا گذرا باشد.