برخی در گذشته و حال از روی خوشبینی یا با تکیه بر آمارها و تفسیرهای نه چندان مناسب، تلاش میکردند و میکنند، برنامهریزی برای اجرای سیاستهای جدید جمعیتی دچار تعویق گردیده و یا به کندی صورت گیرد. آنها میانگین رشد جمعیت در کشور را ۱٫۴ درصد، نرخ باروری کل را معادل دو فرزند و حتی بیشتر و حرکت به سمت سالمندی کشور را امری طبیعی و احتمال رشد منفی جمعیت در دهههای آینده را منتفی میانگارند.
امروزه شاخص سالمندی نشان از افزایش پدیده وابستگی است و درصد گروه سنی بالای ۶۵ سال ایران طی سه دهه اخیر از ۳٫۱ به ۶٫۱ درصد رسیده و نزدیک به دو برابر شده است. معمولا در آمارهای وزارت بهداشت، سالمندی بر اساس ۶۰ سال و در آمارهای سازمان ثبت احوال، بر مبنای ۶۵ سال ذکر میشوند. پیشبینیها حاکی از آن است که در سال ۱۴۲۹ درصد گروه سنی بالای ۶۰ سال ایران که هم اکنون بیش از ۹٫۲ درصد است، به حدود ۳۰ درصد برسد که در مقایسه با میانگین دنیا و آسیا بیشتر خواهد بود.